Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 3/07
POSTANOWIENIE
Dnia 7 marca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Barbara Myszka (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Iwona Koper
SSN Marek Sychowicz
w sprawie z powództwa J.G.
przeciwko Gminie W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 7 marca 2007 r.,
zażalenia strony pozwanej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 20 września 2006 r., sygn. akt [...],
uchyla zaskarżone postanowienie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 20 września 2006 r. Sąd Apelacyjny odrzucił
apelację pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 30 stycznia 2006 r. z
tej przyczyny, że nie czyni ona zadość wszystkim wymaganiom określonym w art.
368 § 1 k.p.c., nie zawiera bowiem wskazania, czy wyrok został zaskarżony w
całości czy w części, a jedynie wniosek o zmianę wyroku z zaznaczeniem zakresu
żądanej zmiany (art. 370 1
k.p.c.).
W zażaleniu pozwana zarzuciła Sądowi Apelacyjnemu naruszenie art. 368
§ 1 k.p.c. przez błędną wykładnię, a w jej wyniku nieuzasadnione uznanie, że
wniesiona apelacja nie zawiera wskazania zakresu zaskarżenia. Wskazanie takie
zostało zawarte, zdaniem żalącej, w sposób oczywisty, skoro wniosła o „zmianę
w całości wyroku wydanego w dniu 30 stycznia 2006 r.” ewentualnie o „uchylenie
wydanego wyroku w całości.” Jest niepodważalne – wywodziła żaląca – że
wnosząc o zmianę (ewentualnie uchylenie) wyroku w całości stwierdza się w
sposób absolutnie wyraźny i niemogący wywoływać żadnych wątpliwości, iż jest on
jednocześnie w całości zaskarżony. Wniosek taki jest bowiem logiczny i
uzasadniony na podstawie przyjętych reguł znaczeniowych języka polskiego. Dla
spełnienia wymogów apelacji konieczne jest natomiast jedynie wskazanie zakresu
zaskarżenia w taki sposób, by na gruncie podstawowych kanonów języka polskiego
stanowisko strony było czytelne. W konkluzji żaląca wniosła o uchylenie
zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 368 § 1 k.p.c., apelacja powinna zawierać oznaczenie wyroku,
od którego jest wniesiona, ze wskazaniem, czy jest on zaskarżony w całości czy
w części, zwięzłe przedstawienie zarzutów, uzasadnienie zarzutów, powołanie,
w razie potrzeby, nowych faktów i dowodów oraz wykazanie, że ich powołanie
w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji nie było możliwe albo że
potrzeba powołania się na nie wynikła później, oraz wniosek o zmianę lub
o uchylenie wyroku z zaznaczeniem zakresu żądanej zmiany lub uchylenia.
3
Według art. 3701
k.p.c., apelację sporządzoną przez adwokata, radcę
prawnego lub rzecznika patentowego, niespełniającą wymagań określonych w art.
368 § 1 pkt 1 – 3 i pkt 5, sąd pierwszej instancji odrzuca bez wzywania do
usunięcia tych braków. Ustawodawca nie przesądził jednak o tym, że wskazane
w powołanych przepisach elementy wymaganej treści apelacji muszą być
przedstawione w określonej części pisma lub w określonej kolejności.
Sąd Najwyższy niejednokrotnie podkreślał w swoich orzeczeniach, że
postępowanie apelacyjne jest mniej sformalizowane niż postępowanie kasacyjne,
oraz że krytyczna ocena apelacji sporządzonej przez adwokata lub radcę prawnego
w sposób odbiegający od profesjonalnego standardu, nie uzasadnia odrzucenia
apelacji, jeżeli zakres zaskarżenia wyroku lub zarzuty apelacyjne i ich uzasadnienie
nie budzą wątpliwości (zob. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 17 maja
2002 r., I CZ 57/02, niepubl., z dnia 30 czerwca 2006 r., V CZ 48/06, niepubl. oraz
z dnia 12 lipca 2006 r., V CZ 52/06, niepubl.).
W apelacji złożonej w niniejszej sprawie pozwana oznaczyła wyrok, od
którego ją wnosi, a ponadto wskazała, że wnosi o zmianę tego wyroku w całości
i oddalenie powództwa ewentualnie o jego uchylenie w całości i przekazanie
sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania. Zakres zaskarżenia
wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 30 stycznia 2006 r. nie budzi zatem
wątpliwości, wyrok ten został przez żalącą zaskarżony w całości. Kwestia
dopuszczalności apelacji od korzystnego dla pozwanej rozstrzygnięcia zawartego
w punkcie drugim tego wyroku („w pozostałym zakresie powództwo oddala”) jest
natomiast odrębnym zagadnieniem, niepodlegającym ocenie w ramach kontroli
zachowania wymagań określonych w art. 368 § 1 pkt 1 – 3 i pkt 5 k.p.c.
Z powyższych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39815
§ 1 zdanie
pierwsze w związku z art. 3941
k.p.c. postanowił, jak w sentencji.