III CZ 62/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:13-01-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CZ 62/07
POSTANOWIENIE
Dnia 4 stycznia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Strzelczyk (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
SSA Michał Kłos
w sprawie z wniosku Gminy A.
przy uczestnictwie A. G. i Skarbu Państwa - Starosty C.
o rozgraniczenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 4 stycznia 2008 r.,
zażalenia uczestniczki A. G.
na postanowienie Sądu Okręgowego w K. z dnia 25 czerwca 2007 r., sygn. akt II Ca
(…),
1) oddala zażalenie,
2) oddala wniosek uczestnika Skarbu Państwa - Starosty C. o zasądzenie
kosztów postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w K. w sprawie z wniosku Gminy A., przy uczestnictwie A. G. i
Skarbu Państwa – Starosty C. o rozgraniczenie, postanowieniem z dnia 25 czerwca
2007 r. odrzucił zażalenie uczestniczki od postanowienia tegoż Sądu z dnia 29 maja
2007 r. w przedmiocie odrzucenia skargi kasacyjnej uczestniczki. W uzasadnieniu
wskazał, że uczestniczka reprezentowana jest przez fachowego pełnomocnika, który
złożył zażalenie bez uiszczenia opłaty podstawowej, w sytuacji gdy uczestniczka została
zwolniona od kosztów sądowych. Wniesienie zażalenia przez profesjonalnego
2
pełnomocnika bez opłaty podstawowej powoduje zaś jego odrzucenie bez wezwania do
uiszczenia opłaty (art. 1302
§ 3 k.p.c.).
Uczestniczka zaskarżyła w całości powyższe postanowienie wnosząc o jego
uchylenie. W uzasadnieniu natomiast zakwestionowała postanowienie Sądu
Okręgowego z dnia 29 maja 2007 r. w przedmiocie odrzucenia skargi kasacyjnej,
podnosząc, że opłata od skargi kasacyjnej została uiszczona przez pomyłkę do
niewłaściwego Sądu, a następnie została przeksięgowana na rachunek sądu
właściwego. Zdaniem skarżącej pomyłka ta ma jedynie znaczenie księgowe Sąd
niezasadnie odrzucił skargę kasacyjną, a błąd Sądu był tak wyraźny, że nie istniała
nawet potrzeba sporządzenia zażalenia, a skoro tak to nie podlegało ono żadnej
opłacie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Uczestniczka jako osoba zwolniona na mocy decyzji sądu od obowiązku
ponoszenia kosztów sądowych obowiązana była do uiszczenia opłaty podstawowej od
zażalenia - art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w
sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.). Przepis ten został wprawdzie
uchylony z dniem 10 marca 2007 r. przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2006 r. o
zmianie ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 21, poz. 123),
jednakże na podstawie art. 2 cyt. ustawy miał on zastosowanie w niniejszej sprawie.
Uczestniczka w niniejszej sprawie była reprezentowana przez fachowego
pełnomocnika w osobie adwokata, który w jej imieniu wniósł zażalenie na postanowienie
Sądu Okręgowego w K. z dnia 29 maja 2007 r., w przedmiocie odrzucenia skargi
kasacyjnej. Poza przedmiotem sporu jest fakt, że zażalenie to nie zostało opłacone. W
konsekwencji mając na względzie brzmienie art. 1302
§ 3 k.p.c. należy stwierdzić, że
Sąd Okręgowy prawidłowo odrzucił zażalenie, od którego nie została uiszczona opłata
podstawowa.
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
k.p.c. w zw.
z art. 3941
§ 3 k.p.c oraz art. 102 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. rozstrzygnął jak w
sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 4 stycznia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Strzelczyk (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
SSA Michał Kłos
w sprawie z wniosku Gminy A.
przy uczestnictwie A. G. i Skarbu Państwa - Starosty C.
o rozgraniczenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 4 stycznia 2008 r.,
zażalenia uczestniczki A. G.
na postanowienie Sądu Okręgowego w K. z dnia 25 czerwca 2007 r., sygn. akt II Ca
(…),
1) oddala zażalenie,
2) oddala wniosek uczestnika Skarbu Państwa - Starosty C. o zasądzenie
kosztów postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w K. w sprawie z wniosku Gminy A., przy uczestnictwie A. G. i
Skarbu Państwa – Starosty C. o rozgraniczenie, postanowieniem z dnia 25 czerwca
2007 r. odrzucił zażalenie uczestniczki od postanowienia tegoż Sądu z dnia 29 maja
2007 r. w przedmiocie odrzucenia skargi kasacyjnej uczestniczki. W uzasadnieniu
wskazał, że uczestniczka reprezentowana jest przez fachowego pełnomocnika, który
złożył zażalenie bez uiszczenia opłaty podstawowej, w sytuacji gdy uczestniczka została
zwolniona od kosztów sądowych. Wniesienie zażalenia przez profesjonalnego
2
pełnomocnika bez opłaty podstawowej powoduje zaś jego odrzucenie bez wezwania do
uiszczenia opłaty (art. 1302
§ 3 k.p.c.).
Uczestniczka zaskarżyła w całości powyższe postanowienie wnosząc o jego
uchylenie. W uzasadnieniu natomiast zakwestionowała postanowienie Sądu
Okręgowego z dnia 29 maja 2007 r. w przedmiocie odrzucenia skargi kasacyjnej,
podnosząc, że opłata od skargi kasacyjnej została uiszczona przez pomyłkę do
niewłaściwego Sądu, a następnie została przeksięgowana na rachunek sądu
właściwego. Zdaniem skarżącej pomyłka ta ma jedynie znaczenie księgowe Sąd
niezasadnie odrzucił skargę kasacyjną, a błąd Sądu był tak wyraźny, że nie istniała
nawet potrzeba sporządzenia zażalenia, a skoro tak to nie podlegało ono żadnej
opłacie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Uczestniczka jako osoba zwolniona na mocy decyzji sądu od obowiązku
ponoszenia kosztów sądowych obowiązana była do uiszczenia opłaty podstawowej od
zażalenia - art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w
sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.). Przepis ten został wprawdzie
uchylony z dniem 10 marca 2007 r. przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2006 r. o
zmianie ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 21, poz. 123),
jednakże na podstawie art. 2 cyt. ustawy miał on zastosowanie w niniejszej sprawie.
Uczestniczka w niniejszej sprawie była reprezentowana przez fachowego
pełnomocnika w osobie adwokata, który w jej imieniu wniósł zażalenie na postanowienie
Sądu Okręgowego w K. z dnia 29 maja 2007 r., w przedmiocie odrzucenia skargi
kasacyjnej. Poza przedmiotem sporu jest fakt, że zażalenie to nie zostało opłacone. W
konsekwencji mając na względzie brzmienie art. 1302
§ 3 k.p.c. należy stwierdzić, że
Sąd Okręgowy prawidłowo odrzucił zażalenie, od którego nie została uiszczona opłata
podstawowa.
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
k.p.c. w zw.
z art. 3941
§ 3 k.p.c oraz art. 102 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. rozstrzygnął jak w
sentencji.