V CNP 163/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-07-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 163/07
POSTANOWIENIE
Dnia 20 listopada 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi T. G.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 29 marca 2007 r., w sprawie z powództwa T. G.
przeciwko Kompanii […]
o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 20 listopada 2007
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 29 marca 2007 r. Sąd Apelacyjny w […] oddalił
zażalenie powoda na postanowienie Sądu Okręgowego w G. oddalające wniosek
powoda o zabezpieczenie powództwa poprzez zawieszenie postępowania
egzekucyjnego.
Postanowienie Sądu Apelacyjnego zostało zakwestionowane przez powoda T. G.
skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie art. 4241
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej
instancji kończącego postępowanie w sprawie, a w wyjątkowych wypadkach,
określonych w art. 4241
§ 2 k.p.c.. także od prawomocnego orzeczenia sądu
pierwszej instancji. W obu przypadkach przedmiotem zaskarżenia może być
prawomocne orzeczenie kończące postępowanie w sprawie.
Sąd Najwyższy wielokrotnie wypowiadał się na temat znaczenia pojęcia
„postanowienie kończące postępowanie w sprawie". Chodzi tu o takie
postanowienie, które przez uprawomocnienie się trwale zamyka drogę do
rozstrzygnięcia sprawy co do istoty w danej instancji (por. np. uchwały składu
siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 24 listopada 1998 r., III CZP 44/98,
OSNC 1999, nr 5, poz. 87, z dnia 31 maja 2000 r., III ZP 1/00, OSNC 2001, nr 1,
poz. 1 i z dnia 6 października 2000 r. III CZP 31/00, OSNC 2001, nr 2, poz. 22).
Użycie przez ustawodawcę dopełnienia „w sprawie" świadczy wyraźnie
o zamiarze zwężenia omawianego pojęcia tylko do orzeczeń kończących
postępowanie jako całość poddaną pod osąd, z wyłączeniem orzeczeń
incydentalnych, ubocznych. Z tych przyczyn należy odrzucić wykładnię zmierzającą
do uznania za kończące postępowanie w sprawie takich orzeczeń, które zamykają
tylko jakiś fragment sprawy lub jej boczny nurt, rozstrzygają kwestię wpadkową albo
finalizują postępowanie pomocnicze bądź czynności przygotowawcze.
Zaskarżone postanowienie Sądu Apelacyjnego oddalające zażalenie na
postanowienie oddalające wniosek powoda o zabezpieczenie powództwa poprzez
zawieszenie postępowania egzekucyjnego ma charakter wpadkowy, nie kończy
postępowania w sprawie, dlatego jest niezaskarżalne skargą z art. 4241
k.p.c.
3
Mając powyższe na względzie, skargę o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia od takiego postanowienia, jako
niedopuszczalną należało odrzucić (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
db
POSTANOWIENIE
Dnia 20 listopada 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi T. G.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 29 marca 2007 r., w sprawie z powództwa T. G.
przeciwko Kompanii […]
o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 20 listopada 2007
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 29 marca 2007 r. Sąd Apelacyjny w […] oddalił
zażalenie powoda na postanowienie Sądu Okręgowego w G. oddalające wniosek
powoda o zabezpieczenie powództwa poprzez zawieszenie postępowania
egzekucyjnego.
Postanowienie Sądu Apelacyjnego zostało zakwestionowane przez powoda T. G.
skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie art. 4241
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej
instancji kończącego postępowanie w sprawie, a w wyjątkowych wypadkach,
określonych w art. 4241
§ 2 k.p.c.. także od prawomocnego orzeczenia sądu
pierwszej instancji. W obu przypadkach przedmiotem zaskarżenia może być
prawomocne orzeczenie kończące postępowanie w sprawie.
Sąd Najwyższy wielokrotnie wypowiadał się na temat znaczenia pojęcia
„postanowienie kończące postępowanie w sprawie". Chodzi tu o takie
postanowienie, które przez uprawomocnienie się trwale zamyka drogę do
rozstrzygnięcia sprawy co do istoty w danej instancji (por. np. uchwały składu
siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 24 listopada 1998 r., III CZP 44/98,
OSNC 1999, nr 5, poz. 87, z dnia 31 maja 2000 r., III ZP 1/00, OSNC 2001, nr 1,
poz. 1 i z dnia 6 października 2000 r. III CZP 31/00, OSNC 2001, nr 2, poz. 22).
Użycie przez ustawodawcę dopełnienia „w sprawie" świadczy wyraźnie
o zamiarze zwężenia omawianego pojęcia tylko do orzeczeń kończących
postępowanie jako całość poddaną pod osąd, z wyłączeniem orzeczeń
incydentalnych, ubocznych. Z tych przyczyn należy odrzucić wykładnię zmierzającą
do uznania za kończące postępowanie w sprawie takich orzeczeń, które zamykają
tylko jakiś fragment sprawy lub jej boczny nurt, rozstrzygają kwestię wpadkową albo
finalizują postępowanie pomocnicze bądź czynności przygotowawcze.
Zaskarżone postanowienie Sądu Apelacyjnego oddalające zażalenie na
postanowienie oddalające wniosek powoda o zabezpieczenie powództwa poprzez
zawieszenie postępowania egzekucyjnego ma charakter wpadkowy, nie kończy
postępowania w sprawie, dlatego jest niezaskarżalne skargą z art. 4241
k.p.c.
3
Mając powyższe na względzie, skargę o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia od takiego postanowienia, jako
niedopuszczalną należało odrzucić (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
db