Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I UK 348/06
POSTANOWIENIE
Dnia 22 lutego 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec
w sprawie z odwołania W. R.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Ł.
o rentę z tytułu niezdolności do pracy w związku ze służbą wojskową,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych
i Spraw Publicznych w dniu 22 lutego 2007 r.,
skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 25 lipca 2006 r.,
odrzuca skargę kasacyjną.
U z a s a d n i e n i e
Wyrokiem z dnia 25 lipca 2006 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację W. R. od
wyroku Sądu Okręgowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 2 sierpnia
2005 r., którym oddalono odwołanie wnioskodawcy od decyzji Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych , odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w
związku ze służbą wojskową.
Od powyższego wyroku pełnomocnik wnioskodawcy wywiódł skargę kasacyjną,
która nie została opłacona opłatą podstawową w kwocie 30 złotych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
W myśl art. 36 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach
cywilnych (Dz.U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.) w sprawach z zakresu ubezpieczeń
społecznych i w sprawach odwołań rozpoznawanych przez sąd pracy i ubezpieczeń
społecznych pobiera się opłatę podstawową w kwocie 30 złotych wyłącznie od apelacji,
2
zażalenia, skargi kasacyjnej i skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia. Przepis ten wszedł w życie z dniem 2 marca 2006 r.,
wprowadzając istotną zmianę do obowiązującego przed tą datą stanu prawnego,
albowiem zgodnie z art. 463 § 1 k.p.c., ubezpieczony nie miał obowiązku uiszczania
opłat sądowych. W myśl art. 149 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach
cywilnych, w sprawach wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy (2 marca 2006
r.) stosuje się, do czasu zakończenia postępowania w danej instancji, dotychczasowe
przepisy o kosztach sądowych. Nie ulega wątpliwości, że zaskarżony skargą kasacyjną
wyrok Sądu drugiej instancji został wydany po dacie wejścia w życie przepisów ustawy,
a tym samym profesjonalny pełnomocnik wnioskodawcy winien był uiścić od skargi
kasacyjnej opłatę podstawową określoną w art. 36 ustawy.
Skutki nieuiszczenia opłat od środków odwoławczych i środków zaskarżenia
wnoszonych przez profesjonalnych pełnomocników określa dodany z dniem 2 marca
2006 r. przepis art. 1302
§ 3 k.p.c., zgodnie z którym sąd odrzuca bez wezwania o
uiszczenie opłaty pismo wniesione przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika
patentowego środki odwoławcze lub środki zaskarżenia (apelację, zażalenie, skargę
kasacyjną, skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia,
sprzeciw od wyroku zaocznego, zarzuty od nakazu zapłaty, skargę na orzeczenie
referendarza sądowego) podlegające opłacie w wysokości stałej lub stosunkowej
obliczonej od wskazanej przez stronę wartości przedmiotu zaskarżenia. W uchwale z
dnia 26 września 2006 r., II UZP 11/06 (Biul.SN z 2006 r. nr 9, poz. 15) Sąd Najwyższy
stwierdził, że przepis art. 1302
§ 3 k.p.c. stosuje się do środków odwoławczych i
środków zaskarżenia podlegających opłacie podstawowej, o której mowa w art. 35 i 36
ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. W konsekwencji wezwanie do
uiszczenia opłaty, której wysokość wynika z przepisu (jest określona kwotowo lub
stosunkowo) kieruje się tylko do strony działającej bez adwokata lub radcy prawnego
(art. 130 § 1 k.p.c.), natomiast profesjonalny pełnomocnik ma obowiązek jej uiszczenia
bez wezwania.
Wniesienie skargi kasacyjnej bez uiszczenia opłaty podstawowej przez adwokata
lub radcę prawnego skutkuje jej odrzuceniem z mocy art. 1302
§ 3 k.p.c. (por. także
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 24 października 2006 r., II PZ 40/06). Tak też
winien postąpić Sąd drugiej instancji, a skoro tego nie uczynił, zobligowany do
odrzucenia środka zaskarżenia jest Sąd Najwyższy z mocy art. 3986
§ 3 k.p.c.

I UK 348/06

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia