Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CNP 121/06
POSTANOWIENIE
Dnia 17 stycznia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marek Sychowicz
w sprawie ze skargi pozwanego
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Okręgowego w B.
z dnia 23 września 2005 r.,
w sprawie z powództwa Przedsiębiorstwa Produkcyjno - Usługowo - Handlowego
B. Spółki z o.o. w S.
przeciwko Zakładowi Inżynierii Wodno - Ściekowej Z. L. i J. H. Spółce Jawnej w C.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 17 stycznia 2007 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Pozwany - Zakład Inżynierii Wodno-Ściekowej Z. L. i J. H. Spółka Jawna w
sprawie wytoczonej przeciwko niemu przez Przedsiębiorstwo Produkcyjno -
Usługowo – Handlowe B. Spółka z o. o. w S. o zapłatę, wniósł o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego w B. z
dnia 23 września 2005 r., oddalającego zażalenie pozwanego na postanowienie
Sądu Rejonowego w B. z dnia 24 maja 2005 r., którym w nakazie zapłaty wydanym
przeciwko pozwanemu sprostowano oznaczenie pozwanego w ten sposób, że w
miejsce „Zakład Inżynierii Wodno-Ściekowej Z. L. i J. H. Spółka Jawna w C.”
wpisano „Zakład Inżynierii Wodno-Ściekowej Ze. L. i Je. H. Spółka Jawna w C”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Stosownie do art. 4241
§ 1 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia sądu przysługuje od prawomocnego
orzeczenia sądu drugiej instancji kończącego postępowanie w sprawie.
Postanowienie sądu drugiej instancji oddalające zażalenie na postanowienie sądu
pierwszej instancji w przedmiocie sprostowania orzeczenia wydanego przez ten
sąd nie jest orzeczeniem kończącym postępowanie w sprawie w rozumieniu
art. 4241
§ 1 k.p.c. (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 17 maja 2000 r.,
I CZ 60/00, niepubl., dotyczące art. 392 § 1 k.p.c. w brzmieniu wówczas
obowiązującym). Na postanowienie takie skarga o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia nie przysługuje i na podstawie art. 4248
§ 1
k.p.c. podlega odrzuceniu.
Należy zauważyć, ze postanowienie o sprostowaniu orzeczenia sądu nie ma
bytu samoistnego. Rezultatem sprostowania orzeczenia jest nadanie mu treści
wynikającej z postanowienia o sprostowaniu. Jeżeli takie orzeczenie jest niezgodne
z prawem, to służy od niego skarga o stwierdzenie tej niezgodności.
Gdyby nawet skarga wniesiona przez pozwanego była dopuszczalna, to i tak
podlegałaby odrzuceniu dlatego, że nie spełnia wszystkich wymagań
przewidzianych przez art. 4245
§ 1 k.p.c. (art. 4248
§ 1 k.p.c.). Nie zawiera ona
bowiem przytoczenia jej podstaw (art. 4245
§ 1 pkt 2 k.p.c.). W skardze jest
wskazany przepis prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne,
3
co stanowi konieczny element skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia, przewidziany w art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c. Jest to
jednakże element skargi różny od przytoczenia podstaw skargi (art. 4245
§ 1 pkt 2
k.p.c.). Przepis prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne może być
tym przepisem, którego naruszenie stanowi podstawę skargi, ale nie zawsze musi
tak być.
Z wymienionych względów należało postanowić, jak w sentencji.
db