III CNP 53/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:23-06-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CNP 53/07
POSTANOWIENIE
Dnia 25 lipca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Iwona Koper
w sprawie z powództwa Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej
Szpitala […]
przeciwko Narodowemu Funduszowi Zdrowia Małopolskiemu Oddziałowi
Wojewódzkiemu w Krakowie oraz Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez
Ministra Finansów i Ministra Zdrowia
o zapłatę ,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 25 lipca 2007 r.,
na skutek skargi strony powodowej
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego w K.
z dnia 10 marca 2005 r.,
odrzuca skargę i nie obciąża strony powodowej kosztami
postępowania wywołanego skargą.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 10 marca 2005 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację
Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej Szpitala […]od wyroku
sądu Okręgowego w K. z dnia 27 września 2004 r.
Wyrok Sądu Apelacyjnego powód zaskarżył skargą o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, nie wnosząc wcześniej kasacji.
Podnosił, że w sprawie zachodzą przesłanki zastosowania art. 4241
§ 2 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej
instancji kończącego postępowanie w sprawie, gdy przez jego wydanie stronie
została wyrządzona szkoda, a zmiana lub uchylenie tego orzeczenia w drodze
przysługujących stronie środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Przepis ten
wyraża zasadę, że przesłanką dopuszczalności skargi o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia jest wykorzystanie przez stronę
przysługujących jej środków prawnych. Wyjątek od wskazanej zasady przewiduje
art. 4241
§ 2 k.p.c., który w sytuacji, gdy strona nie skorzystała z przysługujących jej
środków prawnych, dopuszczalność skargi od orzeczenia sądu pierwszej lub
drugiej instancji uzależnia od kumulatywnego spełnienia dwóch przesłanek:
istnienia wyjątkowego wypadku oraz występowania niezgodności z prawem
o kwalifikowanym charakterze, wynikającej z naruszenia podstawowych zasad
porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw człowieka i obywatela
(por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 2 lutego 2006 r., I CNP 4/06, OSNC
2006, nr 6, poz. 113). Wniesienie skargi od orzeczenia sądu pierwszej instancji na
podstawie art. 4241
§ 2 k.p.c. nie jest jednak dopuszczalne, jeżeli możliwa jest
zmiana lub uchylenie orzeczenia w drodze innych przysługujących stronie środków
prawnych.
W przedmiotowej sprawie wyjątkowy wypadek, o którym mowa w art. 4241
§
2 nie występuje. Zaniechanie przez powoda, korzystającego w postępowaniu
apelacyjnym z profesjonalnego zastępstwa procesowego, z wniesienia kasacji
3
ocenić należy, przy braku w skardze twierdzeń uzasadniających odmienne
stanowisko, jako świadomą rezygnację z kontynuowania procesu. Nieskorzystanie
przez powoda z przysługującego mu prawa do wniesienia kasacji nie może być
więc zakwalifikowane jako przypadek wyjątkowy w rozumieniu art. 4241
§ 2 k.p.c.
Kwalifikacja tak wiąże się z sytuacjami szczególnymi, w których strona nie mogła
skorzystać ze środka zaskarżenia np. z powodu ciężkiej choroby, klęski żywiołowej,
katastrofy (postanowienie SN z dnia 2 lutego 2006 r., I CNP 4/06, OSNC 2006, nr
6, poz. 113).
Z tych przyczyn Sąd Najwyższy, na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c. odrzucił
skargę oraz na podstawie art. 102 w zw. z art. 391 § 1, 39821
oraz 42412
k.p.c.
orzekł o kosztach postępowania.
kg
POSTANOWIENIE
Dnia 25 lipca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Iwona Koper
w sprawie z powództwa Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej
Szpitala […]
przeciwko Narodowemu Funduszowi Zdrowia Małopolskiemu Oddziałowi
Wojewódzkiemu w Krakowie oraz Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez
Ministra Finansów i Ministra Zdrowia
o zapłatę ,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 25 lipca 2007 r.,
na skutek skargi strony powodowej
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego w K.
z dnia 10 marca 2005 r.,
odrzuca skargę i nie obciąża strony powodowej kosztami
postępowania wywołanego skargą.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 10 marca 2005 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację
Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej Szpitala […]od wyroku
sądu Okręgowego w K. z dnia 27 września 2004 r.
Wyrok Sądu Apelacyjnego powód zaskarżył skargą o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, nie wnosząc wcześniej kasacji.
Podnosił, że w sprawie zachodzą przesłanki zastosowania art. 4241
§ 2 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej
instancji kończącego postępowanie w sprawie, gdy przez jego wydanie stronie
została wyrządzona szkoda, a zmiana lub uchylenie tego orzeczenia w drodze
przysługujących stronie środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Przepis ten
wyraża zasadę, że przesłanką dopuszczalności skargi o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia jest wykorzystanie przez stronę
przysługujących jej środków prawnych. Wyjątek od wskazanej zasady przewiduje
art. 4241
§ 2 k.p.c., który w sytuacji, gdy strona nie skorzystała z przysługujących jej
środków prawnych, dopuszczalność skargi od orzeczenia sądu pierwszej lub
drugiej instancji uzależnia od kumulatywnego spełnienia dwóch przesłanek:
istnienia wyjątkowego wypadku oraz występowania niezgodności z prawem
o kwalifikowanym charakterze, wynikającej z naruszenia podstawowych zasad
porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw człowieka i obywatela
(por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 2 lutego 2006 r., I CNP 4/06, OSNC
2006, nr 6, poz. 113). Wniesienie skargi od orzeczenia sądu pierwszej instancji na
podstawie art. 4241
§ 2 k.p.c. nie jest jednak dopuszczalne, jeżeli możliwa jest
zmiana lub uchylenie orzeczenia w drodze innych przysługujących stronie środków
prawnych.
W przedmiotowej sprawie wyjątkowy wypadek, o którym mowa w art. 4241
§
2 nie występuje. Zaniechanie przez powoda, korzystającego w postępowaniu
apelacyjnym z profesjonalnego zastępstwa procesowego, z wniesienia kasacji
3
ocenić należy, przy braku w skardze twierdzeń uzasadniających odmienne
stanowisko, jako świadomą rezygnację z kontynuowania procesu. Nieskorzystanie
przez powoda z przysługującego mu prawa do wniesienia kasacji nie może być
więc zakwalifikowane jako przypadek wyjątkowy w rozumieniu art. 4241
§ 2 k.p.c.
Kwalifikacja tak wiąże się z sytuacjami szczególnymi, w których strona nie mogła
skorzystać ze środka zaskarżenia np. z powodu ciężkiej choroby, klęski żywiołowej,
katastrofy (postanowienie SN z dnia 2 lutego 2006 r., I CNP 4/06, OSNC 2006, nr
6, poz. 113).
Z tych przyczyn Sąd Najwyższy, na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c. odrzucił
skargę oraz na podstawie art. 102 w zw. z art. 391 § 1, 39821
oraz 42412
k.p.c.
orzekł o kosztach postępowania.
kg