SNO 43/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:22-01-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II KO 6/98
Pełny tekst orzeczenia
POSTANOWIENIE Z DNIA 27 SIERPNIA 2007 R.
SNO 43/07
Przewodniczący: sędzia SN Marek Pietruszyński (sprawozdawca).
Sędziowie SN: Jolanta Strusińska-Żukowska, Stanisław Zabłocki.
S ą d N a j w y ż s z y – S ą d D y s c y p l i n a r n y po rozpoznaniu na
posiedzeniu wniosku Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego z dnia 31 maja
2007 r., sygn. akt (...), w przedmiocie przekazania sprawy dyscyplinarnej sędziego
Sądu Rejonowego w A. innemu sądowi równorzędnemu z uwagi na dobro wymiaru
sprawiedliwości
p o s t a n o w i ł : w n i o s k u n i e u w z g l ę d n i ć .
U z a s a d n i e n i e
Sędzia Sądu Rejonowego w A. obwiniona została o popełnienie przewinienia
dyscyplinarnego polegającego na tym, że w okresie od dnia 2 stycznia 2004 r. do dnia
14 października 2006 r. pełniąc funkcję przewodniczącej Wydziału Ksiąg
Wieczystych Sądu Rejonowego w A. rażąco naruszyła obowiązki służbowe przez
uporczywe i długotrwałe nękanie i zastraszanie pracowników sekretariatu i
referendarzy sądowych zatrudnionych w kierowanym przez nią Wydziale, mając na
celu ich poniżenie i wywołanie u nich zaniżonej oceny przydatności zawodowej, tj.
popełnienie przewinienia dyscyplinarnego określonego w art. 107 § 1 ustawy z dnia 27
lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze
zm.).
W dniu 16 maja 2007 r. obwiniona wystąpiła do Sądu Apelacyjnego z wnioskiem
o wystąpienie do Sądu Najwyższego o przekazanie jej sprawy dyscyplinarnej do
rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu z uwagi na dobro wymiaru
sprawiedliwości. W swoim wniosku podniosła, że jedną z osób
współodpowiedzialnych za zaistniały konflikt jest były Prezes Sądu Okręgowego w B.
– sędzia Sądu Apelacyjnego w C. Nadto stwierdziła, że sędziom z kierownictwa Sądu
Apelacyjnego znany był fakt zapowiedzi przez sędziego Sądu Apelacyjnego w C.
eskalacji konfliktu i mimo to nie podjęto żadnych kroków zmierzających do
przywrócenia prawidłowych relacji służbowych. Te okoliczności, jej zdaniem,
uzasadniały powstanie u niej uzasadnionego przekonania o braku warunków do
rozpoznania tej sprawy dyscyplinarnej przez Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny w
C. w sposób bezstronny.
2
Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny w C. postanowieniem z dnia 31 maja 2007
r., sygn. akt (...), zwrócił się do Sądu Najwyższego z wnioskiem o przekazanie sprawy
dyscyplinarnej sędziego Sądu Rejonowego w A. innemu sądowi równorzędnemu ze
względu na dobro wymiaru sprawiedliwości.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Z treści pisma obwinionej, zmierzającego do zainicjowania postępowania o
przekazanie sprawy dyscyplinarnej innemu równorzędnemu sądowi na podstawie art.
37 k.p.k. – znajdującego odpowiednie zastosowanie w postępowaniu dyscyplinarnym
zgodnie z art. 128 Prawa o ustroju sądów powszechnych – wynika, że z
zaangażowania określonych sędziów Sądu Apelacyjnego w C. w wyjaśnienie i
rozwiązanie konfliktu zaistniałego w kierowanym przez nią Wydziale Sądu
Rejonowego w A., wyprowadza ona obawę o możliwość zachowania bezstronności
dotyczącej całego sądu właściwego do rozpoznania jej sprawy dyscyplinarnej. Tego
rodzaju przeświadczenie obwinionej nie zostało jednak poparte żadnymi racjonalnymi
argumentami. Podzielając to przekonanie obwinionej, Sąd Apelacyjny wnosząc o
przekazanie sprawy innemu sądowi równorzędnemu nie przedstawił żadnych, poza
subiektywnymi odczuciami obwinionej, argumentów, które mogłyby przekonać o
zagrożeniu bezstronności orzekania w tej sprawie sądu właściwego.
Zdaniem Sądu Najwyższego, przesłanka przekazania sprawy innemu
równorzędnemu sądowi, a to kryterium „dobra wymiaru sprawiedliwości”, powinna
być interpretowana w sposób ścisły, z podkreśleniem wyjątkowego charakteru tego
przepisu. W judykaturze wskazuje się, że jeżeli pomiędzy sędzią lub sędziami sądu
właściwego a jedną ze stron postępowania zachodzą stosunki tego rodzaju, że
rozpoznanie sprawy przez tego sędziego lub sędziów mogłoby podważyć zaufanie do
bezstronności sądu, to nie jest to podstawa do przekazania sprawy innemu sądowi, lecz
podstawa do wyłączenia sędziego (por. postanowienie SN z dnia 23 kwietnia 1998 r.,
II KO 6/98, Prok. i Pr. 1998, nr 9, poz. 6, dodatek). Przedstawione okoliczności
upoważniały zatem do nieuwzględnienia wniosku Sądu Apelacyjnego w C.
SNO 43/07
Przewodniczący: sędzia SN Marek Pietruszyński (sprawozdawca).
Sędziowie SN: Jolanta Strusińska-Żukowska, Stanisław Zabłocki.
S ą d N a j w y ż s z y – S ą d D y s c y p l i n a r n y po rozpoznaniu na
posiedzeniu wniosku Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego z dnia 31 maja
2007 r., sygn. akt (...), w przedmiocie przekazania sprawy dyscyplinarnej sędziego
Sądu Rejonowego w A. innemu sądowi równorzędnemu z uwagi na dobro wymiaru
sprawiedliwości
p o s t a n o w i ł : w n i o s k u n i e u w z g l ę d n i ć .
U z a s a d n i e n i e
Sędzia Sądu Rejonowego w A. obwiniona została o popełnienie przewinienia
dyscyplinarnego polegającego na tym, że w okresie od dnia 2 stycznia 2004 r. do dnia
14 października 2006 r. pełniąc funkcję przewodniczącej Wydziału Ksiąg
Wieczystych Sądu Rejonowego w A. rażąco naruszyła obowiązki służbowe przez
uporczywe i długotrwałe nękanie i zastraszanie pracowników sekretariatu i
referendarzy sądowych zatrudnionych w kierowanym przez nią Wydziale, mając na
celu ich poniżenie i wywołanie u nich zaniżonej oceny przydatności zawodowej, tj.
popełnienie przewinienia dyscyplinarnego określonego w art. 107 § 1 ustawy z dnia 27
lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze
zm.).
W dniu 16 maja 2007 r. obwiniona wystąpiła do Sądu Apelacyjnego z wnioskiem
o wystąpienie do Sądu Najwyższego o przekazanie jej sprawy dyscyplinarnej do
rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu z uwagi na dobro wymiaru
sprawiedliwości. W swoim wniosku podniosła, że jedną z osób
współodpowiedzialnych za zaistniały konflikt jest były Prezes Sądu Okręgowego w B.
– sędzia Sądu Apelacyjnego w C. Nadto stwierdziła, że sędziom z kierownictwa Sądu
Apelacyjnego znany był fakt zapowiedzi przez sędziego Sądu Apelacyjnego w C.
eskalacji konfliktu i mimo to nie podjęto żadnych kroków zmierzających do
przywrócenia prawidłowych relacji służbowych. Te okoliczności, jej zdaniem,
uzasadniały powstanie u niej uzasadnionego przekonania o braku warunków do
rozpoznania tej sprawy dyscyplinarnej przez Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny w
C. w sposób bezstronny.
2
Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny w C. postanowieniem z dnia 31 maja 2007
r., sygn. akt (...), zwrócił się do Sądu Najwyższego z wnioskiem o przekazanie sprawy
dyscyplinarnej sędziego Sądu Rejonowego w A. innemu sądowi równorzędnemu ze
względu na dobro wymiaru sprawiedliwości.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Z treści pisma obwinionej, zmierzającego do zainicjowania postępowania o
przekazanie sprawy dyscyplinarnej innemu równorzędnemu sądowi na podstawie art.
37 k.p.k. – znajdującego odpowiednie zastosowanie w postępowaniu dyscyplinarnym
zgodnie z art. 128 Prawa o ustroju sądów powszechnych – wynika, że z
zaangażowania określonych sędziów Sądu Apelacyjnego w C. w wyjaśnienie i
rozwiązanie konfliktu zaistniałego w kierowanym przez nią Wydziale Sądu
Rejonowego w A., wyprowadza ona obawę o możliwość zachowania bezstronności
dotyczącej całego sądu właściwego do rozpoznania jej sprawy dyscyplinarnej. Tego
rodzaju przeświadczenie obwinionej nie zostało jednak poparte żadnymi racjonalnymi
argumentami. Podzielając to przekonanie obwinionej, Sąd Apelacyjny wnosząc o
przekazanie sprawy innemu sądowi równorzędnemu nie przedstawił żadnych, poza
subiektywnymi odczuciami obwinionej, argumentów, które mogłyby przekonać o
zagrożeniu bezstronności orzekania w tej sprawie sądu właściwego.
Zdaniem Sądu Najwyższego, przesłanka przekazania sprawy innemu
równorzędnemu sądowi, a to kryterium „dobra wymiaru sprawiedliwości”, powinna
być interpretowana w sposób ścisły, z podkreśleniem wyjątkowego charakteru tego
przepisu. W judykaturze wskazuje się, że jeżeli pomiędzy sędzią lub sędziami sądu
właściwego a jedną ze stron postępowania zachodzą stosunki tego rodzaju, że
rozpoznanie sprawy przez tego sędziego lub sędziów mogłoby podważyć zaufanie do
bezstronności sądu, to nie jest to podstawa do przekazania sprawy innemu sądowi, lecz
podstawa do wyłączenia sędziego (por. postanowienie SN z dnia 23 kwietnia 1998 r.,
II KO 6/98, Prok. i Pr. 1998, nr 9, poz. 6, dodatek). Przedstawione okoliczności
upoważniały zatem do nieuwzględnienia wniosku Sądu Apelacyjnego w C.