I CZ 107/06
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:28-02-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 107/06
POSTANOWIENIE
Dnia 10 stycznia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Marian Kocon
SSN Iwona Koper
w sprawie ze skargi D. M. o wznowienie postępowania
w sprawie z powództwa D. M.
przeciwko Skarbowi Państwa - Ministrowi Pracy i Polityki Społecznej
o nakazanie i zapłatę, zakończonej prawomocnym wyrokiem
Sądu Apelacyjnego z dnia 15 października 2004 r.,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 10 stycznia 2007 r.,
zażalenia powódki na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 25 lipca 2006 r.,
oddala zażalenie; nie obciąża skarżącej kosztami postępowania
zażaleniowego na rzecz Skarbu Państwa.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 4 października 2001 r. Sąd Okręgowy w W. zwolnił
powódkę od kosztów sądowych częściowo – od opłat sądowych.
Wyrokiem z dnia 15 października 2004 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację
powódki od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 5 czerwca 2003 r. oddalającego
powództwo.
Postanowieniem z dnia 20 lutego 2006 r. Sąd Apelacyjny odrzucił wniesioną
dnia 19 grudnia 2005 r. skargę powódki o wznowienie postępowania zakończonego
prawomocnie wskazanym wyrokiem tego Sądu. Doręczając powódce w dniu 1
marca 2006 r. odpis tego postanowienia, pouczono ją o możliwości zaskarżenia go
skargą kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 12 maja 2006 r. Sąd Apelacyjny ustanowił dla
powódki pełnomocnika z urzędu w postępowaniu zażaleniowym od postanowienia
tego Sądu z dnia 20 lutego 2006 r. Pełnomocnikiem wyznaczony został radca
prawny P. C., który udzielił pełnomocnictwa substytucyjnego adw. M. Ł.
W dniu 13 czerwca 2006 r. radcy prawnemu P. C. doręczono odpis
postanowienia Sądu Apelacyjnego z dnia 20 lutego 2006 r. o odrzuceniu skargi o
wznowienie postępowania, natomiast w dniu 27 czerwca 2006 r. odpis tego
postanowienia doręczono adw. M. Ł.
W dniu 3 lipca 2006 r. powódka, reprezentowana przez adw. M. Ł., wniosła
zażalenie na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 20 lutego 2006 r. o
odrzuceniu skargi o wznowienie postępowania. Zażalenie nie zostało opłacone i
zawierało wniosek o zwolnienie od wpisu od zażalenia.
Postanowieniem z dnia 25 lipca 2006 r. Sąd Apelacyjny odrzucił zażalenie
powódki. Sąd przyjął, że wniesiono je po terminie, który upłynął w dniu 13 czerwca
2006 r. Uznał ponadto, że od zażalenia należało pobrać opłatę podstawową,
natomiast nie zostało ono w ogóle opłacone. Skutkowało to odrzuceniem zażalenia
na podstawie art. 1302
§ 3 k.p.c.
W zażaleniu skarżąca zarzuciła naruszenie art. 394 § 2, 1302
§ 1 i 1301
§ 3
k.p.c. oraz art. 149 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach
3
cywilnych (Dz.U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.) i wniosła o uchylenie zaskarżonego
postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W myśl art. 394 § 2 w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c., termin do wniesienia
zażalenia do Sądu Najwyższego jest tygodniowy i liczy się od doręczenia
postanowienia, a gdy strona nie zażądała w terminie przepisanym doręczenia
postanowienia zapadłego na rozprawie - od ogłoszenia postanowienia. Skuteczne
doręczenie skarżącej odpisu postanowienia Sądu Apelacyjnego z dnia 20 lutego
2006 r. o odrzuceniu skargi o wznowienie postępowania nastąpiło dnia 1 marca
2006 r. Należy podkreślić, że na skuteczność doręczenia nie miało wpływu błędne
pouczenie powódki o dopuszczalności wniesienia skargi kasacyjnej od tego
postanowienia. Okoliczność ta mogła być ewentualnie rozważana przy ocenie winy
powódki w uchybieniu terminu do wniesienia zażalenia, gdyby złożyła ona wniosek
o przywrócenie tego terminu. Powódka nie wystąpiła jednak z takim wnioskiem w
ustawowym terminie. W konsekwencji uznać trzeba, że siedmiodniowy termin do
wniesienia zażalenia rozpoczął bieg dnia 1 marca 2006 r., nie zaś – jak przyjął Sąd
drugiej instancji – dnia 20 czerwca 2006 r. Termin ten upłynął zatem dnia 8 marca
2006 r. Należy jednocześnie stwierdzić, że przebieg postępowania po doręczeniu
powódce odpisu postanowienia o odrzuceniu skargi o wznowienie postępowania,
w tym ustanowienie dla powódki pełnomocnika z urzędu, a następnie
ustanowienie pełnomocnika substytucyjnego oraz doręczenie im odpisów
postanowienia z dnia 20 lutego 2006 r., nie miał wpływu na termin do wniesienia
zażalenia (por. także postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 10 grudnia 1999 r.,
II CZ 149/99, niepubl., z dnia 5 czerwca 2001 r., IV CZ 53/01, niepubl., i z dnia 19
maja 2005 r., V CZ 47/05, niepubl.).
Zażalenie odrzucone zaskarżonym postanowieniem zostało wniesione dnia
3 lipca 2006 r., a zatem po prawie czterech miesiącach od upływu terminu do jego
wniesienia, co skutkować musiało jego odrzuceniem. Zaskarżone postanowienie
odpowiada zatem prawu, mimo częściowo błędnego uzasadnienia.
4
W tej sytuacji nie ma potrzeby procesowej dokonywania oceny zarzutów
skarżącego kwestionujących prawidłowość zastosowania przez Sąd drugiej
instancji art. 1302
§ 3 k.p.c.
Z podanych względów, na podstawie art. 39814
i 3941
§ 3 k.p.c.,
Sąd Najwyższy oddalił zażalenie. O kosztach postępowania zażaleniowego
orzeczono zgodnie z art. 98 § 1 w zw. z art. 99, 391 § 1, 39821
i 3941
§ 3 k.p.c.
db
POSTANOWIENIE
Dnia 10 stycznia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Marian Kocon
SSN Iwona Koper
w sprawie ze skargi D. M. o wznowienie postępowania
w sprawie z powództwa D. M.
przeciwko Skarbowi Państwa - Ministrowi Pracy i Polityki Społecznej
o nakazanie i zapłatę, zakończonej prawomocnym wyrokiem
Sądu Apelacyjnego z dnia 15 października 2004 r.,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 10 stycznia 2007 r.,
zażalenia powódki na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 25 lipca 2006 r.,
oddala zażalenie; nie obciąża skarżącej kosztami postępowania
zażaleniowego na rzecz Skarbu Państwa.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 4 października 2001 r. Sąd Okręgowy w W. zwolnił
powódkę od kosztów sądowych częściowo – od opłat sądowych.
Wyrokiem z dnia 15 października 2004 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację
powódki od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 5 czerwca 2003 r. oddalającego
powództwo.
Postanowieniem z dnia 20 lutego 2006 r. Sąd Apelacyjny odrzucił wniesioną
dnia 19 grudnia 2005 r. skargę powódki o wznowienie postępowania zakończonego
prawomocnie wskazanym wyrokiem tego Sądu. Doręczając powódce w dniu 1
marca 2006 r. odpis tego postanowienia, pouczono ją o możliwości zaskarżenia go
skargą kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 12 maja 2006 r. Sąd Apelacyjny ustanowił dla
powódki pełnomocnika z urzędu w postępowaniu zażaleniowym od postanowienia
tego Sądu z dnia 20 lutego 2006 r. Pełnomocnikiem wyznaczony został radca
prawny P. C., który udzielił pełnomocnictwa substytucyjnego adw. M. Ł.
W dniu 13 czerwca 2006 r. radcy prawnemu P. C. doręczono odpis
postanowienia Sądu Apelacyjnego z dnia 20 lutego 2006 r. o odrzuceniu skargi o
wznowienie postępowania, natomiast w dniu 27 czerwca 2006 r. odpis tego
postanowienia doręczono adw. M. Ł.
W dniu 3 lipca 2006 r. powódka, reprezentowana przez adw. M. Ł., wniosła
zażalenie na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 20 lutego 2006 r. o
odrzuceniu skargi o wznowienie postępowania. Zażalenie nie zostało opłacone i
zawierało wniosek o zwolnienie od wpisu od zażalenia.
Postanowieniem z dnia 25 lipca 2006 r. Sąd Apelacyjny odrzucił zażalenie
powódki. Sąd przyjął, że wniesiono je po terminie, który upłynął w dniu 13 czerwca
2006 r. Uznał ponadto, że od zażalenia należało pobrać opłatę podstawową,
natomiast nie zostało ono w ogóle opłacone. Skutkowało to odrzuceniem zażalenia
na podstawie art. 1302
§ 3 k.p.c.
W zażaleniu skarżąca zarzuciła naruszenie art. 394 § 2, 1302
§ 1 i 1301
§ 3
k.p.c. oraz art. 149 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach
3
cywilnych (Dz.U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.) i wniosła o uchylenie zaskarżonego
postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W myśl art. 394 § 2 w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c., termin do wniesienia
zażalenia do Sądu Najwyższego jest tygodniowy i liczy się od doręczenia
postanowienia, a gdy strona nie zażądała w terminie przepisanym doręczenia
postanowienia zapadłego na rozprawie - od ogłoszenia postanowienia. Skuteczne
doręczenie skarżącej odpisu postanowienia Sądu Apelacyjnego z dnia 20 lutego
2006 r. o odrzuceniu skargi o wznowienie postępowania nastąpiło dnia 1 marca
2006 r. Należy podkreślić, że na skuteczność doręczenia nie miało wpływu błędne
pouczenie powódki o dopuszczalności wniesienia skargi kasacyjnej od tego
postanowienia. Okoliczność ta mogła być ewentualnie rozważana przy ocenie winy
powódki w uchybieniu terminu do wniesienia zażalenia, gdyby złożyła ona wniosek
o przywrócenie tego terminu. Powódka nie wystąpiła jednak z takim wnioskiem w
ustawowym terminie. W konsekwencji uznać trzeba, że siedmiodniowy termin do
wniesienia zażalenia rozpoczął bieg dnia 1 marca 2006 r., nie zaś – jak przyjął Sąd
drugiej instancji – dnia 20 czerwca 2006 r. Termin ten upłynął zatem dnia 8 marca
2006 r. Należy jednocześnie stwierdzić, że przebieg postępowania po doręczeniu
powódce odpisu postanowienia o odrzuceniu skargi o wznowienie postępowania,
w tym ustanowienie dla powódki pełnomocnika z urzędu, a następnie
ustanowienie pełnomocnika substytucyjnego oraz doręczenie im odpisów
postanowienia z dnia 20 lutego 2006 r., nie miał wpływu na termin do wniesienia
zażalenia (por. także postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 10 grudnia 1999 r.,
II CZ 149/99, niepubl., z dnia 5 czerwca 2001 r., IV CZ 53/01, niepubl., i z dnia 19
maja 2005 r., V CZ 47/05, niepubl.).
Zażalenie odrzucone zaskarżonym postanowieniem zostało wniesione dnia
3 lipca 2006 r., a zatem po prawie czterech miesiącach od upływu terminu do jego
wniesienia, co skutkować musiało jego odrzuceniem. Zaskarżone postanowienie
odpowiada zatem prawu, mimo częściowo błędnego uzasadnienia.
4
W tej sytuacji nie ma potrzeby procesowej dokonywania oceny zarzutów
skarżącego kwestionujących prawidłowość zastosowania przez Sąd drugiej
instancji art. 1302
§ 3 k.p.c.
Z podanych względów, na podstawie art. 39814
i 3941
§ 3 k.p.c.,
Sąd Najwyższy oddalił zażalenie. O kosztach postępowania zażaleniowego
orzeczono zgodnie z art. 98 § 1 w zw. z art. 99, 391 § 1, 39821
i 3941
§ 3 k.p.c.
db