I CSK 472/06
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:10-03-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CSK 472/06
POSTANOWIENIE
Dnia 26 stycznia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marian Kocon
w sprawie z powództwa J. G. i in.,
przeciwko Miastu W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 26 stycznia 2007 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku
Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 12 czerwca 2006 r.,
odrzuca skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 12 czerwca 2006 r. Sąd Apelacyjny uwzględnił w części
apelację pozwanego i zmienił zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego zasądzając od
pozwanego na rzecz powodów A. S., L. S. oraz J. S. kwotę po 124.427 zł, na rzecz
J. G. oraz K. P.-B. kwotę po 373.282 zł, natomiast na rzecz M. W. kwotę 186.614 zł
wraz z odsetkami ustawowymi. W pozostałej części powództwo zostało oddalone.
Strona pozwana zaskarżyła to rozstrzygnięcie wnosząc skargę kasacyjną.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W paragrafie pierwszym art. 3984
k.p.c. ustawodawca skatalogował
odrębnie w czterech punktach konstrukcyjne elementy każdej skargi kasacyjnej,
a więc cechy istotne (kreatywne) tego nadzwyczajnego środka zaskarżenia,
podkreślając zarazem w ten sposób rangę tychże elementów. Skarga kasacyjna
powinna zatem zawierać oznaczenie orzeczenia, od którego jest wniesiona,
ze wskazaniem, czy jest ono zaskarżone w całości czy w części, przytoczenie
podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie, wniosek o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania i jego uzasadnienie oraz wniosek o uchylenie lub uchylenie i zmianę
orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia i zmiany.
Brak któregokolwiek z kreatywnych elementów nie podlega naprawieniu
w trybie art. 130 § 1 k.p.c., a więc skarga kasacyjna dotknięta takim nieusuwalnym
brakiem podlegała odrzuceniu a limine.
Skarga kasacyjna wniesiona przez pozwanego nie spełnia jednego z tych
wymagań, nie wskazuje bowiem czy wyrok Sądu Apelacyjnego jest zaskarżony
w całości czy w części (art. 3984
§ 1 pkt 1 k.p.c.). Oznaczenie to pełni doniosłą
funkcję, wyznacza bowiem granice skargi kasacyjnej, w których Sąd Najwyższy
rozpoznaje sprawę (art. 39813
§ 1 k.p.c.). Dlatego zakres zaskarżenia musi być
precyzyjnie wskazany, nie wystarczy tu odwołanie się do treści wniosków
kasacyjnych, czy uzasadnienia skargi kasacyjnej. Skarga powinna być
sporządzona tak, aby nie wywoływała żadnych wątpliwości. Stanowisko to znalazło
wyraz w orzecznictwie Sądu Najwyższego (por. postanowienie z dnia
16 października 1997 r., II CKN 404/97, OSNC 1998, nr 4, poz. 59, z dnia
21 marca 2000 r., II CKN 711/00, OSNC 2000, nr 7-8, poz. 151, z dnia 14 grudnia
3
2004 r. III CK 564/04 niepublikowane, i z dnia 30 sierpnia 2006 r. II CZ 53/06,
niepublikowane).
Skarga kasacyjna pozwanego, nie zawierając oznaczenia zakresu
zaskarżenia, dotknięta jest zatem nieusuwalnym brakiem, skutkującym jej
odrzuceniem zgodnie z art. 3986
§ 2 k.p.c. w zw. z art. 3984
§ 1 k.p.c.
jz
POSTANOWIENIE
Dnia 26 stycznia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marian Kocon
w sprawie z powództwa J. G. i in.,
przeciwko Miastu W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 26 stycznia 2007 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku
Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 12 czerwca 2006 r.,
odrzuca skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 12 czerwca 2006 r. Sąd Apelacyjny uwzględnił w części
apelację pozwanego i zmienił zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego zasądzając od
pozwanego na rzecz powodów A. S., L. S. oraz J. S. kwotę po 124.427 zł, na rzecz
J. G. oraz K. P.-B. kwotę po 373.282 zł, natomiast na rzecz M. W. kwotę 186.614 zł
wraz z odsetkami ustawowymi. W pozostałej części powództwo zostało oddalone.
Strona pozwana zaskarżyła to rozstrzygnięcie wnosząc skargę kasacyjną.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W paragrafie pierwszym art. 3984
k.p.c. ustawodawca skatalogował
odrębnie w czterech punktach konstrukcyjne elementy każdej skargi kasacyjnej,
a więc cechy istotne (kreatywne) tego nadzwyczajnego środka zaskarżenia,
podkreślając zarazem w ten sposób rangę tychże elementów. Skarga kasacyjna
powinna zatem zawierać oznaczenie orzeczenia, od którego jest wniesiona,
ze wskazaniem, czy jest ono zaskarżone w całości czy w części, przytoczenie
podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie, wniosek o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania i jego uzasadnienie oraz wniosek o uchylenie lub uchylenie i zmianę
orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia i zmiany.
Brak któregokolwiek z kreatywnych elementów nie podlega naprawieniu
w trybie art. 130 § 1 k.p.c., a więc skarga kasacyjna dotknięta takim nieusuwalnym
brakiem podlegała odrzuceniu a limine.
Skarga kasacyjna wniesiona przez pozwanego nie spełnia jednego z tych
wymagań, nie wskazuje bowiem czy wyrok Sądu Apelacyjnego jest zaskarżony
w całości czy w części (art. 3984
§ 1 pkt 1 k.p.c.). Oznaczenie to pełni doniosłą
funkcję, wyznacza bowiem granice skargi kasacyjnej, w których Sąd Najwyższy
rozpoznaje sprawę (art. 39813
§ 1 k.p.c.). Dlatego zakres zaskarżenia musi być
precyzyjnie wskazany, nie wystarczy tu odwołanie się do treści wniosków
kasacyjnych, czy uzasadnienia skargi kasacyjnej. Skarga powinna być
sporządzona tak, aby nie wywoływała żadnych wątpliwości. Stanowisko to znalazło
wyraz w orzecznictwie Sądu Najwyższego (por. postanowienie z dnia
16 października 1997 r., II CKN 404/97, OSNC 1998, nr 4, poz. 59, z dnia
21 marca 2000 r., II CKN 711/00, OSNC 2000, nr 7-8, poz. 151, z dnia 14 grudnia
3
2004 r. III CK 564/04 niepublikowane, i z dnia 30 sierpnia 2006 r. II CZ 53/06,
niepublikowane).
Skarga kasacyjna pozwanego, nie zawierając oznaczenia zakresu
zaskarżenia, dotknięta jest zatem nieusuwalnym brakiem, skutkującym jej
odrzuceniem zgodnie z art. 3986
§ 2 k.p.c. w zw. z art. 3984
§ 1 k.p.c.
jz