II CNP 56/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:23-06-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CNP 56/07
POSTANOWIENIE
Dnia 17 maja 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marek Sychowicz
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 17 maja 2007 r.
skargi B.N.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Okręgowego w P. z dnia 3 listopada 2006 r., sygn. akt [...]
wydanego w sprawie z powództwa B.N.
przeciwko B.M. i E.M.
o zapłatę,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
B.N. wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w P. z dnia 3 listopada 2006 r., którym
odrzucona została wniesiona przez niego apelacja od wyroku Sądu Rejonowego w
P. z dnia 24 marca 2006 r., oddalającego wytoczone przez niego powództwo
przeciwko E. i B.M. o zasądzenie kwoty 3.459 zł tytułem wynagrodzenia
za bezumowne korzystanie z lokalu. Przyczyną odrzucenia apelacji było przyjęcie
przez Sąd Okręgowy, że apelacja, wniesiona przez adwokata, została nienależycie
opłacona (art. 1302
§ 3 k.p.c.). Opłacona ona bowiem została opłatą w wysokości
100 zł, tak jak w sprawie podlegającej rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym
(art. 28 pkt 1 u.k.s.c.), podczas gdy sprawa rozpoznana została w postępowaniu
zwykłym i apelacja powinna być opłacona opłatą w wysokości 173 zł (art. 13 i 18
ust 2 u.k.s.c.).
Podstawą skargi jest naruszenie przepisów postępowania, a mianowicie
art., 1302
3 w zw. z art. 370 k.p.c. oraz art. 13 w zw. z art. 18 ust. 2 ustawy z dnia
28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 267,
poz. 1398 ze zm.) przez błędne przyjęcie, że sprawa była rozpoznana
w postępowaniu zwykłym, a nie w postępowaniu uproszczonym.
Uprawdopodobniając wyrządzenie szkody, spowodowanej przez wydanie
zaskarżonego postanowienia, skarżący wskazał, że szkodą tą jest pozbawienie go
możliwości dochodzenia kwoty 3.459 zł należnej mu z tytułu bezumownego
korzystania z lokalu przez pozwanego i, że szkoda ta pozostaje w bezpośrednim
związku przyczynowym z wydaniem zaskarżonego postanowienia, albowiem gdyby
nie wadliwość tego postanowienia, rozstrzygnięcie sprawy byłoby dla niego
korzystne.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Stosownie do art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia powinna zawierać uprawdopodobnienie
wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga
dotyczy.
3
Wydanie zaskarżonego postanowienia, jeżeli było ono niezgodne z prawem,
niewątpliwie pozbawiło skarżącego prawa do oceny przez sąd drugiej instancji
zasadności wyroku Sądu Rejonowego w P. z dnia 24 marca 2006 r. Brak jednak
podstaw do uznania, że skarżący uprawdopodobnił wyrządzenie mu szkody
spowodowanej przez wydanie tego postanowienia. Twierdzenie o wyrządzeniu mu
szkody skarżący opiera bowiem na założeniu, że wyrok sądu pierwszej instancji był
błędny, wniesiona przez niego apelacja zostałaby uwzględniona i zasądzona
zostałaby na jego rzecz kwota 3.459 zł. Wyrządzenie mu szkody, polegającej
na nie zasądzeniu wymienionej kwoty, skarżący wiąże zatem bezpośrednio
z wydaniem wyroku przez sąd pierwszej instancji, a jedynie pośrednio z wydaniem
zaskarżonego postanowienia, którym zamknięto mu drogę do rozpoznania sprawy
w drugiej instancji. Rzeczą Sądu Najwyższego w postępowaniu o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, którym stronie zamknięty
został dostęp do rozpoznania sprawy w drugiej instancji, nie jest jednakże
zastępowanie sądu drugiej instancji i dokonywanie oceny zasadności wyroku
wydanego w sprawie przez sąd pierwszej instancji oraz rozstrzygnięcie, jakiej treści
orzeczenie powinien wydać sąd drugiej instancji, gdyby apelacja nie została
odrzucona (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2006 r., V CNP
79/05, niepubl.). Okoliczności powołane przez skarżącego na uprawdopodobnienie
szkody wyrządzonej przez wydanie zaskarżonego postanowienia, jako
nie podlegające ocenie w postępowaniu o stwierdzenie niezgodności z prawem
tego postanowienia, nie mogą być uznane za uprawdopodabniające wyrządzenie
szkody spowodowanej jego wydaniem.
Należy dodać, że zamknięcie dostępu do instancji odwoławczej, będącej
naruszeniem uprawnień chronionych przepisami konstytucyjnymi (art. 78
Konstytucji) może stanowić podstawę skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia sądu pierwszej instancji (art. 4241
§ 2 k.p.c.) –
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 4 lipca 2006 r., V CNP 86/06 (OSNC
2007, nr 3, poz. 47).
Mając na uwadze przytoczone względy Sąd Najwyższy na podstawie
art. 4248
§ 1 k.p.c. postanowił, jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 17 maja 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marek Sychowicz
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 17 maja 2007 r.
skargi B.N.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Okręgowego w P. z dnia 3 listopada 2006 r., sygn. akt [...]
wydanego w sprawie z powództwa B.N.
przeciwko B.M. i E.M.
o zapłatę,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
B.N. wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w P. z dnia 3 listopada 2006 r., którym
odrzucona została wniesiona przez niego apelacja od wyroku Sądu Rejonowego w
P. z dnia 24 marca 2006 r., oddalającego wytoczone przez niego powództwo
przeciwko E. i B.M. o zasądzenie kwoty 3.459 zł tytułem wynagrodzenia
za bezumowne korzystanie z lokalu. Przyczyną odrzucenia apelacji było przyjęcie
przez Sąd Okręgowy, że apelacja, wniesiona przez adwokata, została nienależycie
opłacona (art. 1302
§ 3 k.p.c.). Opłacona ona bowiem została opłatą w wysokości
100 zł, tak jak w sprawie podlegającej rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym
(art. 28 pkt 1 u.k.s.c.), podczas gdy sprawa rozpoznana została w postępowaniu
zwykłym i apelacja powinna być opłacona opłatą w wysokości 173 zł (art. 13 i 18
ust 2 u.k.s.c.).
Podstawą skargi jest naruszenie przepisów postępowania, a mianowicie
art., 1302
3 w zw. z art. 370 k.p.c. oraz art. 13 w zw. z art. 18 ust. 2 ustawy z dnia
28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 267,
poz. 1398 ze zm.) przez błędne przyjęcie, że sprawa była rozpoznana
w postępowaniu zwykłym, a nie w postępowaniu uproszczonym.
Uprawdopodobniając wyrządzenie szkody, spowodowanej przez wydanie
zaskarżonego postanowienia, skarżący wskazał, że szkodą tą jest pozbawienie go
możliwości dochodzenia kwoty 3.459 zł należnej mu z tytułu bezumownego
korzystania z lokalu przez pozwanego i, że szkoda ta pozostaje w bezpośrednim
związku przyczynowym z wydaniem zaskarżonego postanowienia, albowiem gdyby
nie wadliwość tego postanowienia, rozstrzygnięcie sprawy byłoby dla niego
korzystne.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Stosownie do art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia powinna zawierać uprawdopodobnienie
wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga
dotyczy.
3
Wydanie zaskarżonego postanowienia, jeżeli było ono niezgodne z prawem,
niewątpliwie pozbawiło skarżącego prawa do oceny przez sąd drugiej instancji
zasadności wyroku Sądu Rejonowego w P. z dnia 24 marca 2006 r. Brak jednak
podstaw do uznania, że skarżący uprawdopodobnił wyrządzenie mu szkody
spowodowanej przez wydanie tego postanowienia. Twierdzenie o wyrządzeniu mu
szkody skarżący opiera bowiem na założeniu, że wyrok sądu pierwszej instancji był
błędny, wniesiona przez niego apelacja zostałaby uwzględniona i zasądzona
zostałaby na jego rzecz kwota 3.459 zł. Wyrządzenie mu szkody, polegającej
na nie zasądzeniu wymienionej kwoty, skarżący wiąże zatem bezpośrednio
z wydaniem wyroku przez sąd pierwszej instancji, a jedynie pośrednio z wydaniem
zaskarżonego postanowienia, którym zamknięto mu drogę do rozpoznania sprawy
w drugiej instancji. Rzeczą Sądu Najwyższego w postępowaniu o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, którym stronie zamknięty
został dostęp do rozpoznania sprawy w drugiej instancji, nie jest jednakże
zastępowanie sądu drugiej instancji i dokonywanie oceny zasadności wyroku
wydanego w sprawie przez sąd pierwszej instancji oraz rozstrzygnięcie, jakiej treści
orzeczenie powinien wydać sąd drugiej instancji, gdyby apelacja nie została
odrzucona (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2006 r., V CNP
79/05, niepubl.). Okoliczności powołane przez skarżącego na uprawdopodobnienie
szkody wyrządzonej przez wydanie zaskarżonego postanowienia, jako
nie podlegające ocenie w postępowaniu o stwierdzenie niezgodności z prawem
tego postanowienia, nie mogą być uznane za uprawdopodabniające wyrządzenie
szkody spowodowanej jego wydaniem.
Należy dodać, że zamknięcie dostępu do instancji odwoławczej, będącej
naruszeniem uprawnień chronionych przepisami konstytucyjnymi (art. 78
Konstytucji) może stanowić podstawę skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia sądu pierwszej instancji (art. 4241
§ 2 k.p.c.) –
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 4 lipca 2006 r., V CNP 86/06 (OSNC
2007, nr 3, poz. 47).
Mając na uwadze przytoczone względy Sąd Najwyższy na podstawie
art. 4248
§ 1 k.p.c. postanowił, jak w sentencji.