Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 21/07
POSTANOWIENIE
Dnia 28 marca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Antoni Górski (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Marian Kocon (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi pozwanych J. S. i M. Ł.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem
Sądu Apelacyjnego w […] z dnia 4 lipca 2006 r.,
wydanym w sprawie z powództwa T. K.
przeciwko J. S. i M. Ł.
z udziałem interwenienta ubocznego po stronie pozwanej A. Spółki
z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R. w upadłości
o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 28 marca 2007 r.,
zażalenia skarżących - pozwanych
na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 27 października 2006 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 27 października 2006 r. Sąd
Apelacyjny odrzucił skargę pozwanych J. S. oraz M. Ł. o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 4 lipca 2006 r.
W zażaleniu skarżący wnoszą o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarżący zarzucili zaskarżonemu postanowieniu Sądu Apelacyjnego
naruszenie art. 410 § 1 k.p.c. przez przyjęcie, iż skarga nie została oparta na
ustawowej podstawie. Zaznaczyli, że art. 410 § 1 k.p.c. nie uprawnia Sądu do
badania zasadności skargi o wznowienie postępowania, co znajduje potwierdzenie
w postanowieniach Sądu Najwyższego z dnia 7 listopada 1996 r. I PKN 9/96,
OSNP 11/1997, poz. 196 oraz z dnia 24 marca 1998 r., I PKN 97/98, OSNP 9/1999
poz. 308. Wskazali również na pozbawienie ich możliwości obrony swoich praw,
gdyż zaskarżone postanowienie zostało wydane na posiedzeniu niejawnym,
z pominięciem wnioskowanego dowodu.
Dominującym w orzecznictwie jest pogląd, że samo sformułowanie podstawy
wznowienia w sposób odpowiadający ustawie nie oznacza, iż skarga opiera się na
ustawowej podstawie wznowienia (por. postanowienie SN z dnia 14 grudnia 2006 r.
I CZ 103/06, niepubl., z dnia 27 października 2006 r., I CZ 43/06, niepubl., z dnia
25 października 2006 r., III CZ 65/06, niepubl., z dnia 18 maja 2006 r., IV CZ 36/06,
niepubl., z dnia 24 czerwca 2005 r., V CZ 70/05, niepubl., z dnia 15 czerwca
2005 r., IV CZ 50/05, niepubl). Jeżeli zatem już z samego uzasadnienia skargi
wynika, że podnoszona podstawa nie zachodzi, to taka skarga jako nie oparta na
ustawowej podstawie wznowienia podlega odrzuceniu (art. 410 § 1 k.p.c.).
Dlatego też konieczne jest zbadanie, czy twierdzenia skargi będą stanowiły taką
ustawową podstawę, np. czy nowe dowody są istotnie nowe, czy podane w skardze
okoliczności wskazują na nieważność postępowania. Dopiero gdyby to wstępne
badanie dało dla skarżącego wynik pozytywny, należałoby wyznaczyć rozprawę,
w przeciwnym zaś wypadku należy postanowieniem skargę odrzucić.
3
Sąd Apelacyjny, był więc uprawniony do weryfikacji twierdzeń skarżących
zawartych w uzasadnieniu skargi o wznowienie postępowania pod kątem
dopuszczalności wznowienia. Ustawodawca wyraźnie przewidział, iż taka decyzja
procesowa sądu może być wydana na posiedzeniu niejawnym (art. 410 § 1 k.p.c.
in fine), trudno więc tu dopatrzyć się podnoszonego przez skarżących pozbawienia
możliwości obrony swoich praw.
Skarżący zarzucili również naruszenie art. 403 § 2 k.p.c. przez przyjęcie,
iż dowody powołane jako podstawa skargi o wznowienie istniały już na etapie
postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem. Upatrywali dopuszczalność
skargi o wznowienie postępowania, wykryciem środków dowodowych w postaci
pisma z ZUS z dnia 12.07.2006 r. oraz listy płac P.P.H. A. sp. z o.o. za miesiąc
czerwiec i lipiec 2002 r. Podkreślali, że nie mogli powołać dowodów we
wcześniejszym postępowaniu.
Argumentacja skarżących nie jest trafna. Można żądać wznowienia
postępowania w razie późniejszego wykrycia takich środków dowodowych, które
mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać
w poprzednim postępowaniu. (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
10 lutego 1999 r., II CKN 807/98, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 października
1999 r., II CKN 517/98, niepubl., postanowienia Sądu Najwyższego z dnia
22 sierpnia 2000 r., IV CKN 1312/00, niepubl., oraz z dnia 20 października 2005 r.,
IV CZ 98/05, niepubl.). Wskazane przez skarżących pismo z ZUS z dnia
12.07.2006 r. dotyczy okoliczności, iż PPH A. sp. z o.o. dokonała w dniu
10.07.2002 r. wpłaty składek na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych, Fundusz
Ubezpieczenia Zdrowotnego, Fundusz Pracy. Z uwagi na to, iż wskazane
dokumenty dotyczą okoliczności, które zaistniały w 2002 r., należy zgodzić się
z Sądem Apelacyjnym, że istniała obiektywna możliwość powołania ich w toku
wcześniejszego postępowania, chociażby w trybie art. 187 § 2 pkt 4 k.p.c.
Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji (art. 39814
w zw. z art.
3941
§ 3 k.p.c.).
jz

II CZ 21/07

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia