I CZ 69/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:23-06-2014
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 69/07
POSTANOWIENIE
Dnia 29 czerwca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Żyznowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Józef Frąckowiak
del. SSA Marta Romańska
w sprawie z wniosku JK, ZK i DP
przy uczestnictwie WB, Miasta W. i LF
o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 29 czerwca 2007 r.,
zażalenia wnioskodawczyni DP
na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 21 grudnia 2006 r., sygn. akt [...],
uchyla zaskarżone postanowienie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy odrzucił apelację wnioskod.
DP motywując, że apelacja wniesiona przez adwokata nie spełnia wymogu
przewidzianego w art. 368 § 1 pkt 1 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. bowiem nie zawiera
wskazania, czy postanowienie Sądu Rejonowego jest zaskarżone w całości, czy
tylko w części. Przytoczył także Sąd drugiej instancji, że skarżąca wartość
przedmiotu zaskarżenia określiła na kwotę 150 405 zł, w sytuacji gdy we wniosku
wartość nieruchomości określono na kwotę 45 000, a Sąd Rejonowy tylko
częściowo – w odniesieniu do jednej z działek – uwzględnił wniosek.
W złożonym zażaleniu wnioskodawczyni DP z powołaniem się na art. 3941
§
2 k.p.c. wnosiła o uchylenie zaskarżonego postanowienia motywując, że objęta
wnioskiem nieruchomość stanowiła i stanowi niepodzielną całość a rozbicie jej na
poszczególne działki w istocie traci wartość użytkową. Nadto wskazała, że
określona w apelacji wartość zaskarżenia stanowi wartość nieruchomości ustaloną
przez rzeczoznawcę.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W myśl art. 363 § 1 i 3 k.p.c., z którym w ścisłym związku pozostaje art. 368
§ 1 pkt 1 k.p.c. orzeczenie staje się prawomocne, jeżeli nie przysługuje co do niego
środek odwoławczy. Jeśli zainteresowany podmiot zaskarżył tylko część
orzeczenia, orzeczenie to staje się prawomocne w części pozostałej z upływem
terminu do zaskarżenia, chyba, że sąd drugiej instancji może z urzędu rozpoznać
sprawę także w tej części. Istnieją podstawy do przyjęcia, że wniesiona przez
wnioskod. DP apelacja z trudem spełnia minimalne wymagania przewidziane w art.
368 § 1 pkt 1 k.p.c. (k - 89). Skarżąca pominęła w apelacji, że w części jej wniosek
został uwzględniony, nie rozmija się zatem z jej żądaniem (gravamen). Nie
wskazała w uzasadnieniu apelacji dlaczego i w tej części kwestionuje orzeczenie.
Jednakże ta kwestia podlega badaniu przez sąd orzekający o zasadności apelacji
zmierzającej do wyeliminowania z obrotu orzeczenia w całości wadliwego –
zdaniem skarżącej – i zastąpienia go niewadliwym. Stanowisko takie pierwotnie
reprezentował także Sąd Okręgowy co potwierdza protokół rozprawy z dnia 6
3
września 2006 r. (k - 107) i dokonane czynności. Dlatego zaskarżone orzeczenie
podlega uchyleniu (art. 3941
§ 3 i 39815
§ 1 k.p.c.). Natomiast wywody Sądu
Okręgowego odnośnie braku – zdaniem tego Sądu – wskazania właściwej kwoty
jako wartości przedmiotu zaskarżenia pozostają bez znaczenia dla istoty
rozstrzyganej kwestii, jak i wysokości należnej w tej sprawie opłaty od złożonej
apelacji.
POSTANOWIENIE
Dnia 29 czerwca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Żyznowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Józef Frąckowiak
del. SSA Marta Romańska
w sprawie z wniosku JK, ZK i DP
przy uczestnictwie WB, Miasta W. i LF
o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 29 czerwca 2007 r.,
zażalenia wnioskodawczyni DP
na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 21 grudnia 2006 r., sygn. akt [...],
uchyla zaskarżone postanowienie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy odrzucił apelację wnioskod.
DP motywując, że apelacja wniesiona przez adwokata nie spełnia wymogu
przewidzianego w art. 368 § 1 pkt 1 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. bowiem nie zawiera
wskazania, czy postanowienie Sądu Rejonowego jest zaskarżone w całości, czy
tylko w części. Przytoczył także Sąd drugiej instancji, że skarżąca wartość
przedmiotu zaskarżenia określiła na kwotę 150 405 zł, w sytuacji gdy we wniosku
wartość nieruchomości określono na kwotę 45 000, a Sąd Rejonowy tylko
częściowo – w odniesieniu do jednej z działek – uwzględnił wniosek.
W złożonym zażaleniu wnioskodawczyni DP z powołaniem się na art. 3941
§
2 k.p.c. wnosiła o uchylenie zaskarżonego postanowienia motywując, że objęta
wnioskiem nieruchomość stanowiła i stanowi niepodzielną całość a rozbicie jej na
poszczególne działki w istocie traci wartość użytkową. Nadto wskazała, że
określona w apelacji wartość zaskarżenia stanowi wartość nieruchomości ustaloną
przez rzeczoznawcę.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W myśl art. 363 § 1 i 3 k.p.c., z którym w ścisłym związku pozostaje art. 368
§ 1 pkt 1 k.p.c. orzeczenie staje się prawomocne, jeżeli nie przysługuje co do niego
środek odwoławczy. Jeśli zainteresowany podmiot zaskarżył tylko część
orzeczenia, orzeczenie to staje się prawomocne w części pozostałej z upływem
terminu do zaskarżenia, chyba, że sąd drugiej instancji może z urzędu rozpoznać
sprawę także w tej części. Istnieją podstawy do przyjęcia, że wniesiona przez
wnioskod. DP apelacja z trudem spełnia minimalne wymagania przewidziane w art.
368 § 1 pkt 1 k.p.c. (k - 89). Skarżąca pominęła w apelacji, że w części jej wniosek
został uwzględniony, nie rozmija się zatem z jej żądaniem (gravamen). Nie
wskazała w uzasadnieniu apelacji dlaczego i w tej części kwestionuje orzeczenie.
Jednakże ta kwestia podlega badaniu przez sąd orzekający o zasadności apelacji
zmierzającej do wyeliminowania z obrotu orzeczenia w całości wadliwego –
zdaniem skarżącej – i zastąpienia go niewadliwym. Stanowisko takie pierwotnie
reprezentował także Sąd Okręgowy co potwierdza protokół rozprawy z dnia 6
3
września 2006 r. (k - 107) i dokonane czynności. Dlatego zaskarżone orzeczenie
podlega uchyleniu (art. 3941
§ 3 i 39815
§ 1 k.p.c.). Natomiast wywody Sądu
Okręgowego odnośnie braku – zdaniem tego Sądu – wskazania właściwej kwoty
jako wartości przedmiotu zaskarżenia pozostają bez znaczenia dla istoty
rozstrzyganej kwestii, jak i wysokości należnej w tej sprawie opłaty od złożonej
apelacji.