Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 101/07
POSTANOWIENIE
Dnia 9 stycznia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Gerard Bieniek (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca)
SSN Marian Kocon
w sprawie z wniosku S. S.
przy uczestnictwie T. S. i R. F.
o podział majątku wspólnego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 9 stycznia 2008 r.,
zażalenia uczestniczki postępowania R. F.
na postanowienie Sądu Okręgowego w P. z dnia 17 września 2007 r., sygn. akt II Ca
(…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 17 września 2007 r. Sąd Okręgowy w P.
odrzucił zażalenie uczestniczki postępowania R. F. na postanowienie tegoż Sądu z dnia
21 sierpnia 2007 r., którym odrzucono wniosek o przywrócenie terminu do uiszczenia
opłaty sądowej od skargi kasacyjnej. W uzasadnieniu postanowienia Sąd Okręgowy
wskazał, że zgodnie z art. 3941
§ 1 i 2 k.p.c. od postanowienia sądu drugiej instancji
przysługuje zażalenie do Sądu Najwyższego tylko na postanowienie odrzucające skargę
kasacyjną oraz skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia, a w sprawach, w których przysługuje skarga kasacyjna, także na
podstawienia sądu drugiej instancji kończące postępowanie w sprawie, z wyjątkiem
postanowień, o których mowa w art. 3981
k.p.c. oraz postanowień wydanych w wyniku
2
rozpoznania zażalenia na postawienie sądu pierwszej instancji. Powyższe przepisy
znajdują zastosowanie w postępowaniu nieprocesowym zgodnie z art. 13 § 2 k.p.c. Jest
bezsporne, że zaskarżone postanowienie nie dotyczy odrzucenia skargi kasacyjnej ani
skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. W sprawie
niniejszej, z uwagi na wartość przedmiotu zaskarżenia, skarga kasacyjna zgodnie z art.
5191
k.p.c. przysługuje. Biorąc to pod uwagę Sąd Okręgowy stwierdził, że zaskarżone
postanowienie nie jest jednak „postanowieniem kończącym postępowanie w sprawie” w
rozumieniu art. 3941
§ 2 k.p.c., gdyż w chwili jego wydania Sąd nie stał się zwolniony z
dalszego rozpoznania sprawy. Postanowieniem podlegającym zaskarżeniu byłoby
dopiero postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej. Z powyższych względów,
zdaniem Sądu drugiej instancji, środek odwoławczy uczestniczce nie przysługuje.
W zażaleniu od powyższego postanowienia pełnomocnik uczestniczki podniósł
zarzut naruszenia art. 3941
§ 2 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c., wywodząc
w uzasadnieniu, że stanowisko Sądu Okręgowego jest dotknięte wewnętrzną
sprzecznością, gdyż przy takich założeniach, jak wspomniane wyżej, w stosownym
miejscu uzasadnienia Sąd Okręgowy stwierdza wyraźnie, że „postanowienie
o odrzuceniu wniosku o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej
kończy postępowanie w sprawie…” Poza tym żaląca podnosi, że postanowienie o
odrzuceniu skargi kasacyjnej zostało już wydane i to jeszcze przed złożeniem wniosku o
przywrócenie terminu do uiszczenia opłaty od skargi kasacyjnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne. Jak wynika z akt sprawy, wniesiona przez
uczestniczkę postępowania skarga kasacyjna została prawomocnie odrzucona
(postanowienie Sadu Najwyższego z dnia 20 czerwca 2007 r.). Sąd Najwyższy, tak jak
inne sądy, związany jest prawomocnym orzeczenie (art. 365 § 1 k.p.c.). Po wydaniu
tego postanowienia uczestniczka złożyła wniosek o przywrócenie terminu, jednak nie do
wniesienia skargi kasacyjnej, ale do wniesienia opłaty od skargi kasacyjnej, która
przecież została już odrzucona. Wniosek ten prawidłowo zatem został odrzucony, skoro
dotyczy odrzuconej już wcześniej skargi kasacyjnej. Odrzucenie skargi niweczy skutki
procesowe wywołane jej wniesieniem, zatem trafnie również odrzucono zaskarżonym
postanowieniem zażalenie na postanowienie w przedmiocie odrzucenia wniosku o
przywrócenie terminu do wniesienia opłaty od odrzuconej skargi. Wbrew stanowisku
skarżącego, zaskarżone postanowienie nie jest postanowieniem kończącym
postępowanie w sprawie i nie przysługuje na nie z tej racji zażalenie do Sądu
3
Najwyższego. Postanowienie w sprawie zakończyło bowiem odrzucenie skargi
kasacyjnej. Kwestie te zostały prawidłowo wyjaśnione w uzasadnieniu zaskarżonego
postanowienia, a przytoczone tam poglądy Sąd Najwyższy podziela.
Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 39814
w związku
z art. 3911
§ 3 oraz art. 13 § 2 k.p.c.