Pełny tekst orzeczenia

Postanowienie z dnia 13 września 2006 r.
II PZ 31/06
Wartość przedmiotu zaskarżenia apelacji jednego z pozwanych, dotyczą-
cej całości wyroku wydanego w sprawach połączonych do łącznego rozpozna-
nia w trybie art. 219 k.p.c., wynika z roszczeń zasądzonych od niego i nie obej-
muje roszczeń zasądzonych od innych pozwanych.
Przewodniczący SSN Zbigniew Hajn, Sędziowie SN: Zbigniew Myszka (spra-
wozdawca), Małgorzata Wrębiakowska-Marzec.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 13 wrze-
śnia 2006 r. sprawy z powództwa Syndyka Masy Upadłości Fabryki Porcelitu T. SA w
T. przeciwko Mieczysławowi R. o zapłatę, na skutek zażalenia pozwanego na posta-
nowienie Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Opolu z dnia
3 kwietnia 2006 r. [...]
u c h y l i ł zaskarżone postanowienie.
U z a s a d n i e n i e
Postanowieniem z dnia 3 kwietnia 2006 r. Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubez-
pieczeń Społecznych w Opolu odrzucił apelację pozwanego Mieczysława R. od wy-
roku Sądu Rejonowego w Opolu z dnia 28 listopada 2005 r. wydanego w sprawie z
powództwa Syndyka Masy Upadłości Fabryki Porcelitu „T.” SA w T. przeciwko Mie-
czysławowi R., Ryszardzie J.-B., Bogusławie K. oraz Ryszardowi K. o zapłatę. Wyro-
kiem tym Sąd zasądził na rzecz powoda od pozwanych: Mieczysława R. kwotę
17.211,50 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 stycznia 2001 r. do dnia za-
płaty; Ryszardy J.-B. kwotę 17.602,40 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1
stycznia 2001 r. do dnia zapłaty; Bogusławy K. kwotę 18.384,30 zł wraz z ustawo-
wymi odsetkami od dnia 1 stycznia 2001 r. do dnia zapłaty oraz Ryszarda K. kwotę
12.580,49 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 6 lutego 2001 r. do dnia zapłaty;
a także od każdego z pozwanych kwoty po 2.400 zł tytułem zwrotu powodowi kosz-
2
tów zastępstwa prawnego oraz nakazał ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa-Sądu
Rejonowego w Opolu od pozwanych określone kwoty tytułem wpisów.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd Okręgowy stwierdził, że zgodnie z art.
368 § 1 k.p.c. do wymogów formalnych, jakie powinna spełniać apelacja, należy
obowiązek wskazania, czy wyrok jest zaskarżony w całości czy w części. Obowiązek
ten jest spełniony wówczas, gdy zakres zaskarżenia został określony w sposób pra-
widłowy, tj. przede wszystkim odpowiadający wartości przedmiotu zaskarżenia. Tym-
czasem wnoszący apelację pełnomocnik procesowy pozwanego Mieczysława R.
wskazał, że zaskarża wyrok „w całości”, ale jednocześnie określił wartość przedmiotu
zaskarżenia na kwotę 17.211,50 zł. Jakkolwiek była to wartość zasądzonego rosz-
czenia od tego pozwanego, to sentencja zaskarżonego apelacją wyroku składa się z
sześciu punktów, z których cztery dotyczą zasądzenia od pozwanych Mieczysława
R., Ryszardy J.-B., Bogusławy K., Ryszarda K. należności głównych dochodzonych
pozwem, których łączna wartość wynosi 65.778,69 zł. „W związku z powyższym za-
stosowanie w sprawie winien znaleźć przepis art. 3701
Kpc przewidujący, iż apelację
sporządzoną przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika patentowego, nie speł-
niającą wymagań określonych w art. 368 § 1 pkt 1- 3 i pkt 5 k.p.c., Sąd I instancji od-
rzuca bez wzywania do usunięcia tych braków zawiadamiając o tym właściwy organ
samorządu zawodowego, do którego należy pełnomocnik”. Z tych przyczyn odrzu-
cono apelację tego pozwanego.
Pełnomocnik pozwanego wniósł zażalenie na to postanowienie, wskazując, że
pozew syndyka masy upadłości Fabryki Porcelitu „T.” SA w T., który wpłynął w dniu 8
lipca 2003 r. do Sądu Rejonowego w Opolu, skierowany był jedynie przeciwko po-
zwanemu Mieczysławowi R. i w taki sposób pierwotnie oznaczono strony procesu,
dlatego jako pełnomocnik reprezentował tylko jednego pozwanego. Dopiero na sku-
tek połączenia sprawy pozwanego Mieczysława R. z pozostałymi podobnymi spra-
wami innych pozwanych członków zarządu upadłej Spółki Sąd Rejonowy rozpatrywał
je łącznie, wydając wyrok „łączny” co do wszystkich pozwanych. Autor zażalenia
podkreślił, że w trakcie całego postępowania działał jedynie jako pełnomocnik Mie-
czysława R., dlatego zaskarżając wydany, między innymi, w stosunku do tego po-
zwanego wyrok wskazał wartość przedmiotu zaskarżenia na zasądzoną tylko od jego
mocodawcy kwotę 17.211,50 zł, podając w petitum apelacji, że zaskarża powyższy
wyrok „w całości", co oznaczało w całości odnośnie do osoby przezeń reprezentowa-
nej, tj. pozwanego Mieczysława R.
3
Ponadto autor zażalenia podał, że w nagłówku apelacji w ten sposób określił
strony procesu, wskazując jako powoda - syndyka masy upadłości, a jako apelują-
cego pozwanego - Mieczysława R., co wprost wskazywało, że zaskarżył wyrok Sądu
pierwszej instancji „w części dotyczącej pozwanego Mieczysława R., czyli w ‘całości’
co do tej osoby”. Również z uzasadnienia apelacji wynika, że była ona wniesiona
tylko przez tego jednego pozwanego, który co do zasady nie zgadza się z zaskarżo-
nym wyrokiem w całości odnośnie jego osoby. Pełnomocnik wnoszącego zażalenie
podkreślił, że jego intencją było zaskarżenie wyroku Sądu Rejonowego w Opolu w
zakresie dotyczącym w całości pozwanego Mieczysława R., zwłaszcza że - wobec
braku stosownych pełnomocnictw - nie był uprawniony do zaskarżenia tego wyroku
co do pozostałych pozwanych. W konsekwencji wniósł o uchylenie zaskarżonego
postanowienia „poprzez przyjęcie do rozpoznania apelacji złożonej przez pozwanego
Mieczysława R.”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest uzasadnione, ponieważ pełnomocnik procesowy pozwanego
Mieczysława R. był ustanowiony i reprezentował wyłącznie jego jako pozwaną stronę
procesową, a równocześnie nie miał umocowania do reprezentowania innych po-
zwanych w kilku oddzielnych, ale pozostających w związku sprawach, połączonych w
celu ich łącznego rozpoznania (art. 219 k.p.c.), dlatego prawidłowo zaskarżył apela-
cją wyrok w „całości” w zakresie całego roszczenia w kwocie 17.211,50 zł zasądzo-
nego na rzecz strony powodowej od reprezentowanego pozwanego (art. 368 § 2
k.p.c.). Taka była zatem prawidłowa wartość przedmiotu zaskarżenia od całości
kwoty zasądzonej od pozwanego Mieczysława R. w zaskarżonym apelacją tylko
przez tego pozwanego wyroku Sądu pierwszej instancji zasądzającym, między inny-
mi, w całości dochodzone od tego pozwanego roszczenie. Oznaczało to, że tylko w
tym zakresie możliwe było wniesienie apelacji przez pełnomocnika pozwanego od
całości zakwestionowanego orzeczenia przez tego pozwanego, zważywszy, że tak w
apelacji zostały wskazane strony postępowania apelacyjnego przez jego pełnomoc-
nika procesowego, który nie był umocowany do reprezentowania innych pozwanych.
W konsekwencji powyższego błędne było stanowisko Sądu drugiej instancji,
że wartość przedmiotu apelacyjnego zaskarżenia przez pełnomocnika pozwanego
Mieczysława R. powinna stanowić jakoby kwota 67.778,69, tj. łączna wartość (suma)
4
roszczeń zasądzonych od wszystkich pozwanych w sprawach oddzielnych, połączo-
nych w celu ich łącznego rozpoznania (art. 219 k.p.c.), ponieważ wnoszący apelację
prawidłowo oznaczył wartość przedmiotu apelacyjnego zaskarżenia w odniesieniu do
jego mocodawcy i nie mogła ona obejmować wszystkich roszczeń zasądzonych tym
wyrokiem w sprawach oddzielnych, połączonych jedynie do łącznego ich rozpozna-
nia w trybie art. 219 k.p.c. Wartość ta nie obejmowała roszczeń zasądzonych od po-
zostałych pozwanych, którzy nie zaskarżyli wyroku Sądu pierwszej instancji „wła-
snymi apelacjami”. W razie zaskarżenia apelacją przez jednego z pozwanych wyroku
sądu wydanego w sprawach oddzielnych, połączonych jedynie do łącznego ich roz-
poznania w trybie art. 219 k.p.c., całość zaskarżenia obejmuje orzeczenie o roszcze-
niach zasądzonych jedynie od apelującego, a prawidłowe oznaczenie wartości
przedmiotu apelacyjnego zaskarżenia nie obejmuje roszczeń zasądzonych od pozo-
stałych pozwanych, którzy nie zaskarżyli wyroku.
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy postanowił jak w sentencji.
========================================