III CSK 66/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-04-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CSK 66/07
POSTANOWIENIE
Dnia 28 marca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Maria Grzelka
w sprawie z wniosku H. S.
przy uczestnictwie K. K.
o ustanowienie służebności drogi koniecznej,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 28 marca 2007 r.,
na skutek skargi kasacyjnej wnioskodawczyni
od postanowienia Sądu Okręgowego w N.
z dnia 6 lipca 2006 r.,
odrzuca skargę kasacyjną.
2
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 3985
§ 1 k.p.c. skargę kasacyjną wnosi się w terminie dwóch
miesięcy od dnia doręczenia orzeczenia z uzasadnieniem stronie skarżącej.
Warunkiem dopuszczalności skargi kasacyjnej jest skuteczne doręczenie
orzeczenia wraz z uzasadnieniem, skuteczność ta zaś wymaga uprzedniego
złożenia przez stronę skarżącą wniosku o doręczenie (art. 387 § 1 i 3 k.p.c.).
W rozpoznawanej sprawie wnioskodawczyni (nazywana mylnie
w postępowaniu apelacyjnym uczestniczką postępowania) została pouczona po
ogłoszeniu zaskarżonego postanowienia o sposobie i terminie zaskarżenia, w tym
– o konieczności zażądania w terminie tygodniowym, tj. do dnia 13 lipca 2006 r.,
doręczenia orzeczenia z uzasadnieniem (k – 192). We wskazanym terminie został
nadany na poczcie adresowany do Sądu Okręgowego w N. wniosek o nadesłanie
odpisu wyroku (powinno być „postanowienia”) wraz z uzasadnieniem, ale wniosek
ten pochodził od pełnomocnika procesowego reprezentującego ojca
wnioskodawczyni A. K., a nie od pełnomocnika występującego w imieniu
wnioskodawczyni. W tej sytuacji, wobec niezachowania wymogów przewidzianych
w art. 3985
§ 1 k.p.c. w zw. z art. 387 § 1 i 3 k.p.c., skarżąca nie była uprawniona
do wniesienia skargi kasacyjnej i skarga ta jako niedopuszczalna podlegała
odrzuceniu (art. 3986
§ 3 w zw. z art. 3986
§ 2 k.p.c.) (por. postanowienie SN z dnia
11 grudnia 1996 r. I PKN 45/96 – OSNAPiUS 1997, nr 14, poz. 254). Niezależnie
od powyższego należy stwierdzić, że skarżąca nie sprostała wymaganiu
przedstawienia wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznawania i jego
uzasadnienia (art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.). Wymaganiu temu nie czyni zadość ogólne
wskazanie, że zachodzi konieczność rozstrzygnięcia kwestii prawnej dotyczącej
wykładni art. 145 § 1 i 2 k.c. ponieważ istnieje wątpliwość, czy Sąd Okręgowy w
zaskarżonym postanowieniu dokonał prawidłowej interpretacji dyspozycji zawartych
w art. 145 § 1 i 2 k.c. Bez przytoczenia konkretnych argumentów mających
usprawiedliwiać istnienie określonych wątpliwości co do wykładni norm prawnych
przewidzianych w w/w przepisach i bez ich uzasadnienia nie sposób dociec w czym
3
by się miała wyrażać ewentualna kwestia prawna, względnie potrzeba dokonania
przez Sąd Najwyższy wykładni wymienionych przepisów przez co nie sposób
uznać, że skarżąca spełniła warunek określony w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.
Mogłoby to stanowić samodzielną podstawę odrzucenia skargi kasacyjnej (art. 3986
§ 2 k.p.c.). Na marginesie wypada zauważyć, że po przeniesieniu na rzecz córki
własności działki nr 56/2 poprzedni właściciel A. K. nie tylko stracił status
wnioskodawcy lecz przestał być w ogóle uczestnikiem niniejszego postępowania
(art. 510 § 1 k.p.c. a contrario).
POSTANOWIENIE
Dnia 28 marca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Maria Grzelka
w sprawie z wniosku H. S.
przy uczestnictwie K. K.
o ustanowienie służebności drogi koniecznej,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 28 marca 2007 r.,
na skutek skargi kasacyjnej wnioskodawczyni
od postanowienia Sądu Okręgowego w N.
z dnia 6 lipca 2006 r.,
odrzuca skargę kasacyjną.
2
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 3985
§ 1 k.p.c. skargę kasacyjną wnosi się w terminie dwóch
miesięcy od dnia doręczenia orzeczenia z uzasadnieniem stronie skarżącej.
Warunkiem dopuszczalności skargi kasacyjnej jest skuteczne doręczenie
orzeczenia wraz z uzasadnieniem, skuteczność ta zaś wymaga uprzedniego
złożenia przez stronę skarżącą wniosku o doręczenie (art. 387 § 1 i 3 k.p.c.).
W rozpoznawanej sprawie wnioskodawczyni (nazywana mylnie
w postępowaniu apelacyjnym uczestniczką postępowania) została pouczona po
ogłoszeniu zaskarżonego postanowienia o sposobie i terminie zaskarżenia, w tym
– o konieczności zażądania w terminie tygodniowym, tj. do dnia 13 lipca 2006 r.,
doręczenia orzeczenia z uzasadnieniem (k – 192). We wskazanym terminie został
nadany na poczcie adresowany do Sądu Okręgowego w N. wniosek o nadesłanie
odpisu wyroku (powinno być „postanowienia”) wraz z uzasadnieniem, ale wniosek
ten pochodził od pełnomocnika procesowego reprezentującego ojca
wnioskodawczyni A. K., a nie od pełnomocnika występującego w imieniu
wnioskodawczyni. W tej sytuacji, wobec niezachowania wymogów przewidzianych
w art. 3985
§ 1 k.p.c. w zw. z art. 387 § 1 i 3 k.p.c., skarżąca nie była uprawniona
do wniesienia skargi kasacyjnej i skarga ta jako niedopuszczalna podlegała
odrzuceniu (art. 3986
§ 3 w zw. z art. 3986
§ 2 k.p.c.) (por. postanowienie SN z dnia
11 grudnia 1996 r. I PKN 45/96 – OSNAPiUS 1997, nr 14, poz. 254). Niezależnie
od powyższego należy stwierdzić, że skarżąca nie sprostała wymaganiu
przedstawienia wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznawania i jego
uzasadnienia (art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.). Wymaganiu temu nie czyni zadość ogólne
wskazanie, że zachodzi konieczność rozstrzygnięcia kwestii prawnej dotyczącej
wykładni art. 145 § 1 i 2 k.c. ponieważ istnieje wątpliwość, czy Sąd Okręgowy w
zaskarżonym postanowieniu dokonał prawidłowej interpretacji dyspozycji zawartych
w art. 145 § 1 i 2 k.c. Bez przytoczenia konkretnych argumentów mających
usprawiedliwiać istnienie określonych wątpliwości co do wykładni norm prawnych
przewidzianych w w/w przepisach i bez ich uzasadnienia nie sposób dociec w czym
3
by się miała wyrażać ewentualna kwestia prawna, względnie potrzeba dokonania
przez Sąd Najwyższy wykładni wymienionych przepisów przez co nie sposób
uznać, że skarżąca spełniła warunek określony w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.
Mogłoby to stanowić samodzielną podstawę odrzucenia skargi kasacyjnej (art. 3986
§ 2 k.p.c.). Na marginesie wypada zauważyć, że po przeniesieniu na rzecz córki
własności działki nr 56/2 poprzedni właściciel A. K. nie tylko stracił status
wnioskodawcy lecz przestał być w ogóle uczestnikiem niniejszego postępowania
(art. 510 § 1 k.p.c. a contrario).