Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CNP 90/07
POSTANOWIENIE
Dnia 23 stycznia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Stanisław Dąbrowski
w sprawie z powództwa Z. S.
przeciwko J. S.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 23 stycznia 2008 r.,
na skutek skargi powoda
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w N. z dnia 7 listopada 2006 r., sygn. akt II
Ca (…),
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 7 listopada 2006 r. Sąd Okręgowy w N. oddalił
apelację powoda Z. S. od wyroku Sądu Rejonowego w L. z dnia 25 lipca 2006 r., nie
obciążając powoda kosztami postępowania apelacyjnego.
W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem powód podniósł, że przez
wydanie powyższego prawomocnego orzeczenia została mu wyrządzona szkoda
w bliżej nieokreślonej wysokości, zaś jako jej uprawdopodobnienie zgłosił „dowód z akt
komorniczych”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu z uwagi na niezachowanie przez skarżącego
ustawowego wymagania uprawdopodobnienia szkody, spowodowanej przez wydanie
2
orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.). Obowiązkiem skarżącego
było przedstawienie wyodrębnionego wywodu wskazującego, że szkoda została
wyrządzona wraz z określeniem czasu jej powstania, postaci i związku przyczynowego z
wydaniem orzeczenia niezgodnego z prawem (por. postanowienie SN z dnia 31 stycznia
2006 r., IV CNP 38/05, OSNC 2006 nr 7-8, poz. 141). Takiego wywodu skarżący w
skardze nie zawarł, ograniczając się jedynie w uzasadnieniu do wskazania, że doznał
poważnych uszczerbków na zdrowiu związanych z przebytym stresem, co miało
wynikać z bezprzedmiotowym wszczęciem i prowadzeniem przez pozwanego komornika
sądowego postępowania egzekucyjnego oraz zajęciem świadczenia rentowego na
poczet nieuiszczonych kosztów w wysokości 171,77 zł. Nie wiadomo jednak, czy za
szkodę skarżący powód uznaje właśnie tę kwotę, czy też sumę 5 000 zł dochodzonego
od pozwanego w prawomocnie zakończonym procesie zadośćuczynienia.
Ubocznie należy podnieść, że istotną przesłanką skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia jest wyrządzenie stronie szkody
„przez wydanie prawomocnego orzeczenia” (art. 4241
§ 1 k.p.c.). Przesłanka ta nie jest
spełniona nawet wtedy, gdy do wyrządzenia szkody doszło „przed wydaniem”
orzeczenia. Nawet zatem przy założeniu, że po stronie skarżącego powstała szkoda, nie
zostało wykazane, aby miała ona związek z wydaniem prawomocnego wyroku Sądu
Okręgowego w N. Przedmiot tego orzeczenia obejmował bowiem tylko rozstrzygnięcie o
roszczeniu o zadośćuczynienie za uszczerbek na zdrowiu, jakiego miał doznać powód
wskutek obciążenia go opłatą egzekucyjną.
Z powyższych względów na podstawie art. 4248
k.p.c. należało orzec, jak
w sentencji. O kosztach procesu w postępowaniu wszczętym ze skargi orzeczono na
podstawie art. 102 k.p.c.