Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CSK 485/06
POSTANOWIENIE
Dnia 15 lutego 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Grzegorz Misiurek
w sprawie z powództwa P.P., J.B. i S.B.
przeciwko Skarbowi Państwa - Prezydentowi Miasta R. oraz Gminie R.
z udziałem interwenienta ubocznego Kompanii S.A.
o zapłatę, ustalenie i zobowiązanie
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 15 lutego 2007 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powodów od wyroku Sądu Okręgowego w G.
z dnia 25 maja 2006 r., sygn. akt [...],
odrzuca skargę kasacyjną.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w G. wyrokiem z dnia 25 maja 2006 r. oddalił apelację
J.B. i S.B. od wyroku Sądu Rejonowego w R. z dnia 22 czerwca 2005 r.
Powodowie wnieśli skargę kasacyjną od wyroku Sądu Okręgowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 3982
§ 1 k.p.c. skarga kasacyjna jest
niedopuszczalna w sprawach o prawa majątkowe, w których wartość przedmiotu
zaskarżenia jest niższa niż pięćdziesiąt tysięcy złotych.
Skarżący zaskarżyli wyrok Sądu drugiej instancji w takim samym
zakresie, w jakim wcześniej kwestionowali w apelacji wyrok Sądu pierwszej
instancji. W takim przypadku wartość przedmiotu zaskarżenia skargą kasacyjną
nie może być wyższa niż wartość przedmiotu zaskarżenia apelacją
(por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 19 października 1999 r., II CZ
114/99, nie publ.). Wartość przedmiotu zaskarżenia apelacją wniesioną przez
powodów J.B. i S.B. określona została na 6.000 zł. Oczywistym jest więc, że kwoty
tej nie mogła również przekroczyć wartość przedmiotu zaskarżenia skargą
kasacyjną wniesioną przez te strony. Skarżący wartość tę określili na kwotę 68.
440,40 zł z naruszeniem wskazanych wyżej zasad. Działanie takie nie może
otwierać drogi do skutecznego (w znaczeniu procesowym) wniesienia skargi
kasacyjnej.
Niezależnie od powyższego wskazać należy, że skarga kasacyjna –
zgodnie z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. – powinna zawierać wniosek o przejęcie jej do
rozpoznania i uzasadnienie tego wniosku, odwołujące się do przesłanek
określonych w art. 3989
§ 1 pkt 1 - 4 k.p.c. Uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi
kasacyjnej do rozpoznania sformułowanego przez skarżących ograniczyło się do
lapidarnego stwierdzenia, że zaskarżony wyrok narusza w sposób oczywisty
wskazane w skardze przepisy prawa procesowego i materialnego.
Tak skonstruowanego uzasadnienia wzmiankowanego wniosku nie można uznać
za spełniające wymagania powołanego wyżej unormowania, w którym nie
3
przewidziano, że oczywiste naruszenie prawa stanowi przesłankę przyjęcia skargi
kasacyjnej do rozpoznania. W art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c., do którego zdają się
nawiązywać skarżący, mowa jest o oczywistej zasadności skargi kasacyjnej jako
przyczynie usprawiedliwiającej merytoryczne jej rozpoznanie. Nie każde naruszenie
prawa, nawet oczywiste, przesądza o zasadności skargi kasacyjnej. Przyjąć zatem
należy, że skarżący nie podjęli nawet próby przeprowadzenia wywodu
przemawiającego za przyjęciem skargi do rozpoznania. Tym samym skarga ta
pozostaje dotknięta brakiem nieusuwalnym, skutkującym koniecznością jej
odrzucenia a limine.
Mając na uwadze powyższe Sąd Najwyższy na podstawie art. 3986
§ 3
k.p.c. orzekł, jak w sentencji.

V CSK 485/06

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia