II UKN 551/97
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Zmiana nazwy izby Sądu Najwyższego z "Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych" na "Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych".
Automatyczne korekty wprowadzone przez system SAOS w czasie importu orzeczenia z zewnętrznego systemu
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-11-2012
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Postanowienie z dnia 11 marca 1998 r.
II UKN 551/97
Pismo procesowe strony występującej w postępowaniu bez adwokata powinno
być, niezależnie od nazwy, kwalifikowane zgodnie z jego treścią.
Przewodniczący SSN: Maria Mańkowska, Sędziowie SN: Jerzy Kuźniar,
Barbara Wagner (sprawozdawca).
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 11 marca
1997 r. sprawy z wniosku Włodzimierza T. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Spo-
łecznych-Oddziałowi w W. o rentę inwalidzką, na skutek kasacji wnioskodawcy od
postanowienia Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w War-
szawie z dnia 17 września 1997 r. [...]
p o s t a n o w i ł:
u c h y l i ć zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę Sądowi Apelacyj-
nemu-Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie do ponownego roz-
poznania.
U z a s a d n i e n i e
Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie posta-
nowieniem z dnia 17 września 1997 r. [...] odrzucił, jako spóźnioną, apelację
Włodzimierza T. od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Spo-
łecznych w Warszawie z dnia 22 kwietnia 1997 r. [...]. Sąd ustalił, że odpis zaskar-
żonego apelacją wyroku z uzasadnieniem Włodzimierz T. otrzymał 25 lipca 1997 r.
zaś apelację wniósł w dniu 11 sierpnia 1997 r. (data nadania pisma w Urzędzie
Pocztowym), a zatem z naruszeniem terminu określonego w art. 369 § 1 KPC, który
upłynął 8 sierpnia.
Włodzimierz T. postanowienie to zaskarżył kasacją i wskazując jako jej pods-
tawę naruszenie przepisów postępowania, a to art. 373 w związku z art. 370 KPC,
art. 168 i art. 169 KPC, wniósł o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi drugiej
instancji do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu kasacji skarżący podniósł, że
”w dniu 26.08. 1997 r. złożył pismo procesowe w którym wskazał na przyczyny nie
dotrzymania terminu wniesienia apelacji, usprawiedliwił swoje postępowanie i wyka-
zał, że czynność ta nie została dokonana w terminie bez jego winy”. Zdaniem Wło-
dzimierza T., jakkolwiek pismo nie było określone i zatytułowane jako wniosek o
przywrócenie terminu do złożenia apelacji, tak należało je potraktować i rozpoznać w
trybie art. 168 i art. 169 KPC przed wydaniem zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja jest zasadna.
Włodzimierz T. złożył w dniu 26 sierpnia 1997 r. pismo procesowe, w którym
opisał okoliczności, w jakich nastąpiło wniesienie apelacji. Podał, że ze względu na
chorobę poprosił sąsiada o nadanie przesyłki zawierającej apelację w Urzędzie
Pocztowym w dniu 8 sierpnia, do czego ten ostatni się zobowiązał. Do pisma załą-
czył zaświadczenie lekarskie stwierdzające jego niedyspozycję. Skarżący występo-
wał w postępowaniu bez adwokata. Sąd powinien więc był nadać pismu proceso-
wemu Włodzimierza T., niezależnie od nazwy, znaczenie wynikające z jego treści.
Treść zaś pisma z dnia 26 sierpnia 1997 r. wskazuje jednoznacznie, że winno ono
być zakwalifikowane jako wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia apelacji.
Przed wydaniem postanowienia odrzucającego apelację z powodu jej opóź-
nienia Sąd drugiej instancji nie rozpoznał wniosku o przywrócenie terminu do doko-
nania tej czynności procesowej.
Z powyższych względów Sąd Najwyższy, stosownie do art. 393
13
§ 1 KPC w
zw. z art. 361 KPC, orzekł jak w sentencji.
========================================
II UKN 551/97
Pismo procesowe strony występującej w postępowaniu bez adwokata powinno
być, niezależnie od nazwy, kwalifikowane zgodnie z jego treścią.
Przewodniczący SSN: Maria Mańkowska, Sędziowie SN: Jerzy Kuźniar,
Barbara Wagner (sprawozdawca).
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 11 marca
1997 r. sprawy z wniosku Włodzimierza T. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Spo-
łecznych-Oddziałowi w W. o rentę inwalidzką, na skutek kasacji wnioskodawcy od
postanowienia Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w War-
szawie z dnia 17 września 1997 r. [...]
p o s t a n o w i ł:
u c h y l i ć zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę Sądowi Apelacyj-
nemu-Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie do ponownego roz-
poznania.
U z a s a d n i e n i e
Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie posta-
nowieniem z dnia 17 września 1997 r. [...] odrzucił, jako spóźnioną, apelację
Włodzimierza T. od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Spo-
łecznych w Warszawie z dnia 22 kwietnia 1997 r. [...]. Sąd ustalił, że odpis zaskar-
żonego apelacją wyroku z uzasadnieniem Włodzimierz T. otrzymał 25 lipca 1997 r.
zaś apelację wniósł w dniu 11 sierpnia 1997 r. (data nadania pisma w Urzędzie
Pocztowym), a zatem z naruszeniem terminu określonego w art. 369 § 1 KPC, który
upłynął 8 sierpnia.
Włodzimierz T. postanowienie to zaskarżył kasacją i wskazując jako jej pods-
tawę naruszenie przepisów postępowania, a to art. 373 w związku z art. 370 KPC,
art. 168 i art. 169 KPC, wniósł o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi drugiej
instancji do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu kasacji skarżący podniósł, że
”w dniu 26.08. 1997 r. złożył pismo procesowe w którym wskazał na przyczyny nie
dotrzymania terminu wniesienia apelacji, usprawiedliwił swoje postępowanie i wyka-
zał, że czynność ta nie została dokonana w terminie bez jego winy”. Zdaniem Wło-
dzimierza T., jakkolwiek pismo nie było określone i zatytułowane jako wniosek o
przywrócenie terminu do złożenia apelacji, tak należało je potraktować i rozpoznać w
trybie art. 168 i art. 169 KPC przed wydaniem zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja jest zasadna.
Włodzimierz T. złożył w dniu 26 sierpnia 1997 r. pismo procesowe, w którym
opisał okoliczności, w jakich nastąpiło wniesienie apelacji. Podał, że ze względu na
chorobę poprosił sąsiada o nadanie przesyłki zawierającej apelację w Urzędzie
Pocztowym w dniu 8 sierpnia, do czego ten ostatni się zobowiązał. Do pisma załą-
czył zaświadczenie lekarskie stwierdzające jego niedyspozycję. Skarżący występo-
wał w postępowaniu bez adwokata. Sąd powinien więc był nadać pismu proceso-
wemu Włodzimierza T., niezależnie od nazwy, znaczenie wynikające z jego treści.
Treść zaś pisma z dnia 26 sierpnia 1997 r. wskazuje jednoznacznie, że winno ono
być zakwalifikowane jako wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia apelacji.
Przed wydaniem postanowienia odrzucającego apelację z powodu jej opóź-
nienia Sąd drugiej instancji nie rozpoznał wniosku o przywrócenie terminu do doko-
nania tej czynności procesowej.
Z powyższych względów Sąd Najwyższy, stosownie do art. 393
13
§ 1 KPC w
zw. z art. 361 KPC, orzekł jak w sentencji.
========================================