Pełny tekst orzeczenia

WYROK Z DNIA 11 LUTEGO 2003 R.
SNO 3/03
Przewodniczący: sędzia SN Józef Szewczyk.
Sędziowie SN: Mirosław Bączyk (sprawozdawca), Stanisław
Dąbrowski.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny w Warszawie z udziałem Zastępcy
Rzecznika Dyscyplinarnego sędziego Sądu Okręgowego po rozpoznaniu w dniu
11 lutego 2003 r. sprawy sędziego Sądu Rejonowego w związku z odwołaniem
Ministra Sprawiedliwości od wyroku Sądu Apelacyjnego – Sądu
Dyscyplinarnego z dnia 4 listopada 2002 r., sygn. akt (...)
u t r z y m a ł w mocy zaskarżony wyrok;
kosztami postępowania odwoławczego obciążył Skarb Państwa.
U z a s a d n i e n i e
Sędziemu Sądu Rejonowego został postawiony zarzut oczywistej i rażącej
obrazy przepisów prawa, polegającej na tym, że w dniu 13 sierpnia 2001 r. w A.
wbrew obowiązującym przepisom prawa dokonała niezgodnych z
rzeczywistością wpisów dat w kontrolce uzasadnień w dziewięciu pozycjach tej
kontrolki, tj. popełnienie przewinienia dyscyplinarnego przewidzianego w art.
107 § 1 u.s.p.
Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny wyrokiem z dnia 4 listopada 2002 r.
uznał obwinioną za winną popełnienia zarzucanego jej przewinienia
dyscyplinarnego wyczerpującego znamiona art. 107 § 1 u.s.p. i na podstawie art.
109 § 1 pkt 2 u.s.p. orzekł wobec obwinionej karę dyscyplinarną nagany.
2
Sąd Dyscyplinarny ustalił, że obwiniona jest sędzią Wydziału III
Rodzinnego i Nieletnich Sądu Rejonowego od 1997 r. W Wydziale tym pełni
obowiązki zastępcy przewodniczącego i w czasie nieobecności
przewodniczącego wykonuje czynności należące do zakresu jego obowiązków.
Takie obowiązki obwiniona pełniła też w okresie urlopowym w 2001 r. Po
powrocie z urlopu kierowniczka sekretariatu stwierdziła, że w gabinecie
obwinionej znajdowało się sporo akt (bez uzasadnień), które figurowały w
kontrolce uzasadnień jako zwrócone przez sędziego po sporządzeniu
uzasadnienia i przekazane na halę maszyn. Uznając, że wcześniejsze wpisy w
wykazie są błędne, kierowniczka wyrwała kartkę (na której wpisy te znajdowały
się) i dokonała powtórnego wpisu w sposób, jaki uznała za prawidłowy.
Obwiniona dowiedziała się o tym w dniu 13 sierpnia 2001 r. i wypełniła w
kontrolce uzasadnień rubryki, w sposób opisany w postawionym jej zarzucie. W
tej sytuacji kierowniczka sekretariatu poinformowała obwinioną, że nie wolno
jej dokonywać takich wpisów w kontrolce, ponieważ nie należy to do jej
kompetencji i że wpisane daty nie odpowiadają stanowi faktycznemu.
Obwiniona oświadczyła, że jeżeli zrobiła coś nieprawidłowo, to kierowniczka
może to poprawić.
W ocenie Sądu Apelacyjnego, można przypisać obwinionej winę w
zakresie zarzucanego jej czynu. Obwiniona nie kwestionowała swojego
sprawstwa w zakresie postawionego jej zarzutu, starała się jednak podać
powody swojego postępowania (chęć pomocy w pracy sekretariatu, poprawianie
błędów popełnionych przez kierowniczkę sekretariatu). Powody te nie zostały
uznane za wiarygodne i Sąd Apelacyjny stwierdził, że działania pozwanej w
postaci odpowiednich wpisów w kontrolce uzasadnień miały spowodować
sytuację dokonywania przez obwinioną uzasadnień w ustawowym terminie.
Działanie obwinionej musiało być potraktowane jako przewinienie
dyscyplinarne.
3
Wymierzając obwinionej karę nagany, Sąd Apelacyjny wziął pod uwagę
okoliczności obciążające w postaci charakteru dokonanego przewinienia
dyscyplinarnego. Przewinienie to podważało zaufanie do wiarygodności danych
zapisywanych w księgach sądowych i podważało autorytet sędziego wobec
pracowników sekretariatu sądowego. Jako okoliczności łagodzące przyjęto
dotychczasową, nienaganną służbę obwinionej jako sędziego. W zakresie
sprawności i stabilności rozstrzygnięć obwiniona uzyskiwała jedne z
najlepszych wyników w Wydziale, a zdarzenie w dniu 13 sierpnia 2001 r.
stanowiło jedynie epizod w życiu zawodowym obwinionej.
Od wyroku Sądu Apelacyjnego w części dotyczącej orzeczenia o karze
odwołanie na niekorzyść obwinionej złożył Minister Sprawiedliwości i zarzucił
wyrokowi rażącą niewspółmierność orzeczonej kary w stosunku do
przypisanego przewinienia służbowego (art. 438 pkt 4 k.p.k. w zw. z art. 128
u.s.p.). Minister wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie
obwinionej kary przeniesienia na inne stanowisko służbowe (art. 109 § 1 pkt 3
u.s.p.).
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.
Nie można podzielić stanowiska skarżącego, że orzeczona wobec
obwinionej kara nagany nosi cechy rażącej niewspółmierności (łagodności) w
rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k., bowiem nie uwzględnia ona w wystarczającym
stopniu wszystkich ujawnionych okoliczności mających wpływ na wymiar kary
dyscyplinarnej. W ocenie Sądu Najwyższego, Sąd Apelacyjny rozważył
zasadnicze okoliczności przesądzające o wymiarze kary dla obwinionej. Nie
budzi wątpliwości to, że charakter dokonanego przez obwinioną przewinienia
dyscyplinarnego w czasie wykonywania obowiązków służbowych istotnie
powodował podważenie zaufania do wiarygodności danych zapisywanych w
księgach sądowych i podważał autorytet sędziego wobec pracowników
sekretariatu. Słusznie jednak podniesiono także okoliczności łagodzące, które
4
nie mogły być nie brane pod uwagę przy wymierzaniu obwinionej odpowiedniej
kary dyscyplinarnej. Na uwadze należałoby mieć przede wszystkim
dotychczasową, nienaganną służbę obwinionej od 1997 r. Co więcej, obwiniona
osiągała jedne z najlepszych wyników w Wydziale w zakresie sprawności
orzekania i stabilności dokonywanych rozstrzygnięć sądowych. Świadczyć to
może o bardzo dobrym, merytorycznym i organizacyjnym przygotowaniu
obwinionej do zawodu sędziowskiego. Można przyjąć, że takie właśnie
przygotowanie spowodowało powierzenie obwinionej funkcji zastępcy
przewodniczącego wydziału. Okoliczności wydarzenia z dnia 13 sierpnia 2001
r. mogą istotnie wskazywać na to, że było ono epizodem w nienagannej
dotychczas pracy zawodowej obwinionej, spowodowanym także konfliktem
między obwinioną i kierowniczką sekretariatu.
Przy wymiarze odpowiedniej kary dyscyplinarnej należało też mieć na
uwadze sytuację rodzinną i osobistą obwinionej.
Biorąc przedstawione rozważania pod uwagę, Sąd Najwyższy – Sąd
Dyscyplinarny utrzymał w mocy zaskarżony wyrok.