Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21.02.2013 r.

Sąd Rejonowy wO. VI Zamiejscowy Wydział I Cywilny w S.

w składzie:

Przewodniczący SSO w SR I. Ł.

Protokolant A. B.

Ławnicy:

po rozpoznaniu dnia 14.02.2013 r.

sprawy z powództwa S. B.

przeciwko (...) Spółka Akcyjna w W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej (...) Spółka Akcyjna w W. na rzecz powoda S. B. kwotę 21.536,- zł (dwadzieścia jeden tysięcy pięćset trzydzieści sześć złotych) wraz z ustawowymi odsetkami co do kwoty 20.000,- zł od dnia 20.11.2010 r. do dnia zapłaty, i od kwoty 1.536,- zł od dnia 28.01.2013 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda 5.165,52 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym 2.417,- zł kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Powód S. B. wniósł o zasądzenie na swoją rzecz od strony pozwanej (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. kwoty 20.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 20 listopada 2010 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 2.417 zł.

Na uzasadnienie swojego żądania powód podał, że w dniu 08 września 2010 r. miało miejsce zdarzenie drogowe, w wyniku którego został poszkodowany. Sprawcą zdarzenia był R. R. kierujący pojazdem marki T. (...) o nr rej. (...), ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej. W wyniku zdarzenia powód został przewieziony na Oddział (...) Ogólnej Szpitala w Z., gdzie udzielono mu pierwszej pomocy i wykonano niezbędne badania diagnostyczne. Po wykonaniu badań powód w dniu 15 września 2010 r. został przekazany na Oddział (...) Urazowo – Ortopedycznej do Szpitala w P. celem dalszego leczenia. Do dnia dzisiejszego powód negatywnie odczuwa skutki wypadku w postaci bólów pourazowych, szczególnie dotkliwe są utrzymujące się nadal pourazowe parestenzje kończyn dolnych. Ponadto powód podał, iż w wyniku zdarzenia doznał urazu psychicznego. Skarży się na bezsenność i ogólne obniżenie nastroju, jego zmienność oraz niespotykaną wcześniej nerwowość. Powód podkreślił, iż przed wypadkiem powód był zdrowym, aktywnym oraz cieszącym się życiem mężczyzną.

Strona pozwana (...) S.A. z siedzibą w W. wniosła o oddalenie powództwa oraz obciążenie powoda kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego w wysokości 2.417,00 zł. W uzasadnieniu strona pozwana wskazała, iż nie kwestionuje swojej odpowiedzialności za skutki wypadku, któremu uległ powód w dniu 08 września 2010 r., czemu dała wyraz dokonując na rzecz powoda wypłaty zadośćuczynienia w kwocie 7.000 zł oraz zwrotu kosztów opieki w wysokości 1.344,00 zł. Zdaniem pozwanej dokonana wypłata jest wystarczająca w rozumieniu art. 445 kc, a co najważniejsze wypełnia funkcję, jaka jest przypisana zadośćuczynieniu. Strona pozwana podała, iż zadośćuczynienie jest z natury swej świadczeniem jednorazowym, zaś przesłanką dochodzenia dalszego zadośćuczynienia jest wykazanie nowej krzywdy, która pozostaje w związku przyczynowym ze zdarzeniem wywołującym szkodę. W ocenie pozwanej powód nie wykazał żadnej z wyżej wymienionych przesłanek, zatem żądaniem dalszej kwoty tytułem zadośćuczynienia nie znajduje w niniejszej sprawie uzasadnienia.

Pismem z dnia 28 stycznia 2013 r. powód rozszerzył powództwo wnosząc o zasądzenie obok roszczeń zawartych w pozwie, kwotę 1.536 zł tytułem zwrotu kosztów opieki osób trzecich wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia doręczenia niniejszego pisma stronie pozwanej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 08 września 2010 r. w miejscowości K., woj. (...) miało miejsce zdarzenie drogowe, w wyniku którego powód S. B. został poszkodowany. Sprawcą zdarzenia był R. R. kierujący pojazdem marki T. (...) o nr rej. (...), który wykonując manewr cofania nie zachował szczególnej ostrożności przy cofaniu i nie upewniwszy się, że za pojazdem nie ma innych osób, potrącił przechodzącego za ww. pojazdem powoda. Sprawca ubezpieczony był w zakresie odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej.

Dowód:

- akta szkody nr PL (...)

W wyniku zdarzenia powód został przewieziony przez Pogotowie (...) na Oddział (...) Ogólnej Szpitala w Z., gdzie udzielono mu pierwszej pomocy i wykonano niezbędne badania diagnostyczne. Na skutek przeprowadzonych badań stwierdzono u powoda: skośne spiralne złamanie trzonu piszczeli prawej z przemieszczeniem. W dniu 15 września 2010 r. powód został przekazany na Oddział (...) Urazowo – Ortopedycznej do Szpitala w P. celem dalszego leczenia. W dniu 17 września 2010 r. dokonano otwartej repozycji i zespolenia kości piszczelowej prawej płytką AO, a następnie kończynę dolną prawą unieruchomiono w szynie gipsowo – podudziowej na okres 9 tygodni. Wdrożone zostało leczeniem przeciwobrzękowe, przeciwbólowe oraz antybiotykoterapia zachowawcza. Po uzyskaniu stabilizacji stanu zdrowia, powód w dniu 20 września 2010 r. został wypisany do domu z zaleceniami zakazu obciążania operowanej kończyny, poruszania się przy pomocy kul łokciowych, usunięcia szwów, przyjmowania leków przez okres 30 dni oraz dalszej kontroli w (...).

Po wyjściu ze szpitala powód po upływie 8 tygodni stawił się na wizytę kontrolną w (...) w P., a następnie kontynuował leczenie w Poradni Urazowo – Ortopedycznej w miejscu zamieszkania.

W dniu 2 marca 2011 r. powód wykonał zdjęcie RTG podudzia lewego. W dalszej części trzonu kości piszczelowej prawej widoczne były cechy zrostu odłamów, natomiast w bliższej części trzonu kości strzałkowej widoczna była jeszcze szczelina złamania.

Dowód:

- odpis karty informacyjnej leczenia szpitalnego w Z. Śl. - k. 18-19,

- odpis karty informacyjnej leczenia szpitalnego w P. Z. – k. 8

- informacja dla lekarza kierującego z dnia 15.11.2010 r. – k. 12

- informacja dla lekarza kierującego z dnia 07.09.2011 r. – k. 13

- opis zdjęć podudzia z dnia 02 marca 2011 r. – k. 14

W obecnym stanie zdrowia skutkami przebytego wypadku jest: stan po złamaniu obu kości podudzia prawego i operacyjnym zespoleniu złamania kości piszczelowej prawej ze zmianami lub skróceniem kończyny do 4 cm, ograniczenie ruchomości i zniekształcenia w stawach skokowych (w następstwie wykręcenia, zwichnięcia, złamania kości tworzących staw, zranień, ciał obcych, blizn itp.) oraz zespół nerwicowy pourazowy psychosomatyczny o niewielkim nasileniu.

Na tej podstawie biegli sądowi z zakresu neurochirurgii H. A., chirurgii – traumatologii - ortopedii M. J. oraz chirurgii W. F. stwierdzili, iż u powoda wystąpił 13 % uszczerbek na zdrowiu, w tym 10 % trwały uszczerbek.

Doznany przez powoda uszczerbek na zdrowiu skutkuje znacznym ograniczeniem ruchomości biernej i czynnej stawu skokowego prawego, rozległymi zmianami troficznymi skóry i dolegliwościami bólowymi.

W obecnym stanie zdrowia objawy psychosomatyczne (nerwowość, zniechęcenie, brak akceptacji ograniczeń i napięcia z powodu bólowych ograniczeń ruchowych) występujące u powodowa skutkują 1 % długotrwałym uszczerbkiem na zdrowiu. Zespół nerwicowy pourazowy psychosomatyczny, aktualnie o niewielkim nasileniu będzie się stopniowo zmniejszał.

W przyszłości wskazane będzie usunięcie łączników metalowych wyraźnie wyczuwalnych tuż pod skórą, które w sposób zasadniczy utrudniają, a wręcz uniemożliwiają wykonanie wielu zabiegów rehabilitacyjnych (np. prądowych), których powód będzie wymagał w przyszłości.

Dowody:

- opinia sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu neurochirurgii H. A. oraz biegłego sądowego z zakresu chirurgii – ortopedii M. J. z dnia 13.08.2012 r. – k. 70-72

- opinia uzupełniająca sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu neurochirurgii H. A. oraz biegłego sądowego z zakresu chirurgii – ortopedii M. J. z dnia 13.12.2012 r. – k. 119- 120

- opinia biegłego sądowego z zakresu chirurgii ogólnej W. F. k. 95-99

W dniu 20 października 2010 r. powód dokonał zgłoszenia szkody stronie pozwanej.

W odpowiedzi strona pozwana w wyniku przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego przyznała na rzecz powoda zadośćuczynienie w wysokości 7.000 zł oraz kwotę 1.344,00 zł tytułem kosztów opieki osób trzecich.

Dowody:

- akta szkody nr PL (...)

Przed wypadkiem powód S. B. był w pełni sprawny fizycznie, nie chorował , nie uskarżał się na żadne dolegliwości. Pracował w prywatnym zakładzie kamieniarskim na czas określony, wykonywał ciężką pracę fizyczną. Mieszkał sam w zakładowym mieszkaniu.

Po wypadku powód przez trzy miesiące leżał, miał unieruchomioną prawą kończynę dolną, nie mógł się poruszać. W okresie rekonwalescencji tj. po opuszczeniu szpitala powód wymagał opieki osoby drugiej w wymiarze 2 godzin dziennie przez 6 miesięcy. W okresie 9 tygodni (kiedy miał założoną szynę gipsową stopowo – podudziową) powód wymagał pomocy ze strony osób trzecich w szerszym zakresie, natomiast po zdjęciu gipsu konieczność tej pomocy malała wraz z postępem zdrowienia. Przy zakupach, gotowaniu, wożeniu do lekarzy pomagała mu siostra, siostrzeniec oraz żona siostrzeńca.

Obecnie powód ma 59 lat, z zawodu jest kamieniarzem. Pracuje dorywczo, wykonuje prace lekkie: sprzątanie oraz porządkowanie. Z tego tytułu otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 600 zł miesięcznie. W dalszym ciągu mieszka sam w zakładowym mieszkaniu, na I piętrze. Nie ma nikogo na utrzymaniu. Do dnia dzisiejszego powód odczuwa skutki wypadku. Skarży się na dolegliwości bólowe podudzia i stawu skokowego prawego oraz pobolewaniem stawu kolanowego lewego. Dolegliwości te nasilają się przy zmianie pogody. Ma problemy z poruszaniem się. Utyka na prawą nogę. Ma problemy przy wejściu i zejściu ze schodów. Zażywa środki przeciwbólowe. Na skutek braku środków finansowych nie kontynuuje leczenia.

Dowody:

- przesłuchanie powoda S. B. – k. 152-152v

- zeznania świadka L. B. (1) – k. 54v

- zeznania świadka L. B. (2) – k. 54v

- zeznania świadka A. B. – k.55

- opinia uzupełniająca sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu neurochirurgii H. A. oraz biegłego sądowego z zakresu chirurgii – ortopedii M. J. z dnia 13.12.2012 r. – k. 119- 120

Na podstawie tak ustalonego stanu faktycznego Sąd zważył co następuje:

Nie ulega wątpliwości, iż pozwany (...) S.A. z/s w S. odpowiada w zakresie odpowiedzialności OC sprawcy wypadku ( art. 822 § 1 k.c. ). Pozwany zresztą nie kwestionował podstawy swej odpowiedzialności w toku niniejszego postępowania, a jedynie twierdził, iż wypłacone przez niego w toku postępowania likwidacyjnego kwoty wyczerpują w całości uzasadnione roszczenie powoda.

Zgodnie z treścią art. 445 § 1 k.c. oraz 444 k.c. Sąd uprawniony jest do przyznania poszkodowanemu w sytuacji, w której doszło do uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę (zadośćuczynienie).

Przy określaniu wysokości zadośćuczynienia, kierując się stanowiskiem Sądu Najwyższego należy uwzględnić wszystkie elementy krzywdy łącznie z tymi, które mogą ujawnić się w przyszłości. Przy jego ustalaniu powinno się brać pod uwagę takie elementy jak : nasilenie cierpień, długotrwałość choroby, leczenia, rehabilitacji (bolesność zabiegów, dokonywanie operacji, leczenie sanatoryjne ), rozmiar kalectwa, trwałość następstw zdarzenia, konsekwencje uszczerbku na zdrowiu w życiu prywatnym i społecznym (wyrok Sądu najwyższego z dnia 10.06.1999 r. sygn. akt II UKN 681/98 ); cierpienia fizyczne i psychiczne, aktualne warunki i przeciętną stopę życiową społeczeństwa, która związana jest z miejscem zamieszkania, zamożnością społeczeństwa, przemiany gospodarcze w danym kraju – standard życia ( wyrok Sądu najwyższego z dnia 18.01. 1984 r., sygn. akt I CR 407/83, z dnia 22.04.1985 r., sygn. akt II CR 94/95 0, poczucie bezradności życiowej, jego widoki i możliwości w przyszłości ( niemożność wykonywania pracy, korzystania z rozrywek ( wyrok Sądu najwyższego z dnia 18.12. 1975 r., sygn. akt I CR 862/75, ), sytuacja życiowa ofiary wypadku przed jego zaistnieniem i po jego zaistnieniu ( wyrok Sądu najwyższego z dnia 18.09.1977 r., sygn. akt II PR 257/70 ), wiek i płeć poszkodowanego, wyłączenie poszkodowanego z normalnego życia ( wyrok Sądu najwyższego z dnia 22.08.1977 r., sygn. akt II CR 266/77, z dnia 9.03.1973 r., sygn. akt I CR 55/73). Rolą zadośćuczynienia jest bowiem złagodzenie doznanej niewymiernej krzywdy poprzez wypłacenie nie nadmiernej lecz odpowiedniej sumy, w stosunku do doznanej krzywdy. Ustalenie jej wysokości powinno być jak wielokrotnie wskazywał Sąd Najwyższy dokonane w ramach rozsądnych granic, odpowiadających aktualnym warunkom i sytuacji majątkowej społeczeństwa przy uwzględnieniu, iż wysokość zadośćuczynienia musi przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość.

Należy także wskazać, że z kryteriów określających „odpowiedniość” zadośćuczynienia jest jego kompensacyjny charakter ( wyrok Sądu najwyższego z dnia 28.09.2001 r., sygn. akt III CKN 427/00 ), musi więc ono przestawiać ekonomicznie odczuwalną wartość przy utrzymaniu go jednak w rozsądnych granicach.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, Sąd uznał, iż łączna kwota 27.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w związku z przebytym wypadkiem drogowym nie jest wygórowana i stanowi sumę odpowiednią w rozumieniu art. 445 § 1 k. c.

Nie bez znaczenia w przedmiotowej sprawie jest, iż doznane przez powoda urazy były dość rozległe i będą mieć, pomimo znacznego upływu czasu, wpływ na psychiczną i fizyczną sferę życia powoda. Pobyt w szpitalu, przebyta operacja polegająca na zespoleniu złamania kości piszczelowej prawej, a także długotrwała rehabilitacja nie są niczym innym jak następstwami wypadku, które nie przywrócą powodowi w pełni samodzielności i sprawności fizycznej. Nie bez znaczenia jest również fakt, iż powód po zdarzeniu przez okres 9 tygodni miał założoną szynę gipsową stopowo – podudziową, zmuszony był wówczas przy codziennych czynnościach życiowych do korzystania pomocy osób trzecich. Nadto odczuwane do dnia dzisiejszego dolegliwości bólowe podudzia i stawu skokowego prawego oraz stawu kolanowego lewego, które nasilają się przy zmianie pogody, powodują pogłębienie doznanego w wypadku urazu psychicznego i uniemożliwiają prawidłowe funkcjonowanie oraz wykonywanie wielu czynności, które do dnia wypadku były wykonywane z łatwością, a obecnie wymagają od niego wiele wysiłku. Nadto podkreślić należy, iż powód w chwili zdarzenia był zdrowym, pełnym życia 56-letnim mężczyzną, a w chwili obecnej jego sprawność fizyczna uległa znacznemu pogorszeniu. Powód do dnia dzisiejszego ma problemy z poruszaniem się, z wejściem i zejściem ze schodów (powód mieszka na I piętrze). Utyka na prawą nogę. Zauważyć ponadto należy, iż przed wypadkiem powód pracował zawodowo w zakładzie kamieniarskim, wykonywał ciężką pracę fizyczną. Natomiast na skutek wypadku powód nie może wykonywać tego typu prac , wykonuje obecnie prace lekkie typu sprzątanie, porządkowanie, co niewątpliwie wpływa na jego samopoczucie. W przyszłości wskazane będzie również u powoda usunięcie łączników metalowych wyraźnie wyczuwalnych tuż pod skórą, które w sposób zasadniczy utrudniają, a wręcz uniemożliwiają wykonanie wielu zabiegów rehabilitacyjnych (np. prądowych).

Biorąc pod uwagę te konkretne okoliczności rozpoznawanej sprawy oraz ustalony przez biegłych sądowych 13 % uszczerbek na zdrowiu, w tym 10 % trwały uszczerbek, Sąd doszedł do przekonania, że wypłacona dotychczas przez stronę pozwaną kwota 7.000 zł nie rekompensuje w pełni krzywd doznanych przez powoda w związku z przedmiotowym wypadkiem.

Sąd nie podzielił zastrzeżeń strony pozwanej do sporządzonych przez biegłych opinii, w zakresie ustalonego długotrwałego uszczerbku na zdrowiu powoda w wysokości 1 % i stwierdzenia, iż u powoda wystąpił zespół nerwicowy pourazowy psychosomatyczny. Zdaniem Sądu biegli sądowi w sporządzonych opiniach, w tym w szczególności w opinii uzupełniającej w sposób szczegółowy, biorąc pod uwagę dokumentację medyczną znajdująca się w aktach sprawy oraz na podstawie przeprowadzonego z powodem wywiadu uzasadnili ustaloną wysokość 1 % długotrwałego uszczerbku. Biegli podkreślili, iż dla dotychczas sprawnego, bez obciążeń chorobowych człowieka, przebyty uraz, leczenie (operacyjne) i rekonwalescencja z rehabilitacją były i obecnie nadal (choć w mniejszym stopniu) są obciążeniem psychicznym manifestującym się objawami nerwicowymi psychosomatycznymi (nerwowość, zniechęcenie i napięcia z powodu bólowych ograniczeń ruchowych, brak akceptacji ograniczeń, itp.) Biegli podkreśli, iż w aktualnym stanie zdrowia powoda objawy o cechach psychosomatycznych skutkują 1 % uszczerbkiem na zdrowiu i nie potrzeba na to dowodów w dokumentacji, bo wynika to z aktualnego stanu przedmiotowego, a pomijanie tego byłoby niezgodne ze stanem faktycznym. W ocenie Sądu stanowisko biegłych zostało szczegółowo umotywowane i po wydaniu opinii uzupełniającej nie nasuwało żadnych zastrzeżeń.

Mając powyższe na uwadze, a także wiek powoda, okres jego pobytu w szpitalu oraz rehabilitacji a także trwałe następstwa wypadku, Sąd uznał, iż kwota która zrekompensuje doznane przez powoda urazy, a także odpowiada okolicznościom sprawy winna wynosić 27.000 zł. W związku z kompensacyjną funkcją zadośćuczynienia o jego wysokości decyduje rozmiar doznanej krzywdy. Ma ono na celu naprawienie szkody wyrażającej się w cierpieniach fizycznych i psychicznych poszkodowanego. Charakter krzywdy, ustalenia jej rozmiaru i wysokość zadośćuczynienia zależy od uznania Sądu. Jak wskazano powyżej Sąd Najwyższy stoi na stanowisku, iż wysokość zadośćuczynienia winna odpowiadać aktualnym warunkom i sytuacji majątkowej społeczeństwa przy jednoczesnym uwzględnieniu jego ekonomicznej odczuwalności oraz faktu, iż zadośćuczynienie winno stanowić odpowiednią sumę.

W ocenie Sądu kwota 20.000 zł zasądzona od pozwanego oraz uprzednio wypłacona przez pozwanego z tytułu zadośćuczynienia w wysokości 7.000 zł odpowiada aktualnym warunkom i sytuacji majątkowej społeczeństwa. Zdaniem Sądu zważywszy na wysokość przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia przyznane powodowi zadośćuczynienie będzie stanowiło dla niego odczuwalną wartość i pozwoli na zrekompensowanie w takim jak jest to możliwe stopniu przebytych cierpień i umożliwi mu przyszłą rehabilitację.

Powyższe skutkowało zasądzeniem od pozwanego na rzecz powoda kwoty 20.000 zł z tytułu zadośćuczynienia, o czym orzekł Sąd w pkt I sentencji postanowienia.

Odnośnie żądania zwrotu kosztów opieki należy stwierdzić, że żądanie to zasługiwało na uwzględnienie. Zgodnie z art. 444 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu. Stosownie do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 2007 roku, II CSK 474/06 korzystanie z pomocy innej osoby i związane z tym koszty stanowią koszty leczenia w rozumieniu art. 444 § 1 k.c. Legitymacja czynna w zakresie żądania zwrotu tych kosztów przysługuje poszkodowanemu niezależnie od tego, kto sprawuje opiekę nad nim (osoba bliska, np. siostra lub osoba inna). W rozpoznawanej sprawie nie ulegało wątpliwości, że z powodu urazów doznanych w wypadku z dnia 08 września 2010 roku powód S. B. wymagał opieki osoby trzeciej. W istocie taką opiekę otrzymał ze strony swojej siostry - L. B. (1), siostrzeńca L. B. (2) oraz A. B. (żony siostrzeńca). Z zeznań ww. świadków, przesłuchania powoda S. B., a także z niekwestionowanej przez strony w tym zakresie pisemnej opinii uzupełniającej sporządzonej przez biegłych H. A. i M. J. bezsprzecznie wynika, iż przez okres 9 tygodni, kiedy powód miał założoną szynę gipsowo - stopowo- podudziową, a także w późniejszym okresie tj. po zdjęciu gipsu wymagał pomocy osób trzecich. Biegli przyjęli, iż powód w tym czasie wymagał opieki osoby drugiej w wymiarze 2 godzin dziennie przez okres 6 miesięcy (wskazana ilość czasu została uśredniona). Podkreślili jednocześnie, iż w okresie 9 tygodni kiedy powód miał nogę w gipsie wymagał pomocy w szerszym zakresie, natomiast po zdjęciu gipsu konieczność tej opieki malała wraz z postępem zdrowienia. Skoro powód wymagał opieki w wymiarze 2 godzin dziennie przez okres 6 miesięcy, przy przyjęciu na podstawie doświadczenia życiowego, że stawka wynagrodzenia za usługi pielęgnacyjne i opiekuńcze wynosi 8 zł za godzinę ( na tutejszym terenie) – należne z tego tytułu odszkodowanie stanowi kwotę 2.880 zł (180 dni x2 h x 8 zł). Biorąc pod uwagę fakt, iż powód otrzymał od pozwanej z tytułu opieki osób trzecich kwotę 1.344,00 zł, należało zasądzić pozostałą kwotę tj. 1.536,00 zł, co skutkuje orzeczeniem jak w pkt. I sentencji wyroku.

Odsetki za opóźnienie od zasądzonego zadośćuczynienia przyznano od dnia 20 listopada 2010 r., gdyż w tym dniu w świetle art. 817 § 1 k.c. i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2003 r., nr 124, poz. 1152 z późn. zm. ) strona pozwana pozostawała w opóźnieniu. Strona pozwana potwierdziła przyjęcie zgłoszenia szkody w dniu 20 października 2010 r. Jeśli chodzi natomiast o początek daty płatności odsetek od zasądzonej kwoty odszkodowania w wysokości 1.536 zł, to została ona przyjęta od dnia 28 stycznia 2013 r., tj. od dnia doręczenia pisma o rozszerzeniu pozwu stronie pozwanej.

O kosztach postępowania orzeczono zgodnie z treścią art. 98 kpc. Zgodnie z tym przepisem strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Zatem strona pozwana, jako strona która przegrała niniejszy proces, obowiązany jest zwrócić powodowi wydatkowe przez niego koszty procesu w łącznej kwocie 5.165,52 zł. Na zasądzoną kwotę składa się: kwota 2.748,52 zł z tytułu kosztów sądowych oraz kwota 2.417 zł z tytułu kosztów zastępstwa procesowego.

Biorąc zatem powyższe pod uwagę Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.