Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CZ 24/07
POSTANOWIENIE
Dnia 27 kwietnia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Józef Frąckowiak (przewodniczący)
SSN Elżbieta Skowrońska-Bocian (sprawozdawca)
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie z powództwa B. S.A.
przeciwko Z.K.
o zapłatę 103.274,17 zł,
i z powództwa wzajemnego Z.K.
przeciwko B. S.A.
o zapłatę 159.065,06 zł,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 27 kwietnia 2007 r.,
zażalenia pozwanego (powoda wzajemnego)
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 15 stycznia 2007 r., sygn. akt [...],
uchyla zaskarżone postanowienie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 15 stycznia 2007 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
kasacyjną pozwanego (powoda wzajemnego) Z.K. od wyroku tego Sądu z dnia 28
czerwca 2006 r. zapadłego w sprawie z powództwa B. S.A. o zapłatę. W
uzasadnieniu Sąd wskazał, że pozwany nie określił w wyznaczonym terminie
wartości przedmiotu zaskarżenia odrębnie dla powództwa głównego i odrębnie dla
powództwa wzajemnego.
W zażaleniu na to postanowienie pozwany podnosi, że brak jest podstawy
prawnej do odrębnego określania wartości przedmiotu sporu w odniesieniu do
powództwa głównego i powództwa wzajemnego, a ponadto wartość przedmiotu
zaskarżenia wskazana w skardze kasacyjnej była już uprzednio wskazywana przy
apelacji. Przedmiotem zaś skargi kasacyjnej nie jest orzeczenie co do powództwa
głównego i wzajemnego, ale orzeczenie oddalające apelację pozwanego.
Sąd Najwyższy zważył co następuje:
Zażalenie należy uznać za zasadne. Kontrola wartości przedmiotu
zaskarżenia, jako jednej z przesłanek dopuszczalności skargi kasacyjnej,
dokonywana przez sąd drugiej instancji nie może iść zbyt daleko. W rozpoznawanej
sprawie pozwany już na poziomie apelacji określił wartość przedmiotu zaskarżenia
na kwotę 159.065,06 zł. Taka sama wartość została wskazana w skardze
kasacyjnej dotyczącej wyroku oddalającego apelację. Tym samym nie wystąpiły
powody uzasadniające badanie podanej wartości przedmiotu zaskarżenia, gdyż
wartość ta przekracza ustawową granicę wyznaczającą dopuszczalność
skorzystania z tego środka zaskarżenia.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji (art. 3941
w związku
z art. 397 i 386 § 4 k.p.c.).