SNO 33/02
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:22-01-2013
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
POSTANOWIENIE Z DNIA 11 PAŹDZIERNIKA 2002 R.
SNO 33/02
Przewodniczący: sędzia SN Stanisław Kosmal.
Sędziowie SN: Gerard Bieniek, Marian Buliński (sprawozdawca),
Jacek Gudowski, Wiesław Kozielewicz, Elżbieta Skowrońska-Bocian,
Jacek Sobczak.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny w Warszawie z udziałem Zastępcy
Rzecznika Dyscyplinarnego Sądu Okręgowego w sprawie sędziego Sądu
Rejonowego w związku z wnioskiem o stwierdzenie nieważności uchwały Sądu
Najwyższego z dnia 7 lutego 2002 r., sygn. akt (...)
o r z e k ł : wniosek pozostawić bez rozpoznania.
2
U z a s a d n i e n i e
Prezes Sądu Okręgowego w oparciu o art. 130 § 1 u.s.p. zarządził z dniem
25 października 2001 r. przerwę w czynnościach służbowych sprawowanych
przez sędziego Sądu Rejonowego do czasu wydania uchwały przez Sąd
Dyscyplinarny, nie dłużej jednak niż do dnia 24 listopada 2001 r. Zastępca
Rzecznika Dyscyplinarnego Sądu Okręgowego po przeprowadzeniu
postępowania wyjaśniającego, w dniu 13 listopada 2001 r. wydał postanowienie
o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego o przewinienie dyscyplinarne
przewidziane w art. 107 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju
sądów powszechnych, polegające na uchybieniu godności urzędu
sędziowskiego.
Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny uchwałą z dnia 19 listopada 2001 r.
sygn. akt: (...) na podstawie art.130 § 1 i 2 oraz art.129 § 1 i art.132 u.s.p.
zawiesił sędziego Sądu Rejonowego w czynnościach sędziego na czas trwania
postępowania dyscyplinarnego z jednoczesnym obniżeniem jego wynagrodzenia
o 25 % na czas trwania zawieszenia w czynnościach służbowych.
Zażalenia na tę uchwałę wnieśli sędzia i jego obrońca.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny uchwałą z dnia 7 lutego 2002 r. sygn.
akt (...) utrzymał w mocy zaskarżoną uchwałę. W dniu 5 sierpnia 2002 r. sędzia
Sądu Rejonowego złożył wniosek o stwierdzenie nieważności uchwały Sądu
Najwyższego - Sądu Dyscyplinarnego z dnia 7 lutego 2002 r. sygn. akt (...)
utrzymującej w mocy uchwałę Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego o
zawieszeniu w czynnościach służbowych sędziego Sądu Rejonowego.
Wnioskodawca podniósł zarzut, iż powyższa uchwała Sądu Najwyższego –
Sądu Dyscyplinarnego dotknięta jest wadą, o której stanowi art. 101 § 1 pkt 7
k.p.k. w zw. z art. 128 Prawa o u.s.p., a mianowicie w jej treści zachodzi
sprzeczność między tzw. „dyspozytywną częścią orzeczenia a uzasadnieniem”.
Na rozprawie przed Sądem Najwyższym w powiększonym składzie
3
wnioskodawca poparł swój wniosek, a Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego
wniósł o jego oddalenie.
W tej sytuacji Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Wnioskodawca ma rację jedynie w tym, iż zgodnie z art. 128 Prawa o
ustroju sądów powszechnych w sprawach nieuregulowanych w rozdziale 3 –
Odpowiedzialność dyscyplinarna sędziów – stosuje się odpowiednio przepisy
kodeksu postępowania karnego. Zagadnienie nieważności orzeczeń sądów
dyscyplinarnych nie zostało uregulowane w rozdziale 3 „Odpowiedzialność
dyscyplinarna sędziów” powołanego Prawa o ustroju sądów powszechnych,
wobec czego w postępowaniu dyscyplinarnym mają odpowiednie zastosowanie
przepisy dot. stwierdzenia nieważności orzeczenia (art. 101 k.p.k. i następne).
Tak jak w postępowaniu karnym nie każde orzeczenie może być rozpatrywane
w przedmiocie stwierdzenia nieważności, tak i w postępowaniu dyscyplinarnym,
nie każde orzeczenie sądu dyscyplinarnego może być przedmiotem
rozpatrywania jego nieważności.
Bezsporne jest, iż zawieszenie sędziego w czynnościach służbowych jest
odpowiednikiem środków zapobiegawczych opisanych w rozdziale 28 k.p.k.
Skoro tak, to uchwała w przedmiocie zawieszenia sędziego w czynnościach
służbowych może być uznana za odpowiednik postanowienia o zastosowaniu
środka zapobiegawczego. Nie budzi wątpliwości także i to, iż kategorie
postanowień podlegających procedurze stwierdzenia nieważności określonej w
art. 102 i następne wymienione zostały w art.101 § 1 k.p.k. taksatywnie. A
contrario uzasadnione jest przyjęcie, że nie mogą być uznane za nieważne
postanowienia nie mieszczące się w zamieszczonym w tym przepisie
wyliczeniu.
Zatem nie jest dopuszczalne stwierdzenie nieważności orzeczeń o
charakterze incydentalnym, np. postanowień dotyczących właściwego sądu,
postanowień o odroczeniu rozprawy, postanowień o dopuszczeniu dowodu lub
oddaleniu wniosku dowodowego, postanowień w przedmiocie stosowania
4
środków zapobiegawczych, a na gruncie postępowania dyscyplinarnego
określonego w rozdziale 3 Prawa o ustroju sądów powszechnych, uchwał o
zawieszeniu sędziego w czynnościach służbowych.
Wobec tego wniosek sędziego Sądu Rejonowego o stwierdzenie
nieważności uchwały należało pozostawić bez rozpoznania. I tak też Sąd
Najwyższy w powiększonym składzie uczynił.
SNO 33/02
Przewodniczący: sędzia SN Stanisław Kosmal.
Sędziowie SN: Gerard Bieniek, Marian Buliński (sprawozdawca),
Jacek Gudowski, Wiesław Kozielewicz, Elżbieta Skowrońska-Bocian,
Jacek Sobczak.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny w Warszawie z udziałem Zastępcy
Rzecznika Dyscyplinarnego Sądu Okręgowego w sprawie sędziego Sądu
Rejonowego w związku z wnioskiem o stwierdzenie nieważności uchwały Sądu
Najwyższego z dnia 7 lutego 2002 r., sygn. akt (...)
o r z e k ł : wniosek pozostawić bez rozpoznania.
2
U z a s a d n i e n i e
Prezes Sądu Okręgowego w oparciu o art. 130 § 1 u.s.p. zarządził z dniem
25 października 2001 r. przerwę w czynnościach służbowych sprawowanych
przez sędziego Sądu Rejonowego do czasu wydania uchwały przez Sąd
Dyscyplinarny, nie dłużej jednak niż do dnia 24 listopada 2001 r. Zastępca
Rzecznika Dyscyplinarnego Sądu Okręgowego po przeprowadzeniu
postępowania wyjaśniającego, w dniu 13 listopada 2001 r. wydał postanowienie
o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego o przewinienie dyscyplinarne
przewidziane w art. 107 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju
sądów powszechnych, polegające na uchybieniu godności urzędu
sędziowskiego.
Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny uchwałą z dnia 19 listopada 2001 r.
sygn. akt: (...) na podstawie art.130 § 1 i 2 oraz art.129 § 1 i art.132 u.s.p.
zawiesił sędziego Sądu Rejonowego w czynnościach sędziego na czas trwania
postępowania dyscyplinarnego z jednoczesnym obniżeniem jego wynagrodzenia
o 25 % na czas trwania zawieszenia w czynnościach służbowych.
Zażalenia na tę uchwałę wnieśli sędzia i jego obrońca.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny uchwałą z dnia 7 lutego 2002 r. sygn.
akt (...) utrzymał w mocy zaskarżoną uchwałę. W dniu 5 sierpnia 2002 r. sędzia
Sądu Rejonowego złożył wniosek o stwierdzenie nieważności uchwały Sądu
Najwyższego - Sądu Dyscyplinarnego z dnia 7 lutego 2002 r. sygn. akt (...)
utrzymującej w mocy uchwałę Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego o
zawieszeniu w czynnościach służbowych sędziego Sądu Rejonowego.
Wnioskodawca podniósł zarzut, iż powyższa uchwała Sądu Najwyższego –
Sądu Dyscyplinarnego dotknięta jest wadą, o której stanowi art. 101 § 1 pkt 7
k.p.k. w zw. z art. 128 Prawa o u.s.p., a mianowicie w jej treści zachodzi
sprzeczność między tzw. „dyspozytywną częścią orzeczenia a uzasadnieniem”.
Na rozprawie przed Sądem Najwyższym w powiększonym składzie
3
wnioskodawca poparł swój wniosek, a Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego
wniósł o jego oddalenie.
W tej sytuacji Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Wnioskodawca ma rację jedynie w tym, iż zgodnie z art. 128 Prawa o
ustroju sądów powszechnych w sprawach nieuregulowanych w rozdziale 3 –
Odpowiedzialność dyscyplinarna sędziów – stosuje się odpowiednio przepisy
kodeksu postępowania karnego. Zagadnienie nieważności orzeczeń sądów
dyscyplinarnych nie zostało uregulowane w rozdziale 3 „Odpowiedzialność
dyscyplinarna sędziów” powołanego Prawa o ustroju sądów powszechnych,
wobec czego w postępowaniu dyscyplinarnym mają odpowiednie zastosowanie
przepisy dot. stwierdzenia nieważności orzeczenia (art. 101 k.p.k. i następne).
Tak jak w postępowaniu karnym nie każde orzeczenie może być rozpatrywane
w przedmiocie stwierdzenia nieważności, tak i w postępowaniu dyscyplinarnym,
nie każde orzeczenie sądu dyscyplinarnego może być przedmiotem
rozpatrywania jego nieważności.
Bezsporne jest, iż zawieszenie sędziego w czynnościach służbowych jest
odpowiednikiem środków zapobiegawczych opisanych w rozdziale 28 k.p.k.
Skoro tak, to uchwała w przedmiocie zawieszenia sędziego w czynnościach
służbowych może być uznana za odpowiednik postanowienia o zastosowaniu
środka zapobiegawczego. Nie budzi wątpliwości także i to, iż kategorie
postanowień podlegających procedurze stwierdzenia nieważności określonej w
art. 102 i następne wymienione zostały w art.101 § 1 k.p.k. taksatywnie. A
contrario uzasadnione jest przyjęcie, że nie mogą być uznane za nieważne
postanowienia nie mieszczące się w zamieszczonym w tym przepisie
wyliczeniu.
Zatem nie jest dopuszczalne stwierdzenie nieważności orzeczeń o
charakterze incydentalnym, np. postanowień dotyczących właściwego sądu,
postanowień o odroczeniu rozprawy, postanowień o dopuszczeniu dowodu lub
oddaleniu wniosku dowodowego, postanowień w przedmiocie stosowania
4
środków zapobiegawczych, a na gruncie postępowania dyscyplinarnego
określonego w rozdziale 3 Prawa o ustroju sądów powszechnych, uchwał o
zawieszeniu sędziego w czynnościach służbowych.
Wobec tego wniosek sędziego Sądu Rejonowego o stwierdzenie
nieważności uchwały należało pozostawić bez rozpoznania. I tak też Sąd
Najwyższy w powiększonym składzie uczynił.