Sygn. akt III CSK 27/07
POSTANOWIENIE
Dnia 16 marca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Hubert Wrzeszcz
w sprawie z powództwa Gminy M.
przeciwko A.M. i W.M.
o wydanie nieruchomości,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 16 marca 2007 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony powodowej
od wyroku Sądu Okręgowego w K.
z dnia 4 maja 2006 r., sygn. akt [...],
odrzuca skargę kasacyjną i zasądza od powódki na rzecz
pozwanych 1800 zł kosztów postępowania kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Pełnomocnik powódki wniósł skargę kasacyjną od wyroku Sądu Okręgowego
w K. oddalającego apelację od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 30 grudnia 2005 r.
oddalającego powództwo o wydanie nieruchomości. Uzasadniając wniosek o
przyjęcie skargi do rozpoznania, stwierdził, że „istnieje potrzeba wykładni przepisów
prawnych budzących poważne wątpliwości (zwłaszcza art. 140 k.c.), a ponadto
skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Przepis art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. stanowi, że skarga kasacyjna powinna
zawierać wniosek o przyjęcie jej do rozpoznania i jego uzasadnienie. Przytoczone
wymaganie stanowi jeden z elementów istotnych (konstrukcyjnych) skargi
kasacyjnej, którego niedochowanie powoduje, że skarga jest dotknięta brakiem
nieusuwalnym i podlega odrzuceniu a limine.
Wymaganie uzasadniania wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania nawiązuje do instytucji przedsądu, uregulowanej w art. 3989
k.p.c.,
i stanowi jej dopełnienie. Jest to zatem obowiązek nałożony na skarżącego
polegający na wykazaniu argumentów przemawiających za tym, aby skarga
kasacyjna została przyjęta do rozpoznania przez Sąd Najwyższy. Należy przy tym
podkreślić, że spełnieniem tego obowiązku nie jest przedstawienie dowolnych
argumentów uzasadniających przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, istotnych
tylko w ocenie samego skarżącego.
Uzasadnienie omawianego wniosku, ze względu na związek z przedsądem,
musi ściśle nawiązywać do przesłanek przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
wskazanych w art. 3989
§ 1 k.p.c. To oznacza, że wnoszący skargę kasacyjną
powinien wykazać – w formie wyodrębnionego wywodu prawnego – że w sprawie
występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów
prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności
w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna
jest oczywiście uzasadniona (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
20 października 2005 r., II CZ 89/05 niepubl.).
3
Przytoczone uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej powódki do
rozpoznania nie spełnia wymagania przewidzianego w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.,
ponieważ zostało ograniczone (z wyjątkiem przytoczenia art. 140 k.c.) do
dosłownego powtórzenia przesłanek wskazanych w art. 3989
§ 1 pkt. 2 i 4 k.p.c.
Tymczasem odwołanie się do przesłanki istnienia potrzeby wykładni przepisów
prawnych budzących poważne wątpliwości wymaga – poza przytoczeniem
konkretnego przepisu prawa – wykazania, że przepis ten, mimo że budzi poważne
wątpliwości, nie doczekała się wykładni bądź jest ona niejednolita
(por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 października 2002 r. II CZ
102/02, Lex nr 57231). Odwołanie się do przesłanki oczywistej zasadności skargi
kasacyjnej łączy się natomiast z obowiązkiem wskazania przepisów prawa, których
naruszenie jest widoczne bez potrzeby głębszej analizy, czy przeprowadzania
dłuższych badań lub dociekań (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
16 września 2003 r., IV CZ 100/03, Lex 82227).
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia (art. 3986
§ 3 k.p.c. oraz art. 98 k.p.c. w zw. z art. 39821
i art. 391 § 1
k.p.c.).