II CNP 131/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-07-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:XIII GC …/05
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CNP 131/07
POSTANOWIENIE
Dnia 27 września 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Grzegorz Misiurek
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 27 września 2007 r.,
skargi A. W.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku zaocznego
Sądu Rejonowego w Ł. Wydział Gospodarczy
z dnia 18 stycznia 2006 r., wydanego w sprawie
z powództwa A. G.
przeciwko A. W.
o zapłatę 19.237,39zł,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Sąd Rejonowy wyrokiem zaocznym z dnia 18 stycznia 2006 r., sygn. akt XIII
GC …/05, zasądził od pozwanej A. W. na rzecz powódki A. G. kwotę 19.237,39 zł
z ustawowymi odsetkami od dnia 1 marca 2005 r. oraz 3.861,70 zł tytułem zwrotu
kosztów procesu.
Pozwana wniosła o stwierdzenie niezgodności z prawem wskazanego wyżej
prawomocnego orzeczenia Sądu Rejonowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
może być wniesiona od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej instancji, jeżeli
jego zmiana lub uchylenie w drodze przysługujących stronie środków prawnych nie
była i nie jest możliwa. W wyjątkowych wypadkach, określonych w art. 4241
§ 2
k.p.c., skarga jest dopuszczalna pomimo nieskorzystania przez stronę
z przysługujących jej środków prawnych. Dopuszczalność skargi jest wówczas
uzależniona od kumulatywnego spełnienia dwóch przesłanek, a mianowicie
istnienia wyjątkowego wypadku oraz występowania niezgodności z prawem
o kwalifikowanym charakterze, wynikającej z naruszenia podstawowych zasad
porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw człowieka i obywatela.
Wystąpienie takiego wypadku skarżący powinien - zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 5
k.p.c. - wykazać w skardze. Ze względu na wyjątkowość powołanego unormowania,
przedstawienie tej przesłanki jest elementem konstrukcyjnym skargi.
Skarżąca wymagania powyższego nie spełniła, ograniczając się do
ogólnikowego stwierdzenia, że niezgodność z prawem prawomocnego orzeczenia
Sądu Rejonowego wynika z naruszenia podstawowych zasad porządku prawnego.
Wypada zatem zauważyć, że spełnienie wymagania określonego w art. 4245
pkt 5 in fine k.p.c. polega na zawarciu w skardze wyodrębnionej argumentacji
jurydycznej wskazującej, jakie podstawowe zasady porządku prawnego lub
konstytucyjne wolności albo prawa człowieka zaskarżone prawomocne orzeczenie
3
narusza. Niezbędne jest też przedstawienie, na czym polegała obraza przepisów
mających podstawowe znaczenie dla ochrony tych wartości.
Pozwana nie powołała okoliczności świadczących o istnieniu wyjątkowego
wypadku w rozumieniu art. 4241
§ 2 k.p.c.
Z przytoczonych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
kg
POSTANOWIENIE
Dnia 27 września 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Grzegorz Misiurek
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 27 września 2007 r.,
skargi A. W.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku zaocznego
Sądu Rejonowego w Ł. Wydział Gospodarczy
z dnia 18 stycznia 2006 r., wydanego w sprawie
z powództwa A. G.
przeciwko A. W.
o zapłatę 19.237,39zł,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Sąd Rejonowy wyrokiem zaocznym z dnia 18 stycznia 2006 r., sygn. akt XIII
GC …/05, zasądził od pozwanej A. W. na rzecz powódki A. G. kwotę 19.237,39 zł
z ustawowymi odsetkami od dnia 1 marca 2005 r. oraz 3.861,70 zł tytułem zwrotu
kosztów procesu.
Pozwana wniosła o stwierdzenie niezgodności z prawem wskazanego wyżej
prawomocnego orzeczenia Sądu Rejonowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
może być wniesiona od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej instancji, jeżeli
jego zmiana lub uchylenie w drodze przysługujących stronie środków prawnych nie
była i nie jest możliwa. W wyjątkowych wypadkach, określonych w art. 4241
§ 2
k.p.c., skarga jest dopuszczalna pomimo nieskorzystania przez stronę
z przysługujących jej środków prawnych. Dopuszczalność skargi jest wówczas
uzależniona od kumulatywnego spełnienia dwóch przesłanek, a mianowicie
istnienia wyjątkowego wypadku oraz występowania niezgodności z prawem
o kwalifikowanym charakterze, wynikającej z naruszenia podstawowych zasad
porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw człowieka i obywatela.
Wystąpienie takiego wypadku skarżący powinien - zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 5
k.p.c. - wykazać w skardze. Ze względu na wyjątkowość powołanego unormowania,
przedstawienie tej przesłanki jest elementem konstrukcyjnym skargi.
Skarżąca wymagania powyższego nie spełniła, ograniczając się do
ogólnikowego stwierdzenia, że niezgodność z prawem prawomocnego orzeczenia
Sądu Rejonowego wynika z naruszenia podstawowych zasad porządku prawnego.
Wypada zatem zauważyć, że spełnienie wymagania określonego w art. 4245
pkt 5 in fine k.p.c. polega na zawarciu w skardze wyodrębnionej argumentacji
jurydycznej wskazującej, jakie podstawowe zasady porządku prawnego lub
konstytucyjne wolności albo prawa człowieka zaskarżone prawomocne orzeczenie
3
narusza. Niezbędne jest też przedstawienie, na czym polegała obraza przepisów
mających podstawowe znaczenie dla ochrony tych wartości.
Pozwana nie powołała okoliczności świadczących o istnieniu wyjątkowego
wypadku w rozumieniu art. 4241
§ 2 k.p.c.
Z przytoczonych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
kg