Pełny tekst orzeczenia

Wyrok z dnia 6 kwietnia 2006 r.
II UK 174/05
Na podstawie art. 68 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emerytu-
rach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z
2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.) prawo do pobierania renty rodzinnej ulega prze-
dłużeniu do zakończenia ostatniego roku akademickiego, na którym upraw-
niony ukończył 25 rok życia, bez względu na to, czy rok ten powtarza, czy od-
bywa na nim studia po raz pierwszy.
Przewodniczący SSN Jerzy Kuźniar, Sędziowie SN: Beata Gudowska (spra-
wozdawca), Maria Tyszel.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 6 kwietnia
2006 r. sprawy z wniosku Sylwi F. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-
Oddziałowi w G.W. o przywrócenie renty rodzinnej, na skutek skargi kasacyjnej
wnioskodawczyni od wyroku Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 6 kwietnia 2005
r. [...]
u c h y l i ł zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Apelacyjnemu w
Szczecinie do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasa-
cyjnego.
U z a s a d n i e n i e
Wyrokiem z dnia 6 kwietnia 2005 r. Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w Szczecinie oddalił apelację ubezpieczonej Sylwii F. od wyroku Sądu
Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 20 grudnia 2004 r., oddalającego od-
wołanie od decyzji Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, odmawiającej prze-
dłużenia jej prawa do renty rodzinnej do końca roku akademickiego będącego ostat-
nim rokiem jej studiów.
Organ ubezpieczeń społecznych oraz Sądy meriti uznały, że ubezpieczona nie
spełniła uzależniającego uwzględnienie jej wniosku warunku ukończenia 25 roku ży-
2
cia w czasie nauki na ostatnim roku studiów (art. 68 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia
1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jednolity
tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.). Zakład Ubezpieczeń Społecznych
ustalił, że ukończyła ona 25 lat w dniu 5 maja 2004 r. w roku akademickim 2003/04,
gdy była studentką pierwszego roku trwających trzy semestry magisterskich studiów
na kierunku finanse i bankowość. Sąd pierwszej instancji ustalił natomiast, że w 2001
r. podjęła trwające 4 semestry (2 lata) uzupełniające studia magisterskie na Wydziale
Prawa i Administracji Uniwersytetu S. i w roku akademickim 2002/03 zaliczyła III.
semestr, a w roku akademickim 2003/2004 powtarzała przedmiot objęty programem
II. roku studiów. Studiowanie na IV. semestrze podjęła dopiero w roku akademickim
2004/05. W tych okolicznościach Sąd drugiej instancji przyjął za udowodnione, że
ubezpieczona ukończyła 25 rok życia będąc studentką ostatniego roku studiów, z
tym że wówczas ten rok powtarzała. W ocenie Sądu, powtarzanie roku wykluczało
możliwość przedłużenia prawa do renty rodzinnej, gdyż uznał, że to wyjątkowe
uprawnienie przysługuje tylko tym uprawnionym, których nauka przedłuża się poza
25 rok życia „nie z ich winy”. Pogląd ten - dostrzegając odmienność stanu faktycz-
nego - Sąd Okręgowy wsparł stanowiskiem Sądu Najwyższego wyrażonym w wyroku
z dnia 7 kwietnia 2000 r., II UKN 481/99 (OSNAPiUS 2001 nr 19, poz. 593).
Skarga kasacyjna ubezpieczonej została oparta na podstawie naruszenia art.
68 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych,
przez błędną wykładnię i wprowadzenie do warunków przedłużenia prawa do renty
rodzinnej dodatkowego wymagania niepowtarzania ostatniego roku studiów. Skar-
żąca twierdziła, że jasne sformułowanie tego przepisu nie wywołuje konieczności
innej wykładni niż wykładnia językowa i na tej podstawie wywiodła, iż pojęcie „ostatni
rok studiów” nie jest zdefiniowane przez wskazanie dodatkowych warunków, w
szczególności, by ubezpieczony studiował na tym roku po raz pierwszy oraz by prze-
dłużenie okresu nauki poza 25 rok życia było „niezawinione” przez studenta.
Skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku i orzeczenie co do istoty
przez przyznanie jej renty rodzinnej za okres ostatniego roku studiów, na którym
ukończyła 25 lat, ewentualnie uchylenie także wyroku Sądu pierwszej instancji i
przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w Gorzowie Wielkopolskim do ponownego
rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
3
Warunki zachowania prawa do renty rodzinnej do ukończenia ostatniego roku
studiów przez uprawnionego kształcącego się nadal po ukończeniu 25. roku życia
określone są w art. 68 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i ren-
tach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Stanowi on, że prawo do renty rodzinnej
przedłuża się, jeżeli dziecko osiągnęło 25 rok życia będąc na ostatnim roku studiów,
do zakończenia tego roku studiów. Sąd Apelacyjny odszedł od językowej wykładni
tego przepisu, poszukując jego treści normatywnej w drodze wykładni celowościowej.
Przyjął, że celem ustanowienia omawianego przepisu było zapewnienie źródła
utrzymania studentom, których czas nauki przedłużył się „nie z ich winy”. Wprowa-
dzając kryterium wartościujące, przyznał prawo do przedłużenia wypłaty renty ro-
dzinnej tylko tym studentom, których studia przebiegały zgodnie z programem, oraz
tym, których tok studiowania zakłóciły przyczyny od nich niezależne. W konsekwencji
pojęciu „ostatniego roku studiów” użytym w art. 68 ust. 2 ustawy przydał dodatkową
cechę odbywania na nim studiów po raz pierwszy.
Ten sposób wykładni został skrytykowany w skardze kasacyjnej, w której traf-
nie podniesiono, że jedynym warunkiem przedłużenia prawa do renty rodzinnej jest
kontynuowanie nauki na ostatnim roku studiów ponad ograniczenie wiekowe, obiek-
tywne, niezależne od systematyczności nauki, jej pozytywnych rezultatów, czy
ewentualnego powtarzania semestrów. Omawiany przepis powinien być zatem wy-
kładany zgodnie z jasnym i niebudzącym wątpliwości brzmieniem, nieróżnicującym
przyczyn przedłużenia się czasu studiów. Tak rozumiał go Sąd Najwyższy, wskazu-
jąc w wyroku z dnia 11 kwietnia 1996 r., II UR 4/96 (OSNAPiUS 1996 nr 20, poz.
311), że z przepisów regulujących prawo do renty rodzinnej dla dzieci wynika, iż za-
sadniczym celem tego świadczenia jest dostarczanie im środków utrzymania w cza-
sie, gdy w związku z kształceniem nie wykonują pracy dającej źródło utrzymania.
Ten cel zwykle zostaje osiągnięty przed ukończeniem 25 roku życia i zasadą jest
ustanie wówczas prawa do renty rodzinnej, chociażby uprawniony nie osiągnął jesz-
cze zasadniczego celu kształcenia. Jedyny wyjątek dotyczy nauki w szkole wyższej,
uwzględniony w art. 68 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpie-
czeń Społecznych, który dopuszcza przedłużenie wypłaty renty rodzinnej wówczas,
gdy uprawniony osiągnął tę granicę wieku będąc na ostatnim roku studiów. Nie są
istotne przyczyny wydłużenia czasu nauki, mogą więc być obiektywne lub subiektyw-
ne, także zawinione. Podobnie odniósł się Sąd Najwyższy do przerwania studiowania
4
na czas urlopu dziekańskiego, nie rozróżniając jego przyczyn na takie, które mają
charakter obiektywny (np. choroba lub urodzenie dziecka) i inne, zależne od postę-
powania studenta, zwłaszcza przez niego zawinione, np. powtarzanie semestru z
powodu niedostatecznych postępów w nauce (por. wyrok z dnia 3 października 2000
r., II UKN 739/99, OSNAPiUS 2002 nr 9, poz. 215).
Należy dodać, iż taka interpretacja nie rodzi niebezpieczeństwa nadużywania
uprawnień do renty rodzinnej, gdyż przedłużenie okresu studiów wyższych nie wy-
dłuża ogólnego okresu pobierania tego świadczenia przez studenta. Zgodnie bowiem
z art. 68 ust. 2 ustawy emerytalnej, możliwość przedłużenia okresu wypłaty renty ro-
dzinnej powyżej 25 roku życia istnieje tylko do zakończenia tego roku studiów, na
którym uprawniony ukończył wiek 25 lat. Rozróżnienie przyczyn wydłużenia czasu
studiowania prowadziłoby zresztą w praktyce do niedopuszczalnej w odniesieniu do
świadczeń z ubezpieczenia społecznego oceny zasadności przyznania świadczeń.
W efekcie organ rentowy przyznawałby lub odmawiał wypłaty renty rodzinnej w
zależności od rodzaju przyczyn przedłużenia okresu studiów.
W tym kontekście należy przypomnieć, że w wyroku z 7 kwietnia 2000 r., II
UKN 481/99 (OSNAPiUS 2001 nr 19, poz. 593), w którym Sąd Najwyższy stwierdził,
że prawo do pobierania renty rodzinnej na podstawie art. 39 ust. 2 ustawy o z.e.p.
nie ulega przedłużeniu w razie powtarzania ostatniego roku studiów, odniesiono się
do innego niż w niniejszej sprawie stanu faktycznego. W sprawie będącej przedmio-
tem wspomnianego orzeczenia student dochodził prawa do dalszej wypłaty renty,
mimo ukończenia 25 lat, na czas do ukończenia ostatniego roku studiów powtarza-
nego ze względów zdrowotnych w następnym roku akademickim. Sąd Najwyższy nie
stwierdził więc, że powtarzanie ostatniego roku studiów, w czasie którego doszło do
ukończenia 25 roku, wyklucza prawo do pobierania renty rodzinnej, lecz że prawo to
nie ulega przedłużeniu do końca ostatniego roku studiów, w którym student kończy
26 lat, przypadającego w następnym roku akademickim. Treść art. 68 ust. 2 ustawy
oznacza bowiem, że mimo ukończenia 25 lat życia, uprawniony zachowuje prawo do
renty rodzinnej tylko do zakończenia ostatniego roku studiów w trakcie którego ukoń-
czył ten wiek.
Ostatecznie należało odrzucić warunek, że ostatni rok studiów, w czasie któ-
rego uprawniony do renty rodzinnej kończy 25 lat, nie może być przez niego powta-
rzany także dlatego, iż wprowadzałby nierówność traktowania tych ubezpieczonych,
5
którzy studiują dłużej, gdyż powtarzają ten rok, w stosunku do tych, których studia
przedłużają się z powodu powtarzania lat wcześniejszych.
Mając to na względzie, Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji (art. (art. 39815
§
1 k.p.c.).
========================================