I CZ 124/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-07-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 124/07
POSTANOWIENIE
Dnia 21 listopada 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marian Kocon (przewodniczący)
SSN Maria Grzelka (sprawozdawca)
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie ze skargi A. G.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego
w P. z dnia 2 lutego 2005 r., w sprawie z powództwa G. D.
przeciwko A. G.
o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 21 listopada 2007 r.,
zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Okręgowego w P.
z dnia 19 lipca 2007 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w P. odrzucił skargę
pozwanego o stwierdzenie niezgodności z prawem wyroku tego Sądu z dnia
2 lutego 2005 r. jako wniesioną po terminie, a ponadto – bez zachowania wymogu
przewidzianego w art. 871
k.p.c.
W zażaleniu pozwany zarzucił powyższemu postanowieniu naruszenie art.
3986
§ 2 w zw. z art. 42412
k.p.c. przez bezpodstawne uznanie, że skarga nie
została sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego. Wskazał, że zlecił
opracowanie skargi osobie „z ogłoszenia” podającej się za adwokata, która jednak
statusu swego w skardze nie ujawniła a próby jej odszukania okazały się daremne.
Ponadto, zarzucił, że nie jest zgodne ze stanem faktycznym stwierdzenie, iż skarga
nie została złożona w terminie. Powołał się na dysponowanie odpisem wyroku
z dnia 2 lutego 2005 r. z klauzulą prawomocności z dnia 7 lipca 2005 r. oraz
dowodem nadania skargi o stwierdzenie niezgodności w dniu 6 lipca 2007 r.
Sąd Najwyższy uznał zażalenie za oczywiście bezzasadne.
Skarga pozwanego nie została wniesiona przez profesjonalnego
pełnomocnika procesowego, o którym mowa w art. 871
§ 1 k.p.c., w związku z czym
podlegała odrzuceniu jako niedopuszczalna. Również nie została wniesiona
w terminie przewidzianym w art. 4246
§ 1 k.p.c., skoro nadano ją na pocztę w dniu
6 lipca 2007 r. zaś wyrok Sądu Okręgowego w P., wydany w postępowaniu
odwoławczym, uprawomocnił się w dniu jego wydania, tj. w dniu 2 lutego 2005 r.
(art. 363 § 1 w zw. z art. 3921
§ 1 k.p.c. w brzmieniu sprzed zmiany wprowadzonej
ustawą z dnia 22 grudnia 2004 r. o zmianie ustawy – kodeks postępowania
cywilnego oraz ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz.U. z 2005 r.
Nr 13, poz. 98).
W świetle art. 871
§ 1 i art. 4248
§ 1 k.p.c. przyczyny niewniesienia skargi
przez właściwego pełnomocnika nie mają znaczenia, co do daty zaś tzw. klauzuli
prawomocności to zaświadcza ona o dacie jej wystawienia a nie o dacie
uprawomocnienia się orzeczenia.
3
Sąd Okręgowy prawidłowo ocenił, że skarga pozwanego o stwierdzenie
niezgodności z prawem podlegała odrzuceniu na dwóch podstawach, z których
każda mogła stanowić podstawę wystarczającą. Wprawdzie, w świetle art. 4246
§ 3
i art. 4248
§ 1 k.p.c. Sąd Okręgowy nie był właściwy do wydania na tych
podstawach zaskarżonego postanowienia, ale nie stanowi to o nieważności
postępowania (art. 379 w zw. z art. 378 § 1, art. 39821
k.p.c.) zaś skarżący
powyższego uchybienia w zażaleniu nie zarzucił.
Z przedstawionych względów Sąd Najwyższy oddalił zażalenie (art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
kg
POSTANOWIENIE
Dnia 21 listopada 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marian Kocon (przewodniczący)
SSN Maria Grzelka (sprawozdawca)
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie ze skargi A. G.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego
w P. z dnia 2 lutego 2005 r., w sprawie z powództwa G. D.
przeciwko A. G.
o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 21 listopada 2007 r.,
zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Okręgowego w P.
z dnia 19 lipca 2007 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w P. odrzucił skargę
pozwanego o stwierdzenie niezgodności z prawem wyroku tego Sądu z dnia
2 lutego 2005 r. jako wniesioną po terminie, a ponadto – bez zachowania wymogu
przewidzianego w art. 871
k.p.c.
W zażaleniu pozwany zarzucił powyższemu postanowieniu naruszenie art.
3986
§ 2 w zw. z art. 42412
k.p.c. przez bezpodstawne uznanie, że skarga nie
została sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego. Wskazał, że zlecił
opracowanie skargi osobie „z ogłoszenia” podającej się za adwokata, która jednak
statusu swego w skardze nie ujawniła a próby jej odszukania okazały się daremne.
Ponadto, zarzucił, że nie jest zgodne ze stanem faktycznym stwierdzenie, iż skarga
nie została złożona w terminie. Powołał się na dysponowanie odpisem wyroku
z dnia 2 lutego 2005 r. z klauzulą prawomocności z dnia 7 lipca 2005 r. oraz
dowodem nadania skargi o stwierdzenie niezgodności w dniu 6 lipca 2007 r.
Sąd Najwyższy uznał zażalenie za oczywiście bezzasadne.
Skarga pozwanego nie została wniesiona przez profesjonalnego
pełnomocnika procesowego, o którym mowa w art. 871
§ 1 k.p.c., w związku z czym
podlegała odrzuceniu jako niedopuszczalna. Również nie została wniesiona
w terminie przewidzianym w art. 4246
§ 1 k.p.c., skoro nadano ją na pocztę w dniu
6 lipca 2007 r. zaś wyrok Sądu Okręgowego w P., wydany w postępowaniu
odwoławczym, uprawomocnił się w dniu jego wydania, tj. w dniu 2 lutego 2005 r.
(art. 363 § 1 w zw. z art. 3921
§ 1 k.p.c. w brzmieniu sprzed zmiany wprowadzonej
ustawą z dnia 22 grudnia 2004 r. o zmianie ustawy – kodeks postępowania
cywilnego oraz ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz.U. z 2005 r.
Nr 13, poz. 98).
W świetle art. 871
§ 1 i art. 4248
§ 1 k.p.c. przyczyny niewniesienia skargi
przez właściwego pełnomocnika nie mają znaczenia, co do daty zaś tzw. klauzuli
prawomocności to zaświadcza ona o dacie jej wystawienia a nie o dacie
uprawomocnienia się orzeczenia.
3
Sąd Okręgowy prawidłowo ocenił, że skarga pozwanego o stwierdzenie
niezgodności z prawem podlegała odrzuceniu na dwóch podstawach, z których
każda mogła stanowić podstawę wystarczającą. Wprawdzie, w świetle art. 4246
§ 3
i art. 4248
§ 1 k.p.c. Sąd Okręgowy nie był właściwy do wydania na tych
podstawach zaskarżonego postanowienia, ale nie stanowi to o nieważności
postępowania (art. 379 w zw. z art. 378 § 1, art. 39821
k.p.c.) zaś skarżący
powyższego uchybienia w zażaleniu nie zarzucił.
Z przedstawionych względów Sąd Najwyższy oddalił zażalenie (art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
kg