I CSK 505/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:13-01-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CSK 505/07
POSTANOWIENIE
Dnia 29 lutego 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie z powództwa E. K.
przeciwko A. K., J. P. i A. P.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 29 lutego 2008 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda
od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 21 listopada 2006 r., sygn. akt I ACa (…),
odrzuca skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Określone w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. wymaganie uzasadnienia w skardze
kasacyjnej wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania zostaje spełnione, jeśli
skarżący wykaże, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba
wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących
rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga
kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Cel wymagania przewidzianego w art. 3984
§ 1
pkt 3 k.p.c. może być zatem osiągnięty jedynie przez powołanie i uzasadnienie istnienia
przesłanek o charakterze publicznoprawnym, które będą mogły stanowić podstawę
oceny skargi kasacyjnej pod kątem przyjęcia jej do rozpoznania.
We wniesionej skardze kasacyjnej od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 21
listopada 2006 r. wniosek o jej przyjęcie do rozpoznania stanowiący element
konstrukcyjny tego środka prawnego, oparty został na przesłance oczywistości skargi
2
kasacyjnej oraz występowaniu w sprawie istotnego zagadnienia prawnego (art. 3984
§ 1
pkt 3 w zw. z art. 3989
§ 1 pkt 1 i 4 k.p.c.).
W celu spełnienia przesłanki przewidzianej w art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c. nie
wystarczy – jak to uczynił autor skargi – zawrzeć w treści skargi stwierdzenia, że jest
ona oczywiście uzasadniona, lecz należy wykazać tę oczywistość przez odwołanie się
do takiej argumentacji, która prima facie wskazuje, że zaskarżony wyrok wydany został
z oczywistym naruszeniem prawa. Skarżący poza uzasadnieniem podstaw kasacyjnych,
na których oparł skargę, tej wymaganej oczywistości nie uzasadnił. Skarga nie spełnia
więc wymagania, o którym mowa w art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c.
W przypadku gdy skarżący twierdzi, że w sprawie występuje istotne zagadnienie
prawne, obciąża go obowiązek sformułowaniu tego zagadnienia i wskazania
argumentów, które prowadzą do rozbieżnych ocen (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 10 maja 2001 r., II CZ 35/01, OSNC 2002 r., nr 1, poz. 11).
Autor skargi kasacyjnej poza stwierdzeniem, że zachodzi potrzeba określenia
właściwego czasu do zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości w sytuacji, jaka miała
miejsce w stanie faktycznym sprawy, nie przeprowadził wywodu prawnego, który miałby
cechy istotnego zagadnienia prawnego. Skoro więc skarga zawiera tylko pozór
wymagania określonego w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. należało orzec, jak w sentencji (art.
3986
§ 3 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 29 lutego 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie z powództwa E. K.
przeciwko A. K., J. P. i A. P.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 29 lutego 2008 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda
od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 21 listopada 2006 r., sygn. akt I ACa (…),
odrzuca skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Określone w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. wymaganie uzasadnienia w skardze
kasacyjnej wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania zostaje spełnione, jeśli
skarżący wykaże, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba
wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących
rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga
kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Cel wymagania przewidzianego w art. 3984
§ 1
pkt 3 k.p.c. może być zatem osiągnięty jedynie przez powołanie i uzasadnienie istnienia
przesłanek o charakterze publicznoprawnym, które będą mogły stanowić podstawę
oceny skargi kasacyjnej pod kątem przyjęcia jej do rozpoznania.
We wniesionej skardze kasacyjnej od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 21
listopada 2006 r. wniosek o jej przyjęcie do rozpoznania stanowiący element
konstrukcyjny tego środka prawnego, oparty został na przesłance oczywistości skargi
2
kasacyjnej oraz występowaniu w sprawie istotnego zagadnienia prawnego (art. 3984
§ 1
pkt 3 w zw. z art. 3989
§ 1 pkt 1 i 4 k.p.c.).
W celu spełnienia przesłanki przewidzianej w art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c. nie
wystarczy – jak to uczynił autor skargi – zawrzeć w treści skargi stwierdzenia, że jest
ona oczywiście uzasadniona, lecz należy wykazać tę oczywistość przez odwołanie się
do takiej argumentacji, która prima facie wskazuje, że zaskarżony wyrok wydany został
z oczywistym naruszeniem prawa. Skarżący poza uzasadnieniem podstaw kasacyjnych,
na których oparł skargę, tej wymaganej oczywistości nie uzasadnił. Skarga nie spełnia
więc wymagania, o którym mowa w art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c.
W przypadku gdy skarżący twierdzi, że w sprawie występuje istotne zagadnienie
prawne, obciąża go obowiązek sformułowaniu tego zagadnienia i wskazania
argumentów, które prowadzą do rozbieżnych ocen (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 10 maja 2001 r., II CZ 35/01, OSNC 2002 r., nr 1, poz. 11).
Autor skargi kasacyjnej poza stwierdzeniem, że zachodzi potrzeba określenia
właściwego czasu do zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości w sytuacji, jaka miała
miejsce w stanie faktycznym sprawy, nie przeprowadził wywodu prawnego, który miałby
cechy istotnego zagadnienia prawnego. Skoro więc skarga zawiera tylko pozór
wymagania określonego w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. należało orzec, jak w sentencji (art.
3986
§ 3 k.p.c.).