III CSK 180/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:23-06-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CSK 180/07
POSTANOWIENIE
Dnia 13 lipca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie z powództwa "S." sp. z o.o.
przeciwko Komornikowi przy Sądzie Rejonowym w K., GG
o zapłatę i zobowiązanie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 13 lipca 2007 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony powodowej
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 24 listopada 2006 r., sygn. akt [...],
1) odrzuca skargę kasacyjną;
2) przyznaje radcy prawnemu AZ prowadzącemu Kancelarię,
od Skarbu Państwa - Sądu Apelacyjnego kwotę 1200 zł
(jeden tysiąc dwieście), podwyższoną o stosowną kwotę
stawki podatku od towarów i usług, tytułem
wynagrodzenia za nieopłaconą pomoc prawną udzieloną
stronie powodowej z urzędu w postępowaniu kasacyjnym.
Uzasadnienie
2
Strona powodowa w skardze kasacyjnej od wyroku Sądu Apelacyjnego z
dnia 24 listopada 2006 r. oddalającego jej apelację od wyroku Sądu Okręgowego w
K. oddalającego powództwo skierowane przeciwko Komornikowi przy Sądzie
Rejonowym w K. o odszkodowanie za szkody poniesione w wyniku przekroczenia
przez komornika uprawnień przy prowadzeniu egzekucji jako uzasadnienie wniosku
o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania wskazała, że w sprawie występuje
istotne zagadnienie prawne „polegające na rozstrzygnięciu, czy dopuszczalne jest
wydanie wyroku przez Sąd, gdy w aktach procesowych brak jest podpisanego
przez powoda pozwu, a powód uczestniczy aktywnie w procesie, składając wnioski
i oświadczenia procesowe na rozprawie i poza rozprawą - przy czym podpisanie
pozwu następuje po wydaniu wyroku przez Sąd pierwszej instancji, lecz przed
wydaniem wyroku przez Sąd drugiej instancji, a przeto, czy dopuszczalna jest
sanacja braku formalnego pozwu, polegająca na braku podpisu powoda w inny
sposób, niż złożenie przez powoda własnoręcznego podpisu na pozwie, a w
szczególności, czy taka sanacja jest możliwa w sposób dorozumiany, w drodze
składania przez powoda pism i oświadczeń procesowych”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem Sądu Najwyższego, spełnienie
kreatywnego wymogu skargi kasacyjnej określonego w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.
wymaga zawarcia w wyodrębnionym wywodzie prawnym uzasadnienia, że
w sprawie występuje przynajmniej jedna z okoliczności wskazanych w art. 3989
k.p.c., które uzasadniają przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania. Nie jest to
obowiązek tożsamy z określonym w art. 3984
§ 1 pkt 2 k.p.c., a zatem skarżący
powinien odrębnie przytoczyć podstawy kasacyjne i ich uzasadnienie i odrębnie
uzasadnić wniosek o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, nawet jeżeli
argumentacja prawna może się w pewnym zakresie pokrywać (porównaj między
innymi orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 22 marca 2001 r. V CZ 131/00, OSNC
z 2001 r., nr 10, poz. 156, z dnia 5 czerwca 2001 r. IV CZ 45/01, OSNC z 2001 r.,
nr 10, poz. 157 i z dnia 10 stycznia 2003 r. VCZ 189/02, nie publ., które zachowały
aktualność). Nie jest bowiem rzeczą Sądu Najwyższego poszukiwanie
w uzasadnieniu podstaw kasacyjnych argumentów skarżącego odnoszących się do
3
uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, które powinny
znaleźć się w odrębnym wywodzie prawnym.
Jak wielokrotnie wskazywał Sąd Najwyższy, jeżeli strona, jako uzasadnienie
wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania wskazuje na występowanie
w sprawie istotnego zagadnienia prawnego, a więc na przesłankę z art. 3989
§ 1
pkt 1 k.p.c., powinna zagadnienie to przedstawić przez jego sformułowanie
z przytoczeniem przepisów prawa, na tle których zagadnienie to powstało, a także
wskazać argumenty prawne, które prowadzą do rozbieżnych ocen prawnych
(porównaj między innymi orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 10 maja 2001 r.
II CZ 35/01, OSNC z 2002 r., nr 1, poz. 11 i z dnia 7 czerwca 2005 r. V CSK 3/05,
nie publ.). Ze względu na publiczne cele, jakie ma do spełnienia rozpoznanie przez
Sąd Najwyższy skargi kasacyjnej, skarżący powinna wykazać także, że jest to
zagadnienie prawne istotne, a jego rozstrzygnięcie będzie miało ważne znaczenie
dla praktyki sądowej. Zagadnienie to jednocześnie musi być oparte na stanie
faktycznym i prawnym sprawy, w której wniesiono skargę kasacyjną i być istotne
także z punktu widzenia rozstrzygnięcia tej sprawy.
Wszystkich tych elementów brak w skardze kasacyjnej strony powodowej,
w której uzasadnienie wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania sprowadza się do
opisu niektórych elementów stanu faktycznego sprawy i przedstawienia pytania
niezupełnie do nich nieadekwatnego.
Biorąc to pod uwagę Sąd Najwyższy na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c.
odrzucił skargę kasacyjną, a na wniosek pełnomocnika z urzędu strony powodowej
orzekł na podstawie § 2 ust. 3, oraz § 15 i 16 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców
prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej
udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz.
1349 ze zm.) o należnym mu wynagrodzeniu za udzielenie z urzędu pomocy
prawnej w postępowaniu kasacyjnym.
POSTANOWIENIE
Dnia 13 lipca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie z powództwa "S." sp. z o.o.
przeciwko Komornikowi przy Sądzie Rejonowym w K., GG
o zapłatę i zobowiązanie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 13 lipca 2007 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony powodowej
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 24 listopada 2006 r., sygn. akt [...],
1) odrzuca skargę kasacyjną;
2) przyznaje radcy prawnemu AZ prowadzącemu Kancelarię,
od Skarbu Państwa - Sądu Apelacyjnego kwotę 1200 zł
(jeden tysiąc dwieście), podwyższoną o stosowną kwotę
stawki podatku od towarów i usług, tytułem
wynagrodzenia za nieopłaconą pomoc prawną udzieloną
stronie powodowej z urzędu w postępowaniu kasacyjnym.
Uzasadnienie
2
Strona powodowa w skardze kasacyjnej od wyroku Sądu Apelacyjnego z
dnia 24 listopada 2006 r. oddalającego jej apelację od wyroku Sądu Okręgowego w
K. oddalającego powództwo skierowane przeciwko Komornikowi przy Sądzie
Rejonowym w K. o odszkodowanie za szkody poniesione w wyniku przekroczenia
przez komornika uprawnień przy prowadzeniu egzekucji jako uzasadnienie wniosku
o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania wskazała, że w sprawie występuje
istotne zagadnienie prawne „polegające na rozstrzygnięciu, czy dopuszczalne jest
wydanie wyroku przez Sąd, gdy w aktach procesowych brak jest podpisanego
przez powoda pozwu, a powód uczestniczy aktywnie w procesie, składając wnioski
i oświadczenia procesowe na rozprawie i poza rozprawą - przy czym podpisanie
pozwu następuje po wydaniu wyroku przez Sąd pierwszej instancji, lecz przed
wydaniem wyroku przez Sąd drugiej instancji, a przeto, czy dopuszczalna jest
sanacja braku formalnego pozwu, polegająca na braku podpisu powoda w inny
sposób, niż złożenie przez powoda własnoręcznego podpisu na pozwie, a w
szczególności, czy taka sanacja jest możliwa w sposób dorozumiany, w drodze
składania przez powoda pism i oświadczeń procesowych”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem Sądu Najwyższego, spełnienie
kreatywnego wymogu skargi kasacyjnej określonego w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.
wymaga zawarcia w wyodrębnionym wywodzie prawnym uzasadnienia, że
w sprawie występuje przynajmniej jedna z okoliczności wskazanych w art. 3989
k.p.c., które uzasadniają przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania. Nie jest to
obowiązek tożsamy z określonym w art. 3984
§ 1 pkt 2 k.p.c., a zatem skarżący
powinien odrębnie przytoczyć podstawy kasacyjne i ich uzasadnienie i odrębnie
uzasadnić wniosek o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, nawet jeżeli
argumentacja prawna może się w pewnym zakresie pokrywać (porównaj między
innymi orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 22 marca 2001 r. V CZ 131/00, OSNC
z 2001 r., nr 10, poz. 156, z dnia 5 czerwca 2001 r. IV CZ 45/01, OSNC z 2001 r.,
nr 10, poz. 157 i z dnia 10 stycznia 2003 r. VCZ 189/02, nie publ., które zachowały
aktualność). Nie jest bowiem rzeczą Sądu Najwyższego poszukiwanie
w uzasadnieniu podstaw kasacyjnych argumentów skarżącego odnoszących się do
3
uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, które powinny
znaleźć się w odrębnym wywodzie prawnym.
Jak wielokrotnie wskazywał Sąd Najwyższy, jeżeli strona, jako uzasadnienie
wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania wskazuje na występowanie
w sprawie istotnego zagadnienia prawnego, a więc na przesłankę z art. 3989
§ 1
pkt 1 k.p.c., powinna zagadnienie to przedstawić przez jego sformułowanie
z przytoczeniem przepisów prawa, na tle których zagadnienie to powstało, a także
wskazać argumenty prawne, które prowadzą do rozbieżnych ocen prawnych
(porównaj między innymi orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 10 maja 2001 r.
II CZ 35/01, OSNC z 2002 r., nr 1, poz. 11 i z dnia 7 czerwca 2005 r. V CSK 3/05,
nie publ.). Ze względu na publiczne cele, jakie ma do spełnienia rozpoznanie przez
Sąd Najwyższy skargi kasacyjnej, skarżący powinna wykazać także, że jest to
zagadnienie prawne istotne, a jego rozstrzygnięcie będzie miało ważne znaczenie
dla praktyki sądowej. Zagadnienie to jednocześnie musi być oparte na stanie
faktycznym i prawnym sprawy, w której wniesiono skargę kasacyjną i być istotne
także z punktu widzenia rozstrzygnięcia tej sprawy.
Wszystkich tych elementów brak w skardze kasacyjnej strony powodowej,
w której uzasadnienie wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania sprowadza się do
opisu niektórych elementów stanu faktycznego sprawy i przedstawienia pytania
niezupełnie do nich nieadekwatnego.
Biorąc to pod uwagę Sąd Najwyższy na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c.
odrzucił skargę kasacyjną, a na wniosek pełnomocnika z urzędu strony powodowej
orzekł na podstawie § 2 ust. 3, oraz § 15 i 16 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców
prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej
udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz.
1349 ze zm.) o należnym mu wynagrodzeniu za udzielenie z urzędu pomocy
prawnej w postępowaniu kasacyjnym.