IV CZ 26/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:30-05-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CZ 26/07
POSTANOWIENIE
Dnia 21 czerwca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Hubert Wrzeszcz (przewodniczący)
SSN Iwona Koper (sprawozdawca)
SSN Kazimierz Zawada
w sprawie z powództwa E. T.
przeciwko Przedsiębiorstwu Budownictwa Ogólnego "E." Spółce z o.o.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 21 czerwca 2007 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 8 lutego 2007 r.,
oddala zażalenie i nie obciąża powoda kosztami postępowania
zażaleniowego.
Uzasadnienie
2
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił wniesioną przez
adwokata apelację powoda E. T. od wyroku Sądu Okręgowego w G. z dnia 19
czerwca 2006 r. z powodu nieuiszczenia należnej opłaty stałej w kwocie 30 zł.
W jego uzasadnieniu wskazał, że do opłacenia wniesionej apelacji, zarówno
z uwagi na datę wydania zaskarżonego wyroku jak i datę jej złożenia mają
zastosowanie przepisy ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych
w sprawach cywilnych (Dz. U. nr 167, poz. 1398 ze zm. dalej - uksc), bowiem
zgodnie z jej art. 149 ust. 1 dotychczasowe przepisy stosuje się tylko do
zakończenia postępowania w danej instancji. Powód, który uzyskał całkowite
zwolnienie od kosztów powinien był więc, zgodnie z art. 100 ust. 2 uksc uiścić
opłatę stałą (art. 14 uksc), a to pod rygorem odrzucenia apelacji (art. 1302
§ 3
k.p.c.).
W zażaleniu, powód wnosząc o uchylenie postanowienia i przyjęcie apelacji
do rozpoznania, zarzucił, że wydane ono zostało z naruszeniem art. 1302
§ 3 k.p.c.,
który w stosunku do art. 1302
§ 2 k.p.c. wprowadza jedynie wyjątek co do formy
rozpatrzenia pisma procesowego, co nie zmienia zasady, że brak w zakresie
nieopłacenia pisma może być uzupełniony w terminie 7 dni. Podnosił, że odmienna
wykładnia, przyjęta przez Sąd Apelacyjny zamykała by drogę do zaskarżenia
orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest nieuzasadnione.
Przepis art. 1302
k.p.c. w sposób wyraźny i zamierzony przez ustawodawcę
różnicuje skutki nieopłacenia, wniesionych przez adwokata i radcę prawnego pism
procesowych podlegających opłacie w wysokości stałej lub stosunkowej obliczonej
od wskazanej przez stronę wartości przedmiotu sporu. Pisma takie, bez wzywania
do uiszczenia opłaty, podlegają zwrotowi (§ 1) z wyłączeniem jednak środków
odwoławczych i środków zaskarżenia, które, także bez uprzedniego wzywania do
opłacenia, sąd odrzuca (§ 3).
Również poprzednio obowiązujący w tym zakresie przepis art. 171
ustawy
z dnia 13 czerwca 1967 o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst. jedn.
3
Dz.U. z 2002 r., Nr 9, poz. 88 ze zm.) zawierał przyjęte obecnie zróżnicowanie
sankcji za nieuiszczenie opłaty.
Wprowadzenie go do obowiązującego aktualnie art. 1302
k.p.c., niewątpliwie
w celu usprawnienia i przyspieszenia postępowania, oparte było na słusznym
założeniu, że wykonujący zastępstwo procesowe profesjonalny pełnomocnik
powinien i może podołać wymogowi opłacenia środka zaskarżenia i środka
odwoławczego bez wzywania przez sąd, skoro wiadomy mu jest zarówno
obowiązek uiszczenia opłat jak i znana ich wysokość.
W tym stanie rzeczy niemożność zaskarżenia przez powoda wyroku Sądu
Okręgowego nie wynika, jak podnosi się w zażaleniu, z błędnego rozumienie przez
Sąd Apelacyjny treści i znaczenia przepisu art. 1302
§ 3 k.p.c., lecz
z niedopełnienia przez skarżącego wynikających z niego wymogów.
O oddaleniu zażalenia orzeczono na podstawie art. 39314
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c., odstępując od obciążania powoda kosztami postępowania
zażaleniowego na podstawie art. 102 k.p.c.
db
POSTANOWIENIE
Dnia 21 czerwca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Hubert Wrzeszcz (przewodniczący)
SSN Iwona Koper (sprawozdawca)
SSN Kazimierz Zawada
w sprawie z powództwa E. T.
przeciwko Przedsiębiorstwu Budownictwa Ogólnego "E." Spółce z o.o.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 21 czerwca 2007 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 8 lutego 2007 r.,
oddala zażalenie i nie obciąża powoda kosztami postępowania
zażaleniowego.
Uzasadnienie
2
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił wniesioną przez
adwokata apelację powoda E. T. od wyroku Sądu Okręgowego w G. z dnia 19
czerwca 2006 r. z powodu nieuiszczenia należnej opłaty stałej w kwocie 30 zł.
W jego uzasadnieniu wskazał, że do opłacenia wniesionej apelacji, zarówno
z uwagi na datę wydania zaskarżonego wyroku jak i datę jej złożenia mają
zastosowanie przepisy ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych
w sprawach cywilnych (Dz. U. nr 167, poz. 1398 ze zm. dalej - uksc), bowiem
zgodnie z jej art. 149 ust. 1 dotychczasowe przepisy stosuje się tylko do
zakończenia postępowania w danej instancji. Powód, który uzyskał całkowite
zwolnienie od kosztów powinien był więc, zgodnie z art. 100 ust. 2 uksc uiścić
opłatę stałą (art. 14 uksc), a to pod rygorem odrzucenia apelacji (art. 1302
§ 3
k.p.c.).
W zażaleniu, powód wnosząc o uchylenie postanowienia i przyjęcie apelacji
do rozpoznania, zarzucił, że wydane ono zostało z naruszeniem art. 1302
§ 3 k.p.c.,
który w stosunku do art. 1302
§ 2 k.p.c. wprowadza jedynie wyjątek co do formy
rozpatrzenia pisma procesowego, co nie zmienia zasady, że brak w zakresie
nieopłacenia pisma może być uzupełniony w terminie 7 dni. Podnosił, że odmienna
wykładnia, przyjęta przez Sąd Apelacyjny zamykała by drogę do zaskarżenia
orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest nieuzasadnione.
Przepis art. 1302
k.p.c. w sposób wyraźny i zamierzony przez ustawodawcę
różnicuje skutki nieopłacenia, wniesionych przez adwokata i radcę prawnego pism
procesowych podlegających opłacie w wysokości stałej lub stosunkowej obliczonej
od wskazanej przez stronę wartości przedmiotu sporu. Pisma takie, bez wzywania
do uiszczenia opłaty, podlegają zwrotowi (§ 1) z wyłączeniem jednak środków
odwoławczych i środków zaskarżenia, które, także bez uprzedniego wzywania do
opłacenia, sąd odrzuca (§ 3).
Również poprzednio obowiązujący w tym zakresie przepis art. 171
ustawy
z dnia 13 czerwca 1967 o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst. jedn.
3
Dz.U. z 2002 r., Nr 9, poz. 88 ze zm.) zawierał przyjęte obecnie zróżnicowanie
sankcji za nieuiszczenie opłaty.
Wprowadzenie go do obowiązującego aktualnie art. 1302
k.p.c., niewątpliwie
w celu usprawnienia i przyspieszenia postępowania, oparte było na słusznym
założeniu, że wykonujący zastępstwo procesowe profesjonalny pełnomocnik
powinien i może podołać wymogowi opłacenia środka zaskarżenia i środka
odwoławczego bez wzywania przez sąd, skoro wiadomy mu jest zarówno
obowiązek uiszczenia opłat jak i znana ich wysokość.
W tym stanie rzeczy niemożność zaskarżenia przez powoda wyroku Sądu
Okręgowego nie wynika, jak podnosi się w zażaleniu, z błędnego rozumienie przez
Sąd Apelacyjny treści i znaczenia przepisu art. 1302
§ 3 k.p.c., lecz
z niedopełnienia przez skarżącego wynikających z niego wymogów.
O oddaleniu zażalenia orzeczono na podstawie art. 39314
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c., odstępując od obciążania powoda kosztami postępowania
zażaleniowego na podstawie art. 102 k.p.c.
db