II CZ 42/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:30-05-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 42/07
POSTANOWIENIE
Dnia 20 czerwca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Helena Ciepła (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Tadeusz Żyznowski
w sprawie z powództwa "P. "
z ograniczoną odpowiedzialnością w G.
przeciwko Skarbowi Państwa - Sądowi Rejonowemu w K.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 20 czerwca 2007 r.,
zażalenia strony powodowej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 9 stycznia 2007 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 9 stycznia 2007 r. odrzucił apelację
powódki P. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w sprawie I ACa …/06 z
powodu nieuiszczenia opłaty podstawowej w kwocie 30 zł.
Skarżąca spółka w zażaleniu na to postanowienie zarzuciła naruszenie
prawa procesowego przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 100
ust. 2, art. 2 ust. 1 oraz art. 14 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.
W konkluzji wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Stanowisko Sądu Apelacyjnego o odrzuceniu apelacji nie może być
skutecznie zwalczane albowiem znajduje ono uzasadnienie w przepisach ustawy
o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.).
W przedmiotowej sprawie poza sporem pozostaje fakt, że powódka
korzystała ze zwolnienia od kosztów sądowych w całości w tym od opłat
związanych z wniesieniem apelacji.
Zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 ustawy, o kosztach sądowych w sprawach
cywilnych z 2005 r. opłatę podstawową pobiera się także od podlegających opłacie
pism, o których mowa w art. 3 ust. 2 wspomnianej ustawy, a więc m.in. apelacji,
wnoszonych przez stronę zwolnioną od kosztów sądowych.
Stosownie do treści art. 100 ust. 2 ustawy strona, której sąd przyznał
całkowite zwolnienie od kosztów sądowych, ma obowiązek uiścić opłatę
podstawową, o której mowa w art. 14, od wszystkich pism podlegających opłacie,
chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Obecnie nie ma przepisu
szczególnego, który od wymienionej zasady czyniłby wyjątek dotyczący apelacji
wniesionej przez radcę prawnego.
Wbrew twierdzeniom skarżącej opłata podstawowa określona w art. 14 ust. 3
ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych jest
opłatą w wysokości stałej w rozumieniu art. 1302
§ 3 k.p.c. (por. uchwałę Sądu
3
Najwyższego z dnia 21 listopada 2006 r. III CZP 109/06 niepubl.). Zarzuty
podniesione w zażaleniu i zmierzające do wykazania niezasadności stanowiska
Sądu Apelacyjnego, świadczą o tym, że skarżąca błędnie pojmuje sposób
interpretacji przepisów ustawy o kosztach sądowych i ich procesową doniosłość.
Skutki nieuiszczenia opłat od środków odwoławczych wnoszonych przez
profesjonalnych pełnomocników określa art. 1302
§ 3 k.p.c. Zgodnie z tym
przepisem, sąd odrzuca bez wezwania o uiszczenie opłaty pismo wniesione przez
adwokata, radcę prawnego lub rzecznika patentowego środki odwoławcze lub
środki zaskarżenia (apelację, zażalenie, skargę kasacyjną, skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, sprzeciw od wyroku
zaocznego, zarzuty od nakazu zapłaty, skargę na orzeczenie referendarza
sądowego) podlegające opłacie w wysokości stałej lub stosunkowej obliczonej od
wskazanej przez stronę wartości przedmiotu zaskarżenia. Pojęcie opłaty
w wysokości stałej obejmuje nie tylko opłatę stałą w rozumieniu ustawy o kosztach
sądowych w sprawach cywilnych, ale również opłatę podstawową
(por. postanowienie SN z dnia 30 maja 2006 r., I CZ 23/06 niepubl., postanowienie
SN z dnia 26 lipca 2006 r. IV CZ 59/06 niepubl.). Opłata podstawowa wynosi 30 zł.
W konsekwencji wniesienie apelacji przez radcę prawnego, reprezentującego
stronę zwolnioną od kosztów, bez uiszczenia opłaty podstawowej skutkuje jej
odrzuceniem.
Wbrew stanowisku skarżącej, Sąd Apelacyjny nie miał obowiązku wzywania
pełnomocnika powodów do uzupełnienia brakującej opłaty od apelacji, bowiem
obowiązek jak również skutki jego zaniechania wynikają wprost z treści art. 1302
§ 3 k.p.c. Okoliczność, że powódka uiściła opłatę kancelaryjną od wniosku
w przedmiocie sporządzenia przez Sąd Okręgowy pisemnego uzasadnienia
wyroku, która nie została zwrócona nie sanuje tego braku. Ani ustawa z dnia 28
lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, ani wydane na jej
podstawie rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 31 stycznia 2006 r.
w sprawie sposobu uiszczania opłat sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. Nr
27, poz. 199), nie przewidują jako sposobu uiszczania opłat sądowych zaliczenia
na poczet tych opłat wcześniej nienależnie uiszczonych w tej samej sprawie innych
opłat lub należności stron z tytułu wydatków, stanowiących różnicę między
4
kosztami pobranymi od strony a kosztami należnymi (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 21 lutego 2007 r. I CZ 1/07 niepubl.).
Wreszcie nie ma racji skarżąca, że wyłączenie przedmiotowej sprawy do
oddzielnego postępowania ze sprawy, w której skarżąca została w całości
zwolniona od kosztów niweczy objęcie jej zwolnieniem od kosztów.
Z tych przyczyn zażalenie jako bezzasadne oddalono (art. 3941
oraz art.
39814
w zw. z art. 39821
).
db
POSTANOWIENIE
Dnia 20 czerwca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Helena Ciepła (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Tadeusz Żyznowski
w sprawie z powództwa "P. "
z ograniczoną odpowiedzialnością w G.
przeciwko Skarbowi Państwa - Sądowi Rejonowemu w K.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 20 czerwca 2007 r.,
zażalenia strony powodowej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 9 stycznia 2007 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 9 stycznia 2007 r. odrzucił apelację
powódki P. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w sprawie I ACa …/06 z
powodu nieuiszczenia opłaty podstawowej w kwocie 30 zł.
Skarżąca spółka w zażaleniu na to postanowienie zarzuciła naruszenie
prawa procesowego przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 100
ust. 2, art. 2 ust. 1 oraz art. 14 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.
W konkluzji wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Stanowisko Sądu Apelacyjnego o odrzuceniu apelacji nie może być
skutecznie zwalczane albowiem znajduje ono uzasadnienie w przepisach ustawy
o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.).
W przedmiotowej sprawie poza sporem pozostaje fakt, że powódka
korzystała ze zwolnienia od kosztów sądowych w całości w tym od opłat
związanych z wniesieniem apelacji.
Zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 ustawy, o kosztach sądowych w sprawach
cywilnych z 2005 r. opłatę podstawową pobiera się także od podlegających opłacie
pism, o których mowa w art. 3 ust. 2 wspomnianej ustawy, a więc m.in. apelacji,
wnoszonych przez stronę zwolnioną od kosztów sądowych.
Stosownie do treści art. 100 ust. 2 ustawy strona, której sąd przyznał
całkowite zwolnienie od kosztów sądowych, ma obowiązek uiścić opłatę
podstawową, o której mowa w art. 14, od wszystkich pism podlegających opłacie,
chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Obecnie nie ma przepisu
szczególnego, który od wymienionej zasady czyniłby wyjątek dotyczący apelacji
wniesionej przez radcę prawnego.
Wbrew twierdzeniom skarżącej opłata podstawowa określona w art. 14 ust. 3
ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych jest
opłatą w wysokości stałej w rozumieniu art. 1302
§ 3 k.p.c. (por. uchwałę Sądu
3
Najwyższego z dnia 21 listopada 2006 r. III CZP 109/06 niepubl.). Zarzuty
podniesione w zażaleniu i zmierzające do wykazania niezasadności stanowiska
Sądu Apelacyjnego, świadczą o tym, że skarżąca błędnie pojmuje sposób
interpretacji przepisów ustawy o kosztach sądowych i ich procesową doniosłość.
Skutki nieuiszczenia opłat od środków odwoławczych wnoszonych przez
profesjonalnych pełnomocników określa art. 1302
§ 3 k.p.c. Zgodnie z tym
przepisem, sąd odrzuca bez wezwania o uiszczenie opłaty pismo wniesione przez
adwokata, radcę prawnego lub rzecznika patentowego środki odwoławcze lub
środki zaskarżenia (apelację, zażalenie, skargę kasacyjną, skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, sprzeciw od wyroku
zaocznego, zarzuty od nakazu zapłaty, skargę na orzeczenie referendarza
sądowego) podlegające opłacie w wysokości stałej lub stosunkowej obliczonej od
wskazanej przez stronę wartości przedmiotu zaskarżenia. Pojęcie opłaty
w wysokości stałej obejmuje nie tylko opłatę stałą w rozumieniu ustawy o kosztach
sądowych w sprawach cywilnych, ale również opłatę podstawową
(por. postanowienie SN z dnia 30 maja 2006 r., I CZ 23/06 niepubl., postanowienie
SN z dnia 26 lipca 2006 r. IV CZ 59/06 niepubl.). Opłata podstawowa wynosi 30 zł.
W konsekwencji wniesienie apelacji przez radcę prawnego, reprezentującego
stronę zwolnioną od kosztów, bez uiszczenia opłaty podstawowej skutkuje jej
odrzuceniem.
Wbrew stanowisku skarżącej, Sąd Apelacyjny nie miał obowiązku wzywania
pełnomocnika powodów do uzupełnienia brakującej opłaty od apelacji, bowiem
obowiązek jak również skutki jego zaniechania wynikają wprost z treści art. 1302
§ 3 k.p.c. Okoliczność, że powódka uiściła opłatę kancelaryjną od wniosku
w przedmiocie sporządzenia przez Sąd Okręgowy pisemnego uzasadnienia
wyroku, która nie została zwrócona nie sanuje tego braku. Ani ustawa z dnia 28
lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, ani wydane na jej
podstawie rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 31 stycznia 2006 r.
w sprawie sposobu uiszczania opłat sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. Nr
27, poz. 199), nie przewidują jako sposobu uiszczania opłat sądowych zaliczenia
na poczet tych opłat wcześniej nienależnie uiszczonych w tej samej sprawie innych
opłat lub należności stron z tytułu wydatków, stanowiących różnicę między
4
kosztami pobranymi od strony a kosztami należnymi (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 21 lutego 2007 r. I CZ 1/07 niepubl.).
Wreszcie nie ma racji skarżąca, że wyłączenie przedmiotowej sprawy do
oddzielnego postępowania ze sprawy, w której skarżąca została w całości
zwolniona od kosztów niweczy objęcie jej zwolnieniem od kosztów.
Z tych przyczyn zażalenie jako bezzasadne oddalono (art. 3941
oraz art.
39814
w zw. z art. 39821
).
db