Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 10/07
POSTANOWIENIE
Dnia 22 lutego 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący)
SSN Jan Górowski (sprawozdawca)
SSN Maria Grzelka
w sprawie ze skargi E. N. i D. O. o wznowienie postępowania zakończonego
prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego w K.
z dnia 21 października 2005 r., z wniosku H. P. i Z. K.
przy uczestnictwie M. K. i in. ,
o rozgraniczenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 22 lutego 2007 r.,
zażalenia uczestniczek E. N. i D. O.
na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 25 września 2006 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Uczestniczki E. N. i D. O. wystąpiły ze skargą o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego w K. z dnia 21
października 2005 r. w sprawie o rozgraniczenie. Jako podstawę wznowienia
wskazały wykrycie takich okoliczności i środków dowodowych, które mogły mieć
wpływ na wynik sprawy, a z których nie mogły skorzystać w poprzednim
postępowaniu (art. 403 § 2 k.p.c.). Podniosły, że w dniu 11 lutego 2006 r. na
dłuższy urlop przyjechał do Polski syn i wnuczek uczestniczek K. N., który w
stodole znalazł część metalowego słupka koloru zielonego z ogrodzenia, które
zostało rozebrane przez nieżyjącego już A. O.. Następnie wykonał wykop i odnalazł
dalszą część słupka znajdującego się w ziemi. Prowadząc dalszy odkop w dniu 7
kwietnia 2006 r., wykrył, że w ziemi znajdują się również części z pierwszego
drewnianego ogrodzenia, które zostało wzniesione w 1971 r.
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w K. odrzucił skargę ze
względu na to, że nie została oparta na ustawowej podstawie. Ocenił, że nie każda
nowa okoliczność, czy środek dowodowy może prowadzić do wznowienia
postępowania. Skoro z materiału dowodowego w sposób niewątpliwy wynikało,
że rozdzielający rozgraniczane nieruchomości płot nie stał w tym samym miejscu,
to odnalezione obecnie jak twierdzą skarżące, fragmenty ogrodzenia nie stanowią
takiej okoliczności faktycznej, czy środka dowodowego, które mogłyby mieć wpływ
na wynik sprawy. Podkreślił, że same skarżące w piśmie z dnia 17 czerwca 2003 r.
twierdziły, że przesunięcie płotu nastąpiło dopiero w 1992 r. Na podstawie
odnalezionych fragmentów pierwotnego ogrodzenia, przestawionego w 1992 r.
nie można więc ustalić umiejscowienia drewnianego płotu w dniu 4 listopada
1971 r.
Powoływanie się przez uczestniczki na postępowanie administracyjne przed
Samorządowym Kolegium Odwoławczym w K. dotyczące stwierdzenia nieważności
ostatecznej decyzji administracyjnej zatwierdzającej podział działek 1396 i 1398/1
nie stanowiło podstawy wznowienia określonej w art. 403 § 2 k.p.c. w zw. z art. 13 §
2 k.p.c., gdyż ta okoliczność była przedmiotem badania w sprawie prawomocnie
zakończonej.
3
W zażaleniu pełnomocnik uczestniczek wniósł o uchylenie zaskarżonego
postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W judykaturze, ukształtowany jest pogląd, że wykrycie nowych okoliczności
faktycznych lub dowodów w rozumieniu art. 403 § 2 k.p.c. dotyczy tylko takich
faktów i środków dowodowych, które poza przesłanką ich nieujawnienia
w postępowaniu prawomocnie zakończonym powinny być dla strony
„nieujawnialne” czyli dla strony nieznane i dla niej niedostępne.
Fakty natomiast ujawnialne, czyli te, które strona powinna znać, tj. miała
możliwość dostępu do nich nie są objęte hipotezą tego przepisu. Niemożność
skorzystania w poprzednim postępowaniu z określonych okoliczności faktycznych
lub środków dowodowych nie zachodzi, gdy istniała obiektywna możliwość
powołania ich w tym postępowaniu, a na skutek przyczyn leżących po stronie
skarżącego tego nie uczynił (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 4 marca
2005 r., III CZP 134/04, niepublikowane).
Sporna granica została wytyczona według stanu pranego, wynikającego
z aktów własności ziemi, a spór graniczny pojawił się dopiero w 1992 r. Jak trafnie
podniósł Sąd Okręgowy według ustaleń faktycznych w sprawie prawomocnie
zakończonej w pierwszej kolejności w rejonie spornej granicy znajdowało się
drewniane ogrodzenie, które po powstaniu sporu uległo przesunięciu, a dopiero
następnie został posadowiony metalowy słupek, do którego została podciągnięta
metalowa siatka. Położenie więc metalowego słupka nie miało wpływu na stan
prawny nieruchomości, według którego to kryterium dokonano rozgraniczenia.
Nie miały także takiego znaczenia fragmenty odkopanego drewnianego ogrodzenia,
skoro jak same skarżące podnosiły, ulegało ono przesunięciu.
Z tych względów zażalenie oddalono (art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
jz