Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CZ 123/06
POSTANOWIENIE
Dnia 16 lutego 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący)
SSN Irena Gromska-Szuster
SSN Zbigniew Kwaśniewski (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi M.L.
o wznowienie postępowania w sprawie
z powództwa T.R.
przeciwko M.L.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 16 lutego 2007 r.,
zażalenia skarżącego na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 9 października 2006 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 29 września 2004 r. Sąd Apelacyjny oddalił skargę
pozwanego M.L. o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem tego Sądu z
dnia 31 marca 2000 r. Zdaniem Sądu odwoławczego, skarga była nieuzasadniona,
gdyż wskazana przez skarżącego podstawa wznowienia określona w art. 403 § 2
k.p.c. w sprawie nie wystąpiła. Nie miało bowiem miejsca późniejsze wykrycie
takich okoliczności faktycznych bądź dowodów, które mogłyby mieć wpływ na wynik
sprawy, a z których pozwany nie mógł skorzystać w zakończonym postępowaniu.
Sporządzenie nowej opinii przez biegłego na podstawie dowodów, które nie zostały
dotychczas uwzględnione w pierwszej opinii, nie mogło - według Sądu - stanowić
uzasadnienia dla poglądu przeciwnego. Dowody te były skarżącemu znane i
zostały wzięte pod uwagę przez Sąd w postępowaniu, którego wznowienia
skarżący dochodził.
Zaskarżonym obecnie postanowieniem z dnia 9 października 2006 r.
Sąd Apelacyjny odrzucił skargę pozwanego o wznowienie wskazanego wyżej
postępowania, stanowiącą drugi tego rodzaju środek wniesiony w sprawie. Skarga
ta została oparta na podstawie określonej w art. 403 § 1 pkt 2 k.p.c. w zw. z art. 404
k.p.c. oraz ponownie na podstawie określonej w art. 403 § 2 k.p.c. Żądanie
wznowienia postępowania skarżący uzasadnił faktem zawiadomienia o podejrzeniu
popełnienia przestępstwa przez biegłego sporządzającego opinię w sprawie
zakończonej wyrokiem z dnia 31 marca 2000 r. oraz wydaniem w dniu 2 grudnia
2005 r. przez Prokuratora Prokuratury Rejonowej w B. postanowienia o odmowie
wszczęcia śledztwa z powodu przedawnienia karalności tego przestępstwa.
Ponadto skarżący ponowne powołał się na wykrycie okoliczności faktycznych
mogących mieć wpływ na wynik sprawy, z których nie mógł skorzystać w
poprzednim postępowaniu. Według Sądu Apelacyjnego skarga podlegała
odrzuceniu, gdyż w istocie nie była oparta na ustawowej podstawie wznowienia, a
ponadto została wniesiona wbrew wyłączeniu określonemu w art. 416 k.p.c.
Zgodnie bowiem z tym przepisem, dalsze wznowienie postępowania zakończonego
prawomocnym orzeczeniem wydanym na skutek skargi o wznowienie jest
3
niedopuszczalne.
W zażaleniu pozwany, krytycznie ustosunkowując się do stanowiska Sądu,
szeroko uzasadnił, dlaczego jego zdaniem skarga została jednak oparta na
ustawowej podstawie wznowienia. Skarżący podniósł, że między popełnieniem
przestępstwa zarzucanego biegłemu, a wyrokami wydanymi w sprawie, w której
był pozwanym w rzeczywistości zachodził związek przyczynowy, a o wskazanym
przestępstwie dowiedział się już po zakończeniu postępowania. W konkluzji
skarżący domagał się uchylenia zaskarżonego postanowienia Sądu Apelacyjnego i
wznowienia postępowania ewentualnie uchylenia tego orzeczenia i przekazania
sprawy do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył co następuje.
Zażalenie jest bezzasadne.
Sąd Apelacyjny prawidłowo przyjął, że skarga pozwanego o wznowienie
postępowania podlegała odrzuceniu. Zgodnie bowiem z art. 416 k.p.c. dalsze
wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym orzeczeniem wydanym
na skutek skargi o wznowienie jest niedopuszczalne (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 15 grudnia 2000 r., I CKN 1142/00 OSNC 2001, nr 7-8,
poz. 108). Orzeczeniem takim był wskazany wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 29
września 2004 r. Chociaż skarżący, wnosząc kolejną skargę oparł ją również na
nowej podstawie wznowienia, nie mógł oczekiwać, że na skutek tego zabiegu jego
skarga stanie się dopuszczalna. Jednoznaczna treść powołanego wyżej przepisu
wyklucza taką możliwość. Niedopuszczalność kolejnej skargi o wznowienie
postępowania jest niezależna od tego, czy podstawa, na której została ona oparta,
była inna niż w pierwszej wniesionej w sprawie skardze. Według art. 416 k.p.c.
warunkiem niedopuszczalności dalszego wznowienia postępowania nie jest
tożsamość podstaw wskazanych w obu skargach, lecz prawomocne zakończenie
tego postępowania. Jedyny wyjątek od wyrażonej w tym przepisie zasady (który nie
odnosił się do niniejszej sprawy) zachodzi w sytuacji, gdy wniesienie kolejnej skargi
wiąże się z wydaniem przez Trybunał Konstytucyjny orzeczenia o niezgodności z
Konstytucją, ratyfikowaną umową międzynarodową bądź ustawą aktu
normatywnego stanowiącego podstawę wydania orzeczenia kończącego
postępowanie w sprawie, której skarga ta dotyczy.
4
Mając na względzie, że odrzucona postanowieniem z dnia 9 października
2006 r. skarga pozwanego była niedopuszczalna z przyczyn wyżej wskazanych,
zbędne stało się ustosunkowanie się do zarzutów zażalenia dotyczących
stanowiska Sądu Apelacyjnego o braku oparcia tej skargi na ustawowej
podstawie wznowienia. Niezależnie bowiem od wyników analizy tego zagadnienia
za nieskuteczne należało uznać wniesienie skargi o wznowienie postępowania
po jego zakończeniu prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 29
września 2004 r. wydanym na skutek rozpoznania pierwszej skargi pozwanego
(art. 416 k.p.c.).
Z tych przyczyn zażalenie pozwanego podlegało oddaleniu na podstawie
art. 39814
k.p.c. w zw. art. 3941
§ 3 k.p.c.