Pełny tekst orzeczenia

WYROK Z DNIA 4 GRUDNIA 2003 R.
SNO 78/03
Przewodniczący: sędzia SN Dorota Rysińska.
Sędziowie SN: Józef Skwierawski, Ewa Strużyna (sprawozdawca).
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny w Warszawie na rozprawie z
udziałem Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego sędziego Sądu Apelacyjnego
oraz protokolanta po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2003 r. sprawy sędziego
Sądu Okręgowego w związku z odwołaniem Ministra Sprawiedliwości od
wyroku Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego z dnia 10 czerwca 2003 r.,
sygn. akt (...)
z m i e n i ł zaskarżony w y r o k w ten sposób, że w miejsce orzeczonej
kary upomnienia orzekł karę nagany.
U z a s a d n i e n i e
Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny, wyrokiem wydanym w dniu 10
czerwca 2003 r., sygn. (...), uznał sędziego Sądu Okręgowego za winnego
popełnienia przewinienia służbowego polegającego na rażącym przekroczeniu
terminu do sporządzania uzasadnień wyroków, określonego w art. 423 § 1
kodeksu postępowania karnego, w ten sposób, że uzasadnienie wyroku
wydanego w dniu 13 grudnia 2001 r., przez Sąd Okręgowy – Wydział V Karny
Zamiejscowy, w sprawie oznaczonej sygnaturą akt V K 109/01, sporządził w
dniu 24 grudnia 2002 r.
2
Na podstawie art. 109 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo
o ustroju sądów powszechnych Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny wymierzył
obwinionemu sędziemu karę upomnienia.
Odwołanie od tego wyroku wniósł, na niekorzyść obwinionego sędziego,
w części dotyczącej orzeczenia o karze, Minister Sprawiedliwości.
Zarzucając rażącą niewspółmierność orzeczonej kary dyscyplinarnej
upomnienia, w stosunku do przypisanego przewinienia dyscyplinarnego,
Minister Sprawiedliwości wniósł:
o zmianę wyroku w zaskarżonej części poprzez zaostrzenie orzeczonej kary
i wymierzenie obwinionemu sędziemu Sądu Okręgowego, na podstawie art. 109
§ 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych,
kary dyscyplinarnej nagany.
Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego – sędzia Sądu Apelacyjnego
uczestnicząca w rozprawie odwoławczej wnosiła o utrzymanie zaskarżonego
wyroku w mocy.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Odwołanie jest zasadne. Słusznie wskazuje się w jego treści na fakt, że
przewinienie służbowe jakiego dopuścił się obwiniony sędzia, polegające na
oczywistej i rażącej obrazie przepisu art. 423 § 1 k.p.k., ma charakter
wyjątkowo naganny. Sporządzenie uzasadnienia wyroku po upływie roku od
daty przedłożenia sędziemu w tym celu akt sprawy, nie może być nawet
oceniane w kryteriach „przekroczenia terminu”, a więc w nawiązaniu do
sytuacji, jaką reguluje przytoczony przepis prawa procesowego.
W sprawie całkowicie brak okoliczności mogących usprawiedliwiać
popełnione przewinienie, a zwłaszcza brak podstaw do uwzględnienia wyjaśnień
obwinionego sędziego, że ze względu na przeciążenie nawałem obowiązków
służbowych nie miał możliwości sporządzenia uzasadnienia w krótszym czasie.
3
Analiza akt sprawy karnej, w której sporządzenie uzasadnienia wyroku
nastąpiło dopiero po upływie roku wskazuje, że rażące odwlekanie wypełnienia
przez obwinionego sędziego obowiązku, jaki nakłada na niego kodeks
postępowania karnego, nie było wynikiem zawiłego charakteru tej sprawy. Jest
to bowiem sprawa o nieskomplikowanym stanie faktycznym i dowodowym. Nie
ulega także wątpliwości, że przy zintensyfikowaniu przez sędziego wysiłku, a
zwłaszcza skoncentrowaniu uwagi na obowiązujących normach proceduralnych
i prawidłowym planowaniu czynności, jej rozpoznanie mogło nastąpić w
znacznie krótszym terminie. Tymczasem nie tylko rozpoznanie sprawy nastąpiło
z rażącą obrazą prawa procesowego, ale i uzasadnienie wyroku nie odpowiada
wymogom sformułowanym w art. 424 k.p.k. Istotne wady tego uzasadnienia
wynikały niewątpliwie z trudności w przekazaniu, po upływie roku, w
pisemnych motywach dokonanego rozstrzygnięcia wyników przewodu
sądowego i były jedną z przyczyn uchylenia wyroku oraz przekazania sprawy
do ponownego rozpoznania.
Trudno zatem nie dostrzegać faktu, że przewinienie służbowe obwinionego
sędziego nie tylko nie służy budowaniu autorytetu sprawowanego przez niego
urzędu, ale ponadto godzi w dobro wymiaru sprawiedliwości.
W świetle tych okoliczności Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny uznał
podniesiony w odwołaniu zarzut rażącej niewspółmierności orzeczonej, w
najniższym ustawowym wymiarze, kary dyscyplinarnej, w stosunku do wagi
popełnionego przewinienia służbowego za słuszny, i orzekając na podstawie art.
109 § 1 pkt 2 ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych zmienił
zaskarżony wyrok przez wymierzenie obwinionemu sędziemu kary nagany.

SNO 78/03

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia