SNO 64/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:22-01-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:SNO 10/02
Pełny tekst orzeczenia
UCHWAŁA Z DNIA 11 WRZEŚNIA 2007 R.
SNO 64/07
Przewodniczący: sędzia SN Andrzej Siuchniński (sprawozdawca).
Sędziowie SN: Marian Kocoń, Herbert Szurgacz.
S ą d N a j w y ż s z y – S ą d D y s c y p l i n a r n y z udziałem Zastępcy
Rzecznika Dyscyplinarnego przy Sądzie Okręgowym sędziego Sądu Okręgowego oraz
protokolanta w sprawie asesora Sądu Rejonowego na posiedzeniu w dniu 11 września
2007 r. po rozpoznaniu zażalenia asesora sądowego na uchwałę Sądu Apelacyjnego
Sądu Dyscyplinarnego o zawieszeniu w czynnościach służbowych z dnia 28 czerwca
2007 r., sygn. akt (...)
p o s t a n o w i ł :
u t r z y m a ć w m o c y zaskarżoną u c h w a ł ę , z tym, że określić okres trwania
zawieszenia w czynnościach służbowych na czas do dnia 30 października 2007 r.
U z a s a d n i e n i e
Sąd Apelacyjny Sąd Dyscyplinarny uchwałą z dnia 28 czerwca 2007 r. wydaną,
w trybie art. 130 § 2 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów
powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 z zm.), na skutek zawiadomienia złożonego
przez Prezesa Sądu Rejonowego o zarządzeniu natychmiastowej przerwy w
czynnościach służbowych asesora Sądu Rejonowego, orzekł o zawieszeniu tego
asesora w czynnościach służbowych. W uzasadnieniu uchwały wskazał, że dowody
zebrane w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym przez Prokuraturę
Rejonową stanowią wystarczającą podstawę do uznania, iż „zachowanie asesora Sądu
Rejonowego wobec małoletniego syna Kamila, wymaga wnikliwego i
wszechstronnego wyjaśnienia, także z udziałem biegłych psychologów pod kątem co
najmniej zaistnienia przestępstwa z art. 200 § 1 k.k.”, a to z kolei „nakazuje uznać, że
powaga sądu, oraz istotne interesy służbowe, a w szczególności dobro wymiaru
sprawiedliwości, wymagają zawieszenia asesora sądowego w czynnościach
służbowych”.
W wniesionym zażaleniu na tę uchwałę asesor Sądu Rejonowego zarzucił obrazę
art. 130 cyt. wyżej ustawy –Prawo o ustroju sądów powszechnych poprzez przyjęcie,
że „niezweryfikowany” materiał składający się wyłącznie z zeznań powiązanych
rodzinnie świadków stanowi wyłączną podstawę do zawieszenia go w pełnieniu
czynności służbowych" oraz obrazę przepisów postępowania z powodu wydania
zaskarżonej uchwały pod nieobecność ustanowionego w sprawie obrońcy.
2
Wniósł o uchylenie zaskarżonej uchwały.
Sąd Najwyższy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Zażalenie to nie jest zasadne.
Adwokat Roman S. jako obrońca ustanowiony przez asesora Sądu Rejonowego
był o terminie posiedzenia w dniu 28 czerwca 2007 r. powiadomiony i bez
wystarczającego usprawiedliwienia, nie stawił się na nie i nie udzielił pełnomocnictwa
substytucyjnego. Poza tym, asesor sądowy nie wnosił o odroczenie posiedzenia,
stawiennictwo obrońcy nie było obowiązkowe i nie ma podstaw do uznania, iż
nieobecność obrońcy mogłaby mieć wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia.
W tej sytuacji nie ma powodu by rozstrzygać, czy w postępowaniu toczącym się
przed sądem dyscyplinarnym w kwestii zawieszenia w czynnościach służbowych, jest
dopuszczalne korzystanie przez sędziego z pomocy obrońcy skoro nie jest to bowiem
postępowanie dyscyplinarne, zaś zgodnie z art. 113 ustawy – Prawo o ustroju sądów
powszechnych ustanowić obrońcę może „obwiniony”, a takim staje się sędzia dopiero
wtedy, gdy zostały mu przedstawione na piśmie zarzuty przez rzecznika
dyscyplinarnego.
Trafnie w uzasadnieniu zaskarżonej uchwały wskazano, iż zebrane w sprawie
prowadzonej przez Prokuraturę Rejonową dowody stanowią wystarczającą podstawę
faktyczną dla uznania, że powaga sądu wymaga czasowego odsunięcia asesora Sądu
Rejonowego od wykonywania obowiązków służbowych, przede wszystkim z powodu
charakteru przestępstwa, którego może być sprawcą. Nie jest w postępowaniu o
zawieszenie w czynnościach służbowych rzeczą sądu dyscyplinarnego ostateczna
ocena dowodów obciążających sędziego, lecz jedynie ustalenie ich istnienia i
stwierdzenie pewnego prawdopodobieństwa ich wiarygodności. Stąd też ogólnikowy
zarzut podniesiony w zażaleniu o „niezweryfikowaniu” zebranych przeciwko
asesorowi sądowemu dowodów jest oczywiście bezzasadny. Wszak ich weryfikacja
nastąpić może dopiero w dalszym postępowaniu karnym i ewentualnie
dyscyplinarnym.
Zawieszenie w czynnościach służbowych zmierza między innymi do zachowania
powagi sądu co staje się konieczne wtedy, gdy sędzia (asesor) znajdzie się w sferze
podejrzeń o przestępstwa o wyjątkowo ciężkim i społecznie nieakceptowalnym
charakterze. Zauważyć nadto trzeba, że (por. notatkę urzędową na k. 10 akt SN), że
Prokurator Rejonowy wystąpił o zezwolenie na pociągnięcie asesora sądowego do
odpowiedzialności karnej i postępowanie co do tego wniosku aktualnie (por. notatkę z
dnia 11 września 2007 r.) toczy się przed Sądem Apelacyjnym Sądem
Dyscyplinarnym.
Ponieważ w uchwale o zwieszeniu sędziego (asesora) w czynnościach
służbowych należy wskazać termin, do którego może trwać to zawieszenie (por.
3
uchwałę SN-SD z dnia 8 maja 2002 r., SNO 10/02), należało uzupełnić zaskarżoną
uchwałę przez wskazanie okresu do którego powinno trwać zawieszenie w
czynnościach asesora sądowego, przyjmując, iż wystarczający jest okres do dnia 30
października 2007 r.
Z tych względów Sąd Najwyższy Sąd Dyscyplinarny orzekł jak w uchwale.
SNO 64/07
Przewodniczący: sędzia SN Andrzej Siuchniński (sprawozdawca).
Sędziowie SN: Marian Kocoń, Herbert Szurgacz.
S ą d N a j w y ż s z y – S ą d D y s c y p l i n a r n y z udziałem Zastępcy
Rzecznika Dyscyplinarnego przy Sądzie Okręgowym sędziego Sądu Okręgowego oraz
protokolanta w sprawie asesora Sądu Rejonowego na posiedzeniu w dniu 11 września
2007 r. po rozpoznaniu zażalenia asesora sądowego na uchwałę Sądu Apelacyjnego
Sądu Dyscyplinarnego o zawieszeniu w czynnościach służbowych z dnia 28 czerwca
2007 r., sygn. akt (...)
p o s t a n o w i ł :
u t r z y m a ć w m o c y zaskarżoną u c h w a ł ę , z tym, że określić okres trwania
zawieszenia w czynnościach służbowych na czas do dnia 30 października 2007 r.
U z a s a d n i e n i e
Sąd Apelacyjny Sąd Dyscyplinarny uchwałą z dnia 28 czerwca 2007 r. wydaną,
w trybie art. 130 § 2 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów
powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 z zm.), na skutek zawiadomienia złożonego
przez Prezesa Sądu Rejonowego o zarządzeniu natychmiastowej przerwy w
czynnościach służbowych asesora Sądu Rejonowego, orzekł o zawieszeniu tego
asesora w czynnościach służbowych. W uzasadnieniu uchwały wskazał, że dowody
zebrane w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym przez Prokuraturę
Rejonową stanowią wystarczającą podstawę do uznania, iż „zachowanie asesora Sądu
Rejonowego wobec małoletniego syna Kamila, wymaga wnikliwego i
wszechstronnego wyjaśnienia, także z udziałem biegłych psychologów pod kątem co
najmniej zaistnienia przestępstwa z art. 200 § 1 k.k.”, a to z kolei „nakazuje uznać, że
powaga sądu, oraz istotne interesy służbowe, a w szczególności dobro wymiaru
sprawiedliwości, wymagają zawieszenia asesora sądowego w czynnościach
służbowych”.
W wniesionym zażaleniu na tę uchwałę asesor Sądu Rejonowego zarzucił obrazę
art. 130 cyt. wyżej ustawy –Prawo o ustroju sądów powszechnych poprzez przyjęcie,
że „niezweryfikowany” materiał składający się wyłącznie z zeznań powiązanych
rodzinnie świadków stanowi wyłączną podstawę do zawieszenia go w pełnieniu
czynności służbowych" oraz obrazę przepisów postępowania z powodu wydania
zaskarżonej uchwały pod nieobecność ustanowionego w sprawie obrońcy.
2
Wniósł o uchylenie zaskarżonej uchwały.
Sąd Najwyższy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Zażalenie to nie jest zasadne.
Adwokat Roman S. jako obrońca ustanowiony przez asesora Sądu Rejonowego
był o terminie posiedzenia w dniu 28 czerwca 2007 r. powiadomiony i bez
wystarczającego usprawiedliwienia, nie stawił się na nie i nie udzielił pełnomocnictwa
substytucyjnego. Poza tym, asesor sądowy nie wnosił o odroczenie posiedzenia,
stawiennictwo obrońcy nie było obowiązkowe i nie ma podstaw do uznania, iż
nieobecność obrońcy mogłaby mieć wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia.
W tej sytuacji nie ma powodu by rozstrzygać, czy w postępowaniu toczącym się
przed sądem dyscyplinarnym w kwestii zawieszenia w czynnościach służbowych, jest
dopuszczalne korzystanie przez sędziego z pomocy obrońcy skoro nie jest to bowiem
postępowanie dyscyplinarne, zaś zgodnie z art. 113 ustawy – Prawo o ustroju sądów
powszechnych ustanowić obrońcę może „obwiniony”, a takim staje się sędzia dopiero
wtedy, gdy zostały mu przedstawione na piśmie zarzuty przez rzecznika
dyscyplinarnego.
Trafnie w uzasadnieniu zaskarżonej uchwały wskazano, iż zebrane w sprawie
prowadzonej przez Prokuraturę Rejonową dowody stanowią wystarczającą podstawę
faktyczną dla uznania, że powaga sądu wymaga czasowego odsunięcia asesora Sądu
Rejonowego od wykonywania obowiązków służbowych, przede wszystkim z powodu
charakteru przestępstwa, którego może być sprawcą. Nie jest w postępowaniu o
zawieszenie w czynnościach służbowych rzeczą sądu dyscyplinarnego ostateczna
ocena dowodów obciążających sędziego, lecz jedynie ustalenie ich istnienia i
stwierdzenie pewnego prawdopodobieństwa ich wiarygodności. Stąd też ogólnikowy
zarzut podniesiony w zażaleniu o „niezweryfikowaniu” zebranych przeciwko
asesorowi sądowemu dowodów jest oczywiście bezzasadny. Wszak ich weryfikacja
nastąpić może dopiero w dalszym postępowaniu karnym i ewentualnie
dyscyplinarnym.
Zawieszenie w czynnościach służbowych zmierza między innymi do zachowania
powagi sądu co staje się konieczne wtedy, gdy sędzia (asesor) znajdzie się w sferze
podejrzeń o przestępstwa o wyjątkowo ciężkim i społecznie nieakceptowalnym
charakterze. Zauważyć nadto trzeba, że (por. notatkę urzędową na k. 10 akt SN), że
Prokurator Rejonowy wystąpił o zezwolenie na pociągnięcie asesora sądowego do
odpowiedzialności karnej i postępowanie co do tego wniosku aktualnie (por. notatkę z
dnia 11 września 2007 r.) toczy się przed Sądem Apelacyjnym Sądem
Dyscyplinarnym.
Ponieważ w uchwale o zwieszeniu sędziego (asesora) w czynnościach
służbowych należy wskazać termin, do którego może trwać to zawieszenie (por.
3
uchwałę SN-SD z dnia 8 maja 2002 r., SNO 10/02), należało uzupełnić zaskarżoną
uchwałę przez wskazanie okresu do którego powinno trwać zawieszenie w
czynnościach asesora sądowego, przyjmując, iż wystarczający jest okres do dnia 30
października 2007 r.
Z tych względów Sąd Najwyższy Sąd Dyscyplinarny orzekł jak w uchwale.