II CZ 35/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:23-06-2014
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 35/07
POSTANOWIENIE
Dnia 24 maja 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Helena Ciepła (przewodniczący)
SSN Stanisław Dąbrowski
SSN Tadeusz Żyznowski (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa P. Spółki Akcyjna z siedzibą w R.
przeciwko M.L. i D.L.
o nakazanie, zakazanie, o złożenie oświadczenia odpowiedniej
treści i zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 24 maja 2007 r.,
zażalenia strony powodowej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 21 września 2006 r., sygn. akt [...],
uchyla zaskarżone postanowienie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sądu Apelacyjnego odrzucił apelację
powodowej Spółki Akcyjnej P. z siedzibą w R. (Szwajcaria) motywując, że skarżąca
w apelacji wskazała wartość przedmiotu zaskarżenia w wysokości przedmiotu
zaskarżenia w wysokości 27.400 zł i uiściła opłatę stosunkową w wysokości 5% od
wskazanej wartości przedmiotu zaskarżenia tj. kwotę 1370 zł. Jednakże strona
powodowa w złożonej apelacji domagała się zmiany zaskarżonego wyroku i
uwzględnienie powództwa w całości, w tym obejmujące żądanie nakazania
opublikowania w G. i R. oświadczenia o treści przytoczonej w pozwie (k. 3). Skoro
pozew, a następnie apelacja zawiera połączenie żądań majątkowych i
niemajątkowych, to należna opłata powinna być uiszczona od dochodzonego prawa
majątkowego i niemajątkowego (art. 13 i art. 26 ust. 1 pkt 4 lub 6 ustawy o kosztach
sądowych w sprawach cywilnych). Skoro strona powodowa wnosząc apelację nie
uiściła wymaganej opłaty stałej w wysokości 600 zł, to apelacja podlega odrzuceniu
(art. 1302
§ 3 k.p.c.).
Zażalenie złożyła powódka P. S.A. i wnosiła o uchylenie zaskarżonego
postanowienia motywując, że przy wniesieniu apelacji dwukrotnie uiściła kwotę
1370 zł, co stanowi łącznie 2.740 zł. Skarżąca odwoływała się do oświadczenia
przez nią złożonego na rozprawie apelacyjnej w dniu 21 września 2006 r., czego
Sąd Apelacyjny nie wziął pod uwagę i nie zastosował art. 395 § 2 k.p.c. Nadto
powodowa Spółka dowodziła, że żądania wskazane w pkt 1-3 pozwu, których
uwzględnienia domagała się w apelacji, są żądaniami majątkowymi i zostały
prawidłowo objęte uiszczoną opłatą stosunkową od wartości przedmiotu sporu
i zaskarżenia określonej na 27.400 zł.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Trafnie Sąd Apelacyjny wskazał, że pozew zawierał połączenie żądań
majątkowych i niemajątkowych. Powództwo zostało w całości oddalone, a wyrok
ten został zaskarżony w całości (art. 368 § 1 pkt 1 w zw. z art. 363 § 1 k.p.c.)
z wnioskiem o jego zmianę i uwzględnienie powództwa w całości (art. 368 § 1 pkt 5
k.p.c.). W wypadku połączenia żądań majątkowych i niemajątkowych opłata
3
sądowa powinna być uiszczona na podstawie art. 13 ustawy o kosztach sądowych
w sprawach cywilnych, jak i od roszczeń niemajątkowych (na podstawie art. 26 ust.
1 pkt 7 lub 6 tej ustawy). Wskazywany przez stronę powodową w uzasadnieniu
pozwu oraz apelacji rodzaj naruszeń spowodował – jak dowodzi skarżąca -
wkroczenie także w sferę praw niemajątkowych. Wartości naruszeń w tej sferze nie
da się policzyć. Przez sprawę o prawa majątkowe w rozumieniu art. 13 ustawy
o kosztach sądowych w sprawach cywilnych należy rozumieć sprawę, której
przedmiotem jest żądanie (roszczenie) majątkowe, a więc której pozytywne
rozstrzygnięcie przedstawia dla powoda bezpośrednią wartość majątkową. Chodzi
zatem o wywołanie bezpośredniego skutku w sferze majątkowej powoda, a nie
dalsze - możliwe nawet do przewidzenia - pozytywne konsekwencje mające także
i znaczenie majątkowe. Obowiązek zatem uiszczenia opłaty stałej w wysokości
600 zł nie może być zasadnie kwestionowany. W sumie zatem powódka powinna -
jak trafnie wskazał Sąd Apelacyjny - uiścić – przy wniesieniu apelacji - kwotę 1970
zł. Skarżąca wykazała, że w dniu 13 marca 2006 r. wniosła opłatę w wysokości
2740 zł (k – 680 i 683 oraz k – 722), a więc w wysokości przekraczającej kwotę
ustaloną przez Sąd Apelacyjny. Brak było zatem podstaw do przyjęcia, że apelacja
nie została opłacona w wymaganej wysokości i tym samem jej odrzucenia na
podstawie art. 1302
§ 3 k.p.c. Dlatego zaskarżone postanowienie podlega uchyleniu
(art. 3941
§ 3 w zw. z art. 39815
§ 1 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 24 maja 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Helena Ciepła (przewodniczący)
SSN Stanisław Dąbrowski
SSN Tadeusz Żyznowski (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa P. Spółki Akcyjna z siedzibą w R.
przeciwko M.L. i D.L.
o nakazanie, zakazanie, o złożenie oświadczenia odpowiedniej
treści i zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 24 maja 2007 r.,
zażalenia strony powodowej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 21 września 2006 r., sygn. akt [...],
uchyla zaskarżone postanowienie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sądu Apelacyjnego odrzucił apelację
powodowej Spółki Akcyjnej P. z siedzibą w R. (Szwajcaria) motywując, że skarżąca
w apelacji wskazała wartość przedmiotu zaskarżenia w wysokości przedmiotu
zaskarżenia w wysokości 27.400 zł i uiściła opłatę stosunkową w wysokości 5% od
wskazanej wartości przedmiotu zaskarżenia tj. kwotę 1370 zł. Jednakże strona
powodowa w złożonej apelacji domagała się zmiany zaskarżonego wyroku i
uwzględnienie powództwa w całości, w tym obejmujące żądanie nakazania
opublikowania w G. i R. oświadczenia o treści przytoczonej w pozwie (k. 3). Skoro
pozew, a następnie apelacja zawiera połączenie żądań majątkowych i
niemajątkowych, to należna opłata powinna być uiszczona od dochodzonego prawa
majątkowego i niemajątkowego (art. 13 i art. 26 ust. 1 pkt 4 lub 6 ustawy o kosztach
sądowych w sprawach cywilnych). Skoro strona powodowa wnosząc apelację nie
uiściła wymaganej opłaty stałej w wysokości 600 zł, to apelacja podlega odrzuceniu
(art. 1302
§ 3 k.p.c.).
Zażalenie złożyła powódka P. S.A. i wnosiła o uchylenie zaskarżonego
postanowienia motywując, że przy wniesieniu apelacji dwukrotnie uiściła kwotę
1370 zł, co stanowi łącznie 2.740 zł. Skarżąca odwoływała się do oświadczenia
przez nią złożonego na rozprawie apelacyjnej w dniu 21 września 2006 r., czego
Sąd Apelacyjny nie wziął pod uwagę i nie zastosował art. 395 § 2 k.p.c. Nadto
powodowa Spółka dowodziła, że żądania wskazane w pkt 1-3 pozwu, których
uwzględnienia domagała się w apelacji, są żądaniami majątkowymi i zostały
prawidłowo objęte uiszczoną opłatą stosunkową od wartości przedmiotu sporu
i zaskarżenia określonej na 27.400 zł.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Trafnie Sąd Apelacyjny wskazał, że pozew zawierał połączenie żądań
majątkowych i niemajątkowych. Powództwo zostało w całości oddalone, a wyrok
ten został zaskarżony w całości (art. 368 § 1 pkt 1 w zw. z art. 363 § 1 k.p.c.)
z wnioskiem o jego zmianę i uwzględnienie powództwa w całości (art. 368 § 1 pkt 5
k.p.c.). W wypadku połączenia żądań majątkowych i niemajątkowych opłata
3
sądowa powinna być uiszczona na podstawie art. 13 ustawy o kosztach sądowych
w sprawach cywilnych, jak i od roszczeń niemajątkowych (na podstawie art. 26 ust.
1 pkt 7 lub 6 tej ustawy). Wskazywany przez stronę powodową w uzasadnieniu
pozwu oraz apelacji rodzaj naruszeń spowodował – jak dowodzi skarżąca -
wkroczenie także w sferę praw niemajątkowych. Wartości naruszeń w tej sferze nie
da się policzyć. Przez sprawę o prawa majątkowe w rozumieniu art. 13 ustawy
o kosztach sądowych w sprawach cywilnych należy rozumieć sprawę, której
przedmiotem jest żądanie (roszczenie) majątkowe, a więc której pozytywne
rozstrzygnięcie przedstawia dla powoda bezpośrednią wartość majątkową. Chodzi
zatem o wywołanie bezpośredniego skutku w sferze majątkowej powoda, a nie
dalsze - możliwe nawet do przewidzenia - pozytywne konsekwencje mające także
i znaczenie majątkowe. Obowiązek zatem uiszczenia opłaty stałej w wysokości
600 zł nie może być zasadnie kwestionowany. W sumie zatem powódka powinna -
jak trafnie wskazał Sąd Apelacyjny - uiścić – przy wniesieniu apelacji - kwotę 1970
zł. Skarżąca wykazała, że w dniu 13 marca 2006 r. wniosła opłatę w wysokości
2740 zł (k – 680 i 683 oraz k – 722), a więc w wysokości przekraczającej kwotę
ustaloną przez Sąd Apelacyjny. Brak było zatem podstaw do przyjęcia, że apelacja
nie została opłacona w wymaganej wysokości i tym samem jej odrzucenia na
podstawie art. 1302
§ 3 k.p.c. Dlatego zaskarżone postanowienie podlega uchyleniu
(art. 3941
§ 3 w zw. z art. 39815
§ 1 k.p.c.).