Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 114/07
POSTANOWIENIE
Dnia 11 marca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Helena Ciepła (przewodniczący)
SSN Henryk Pietrzkowski (sprawozdawca)
SSN Krzysztof Strzelczyk
w sprawie z powództwa T. O.
przeciwko (...) Centrum Filmowemu
o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli i zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 11 marca 2008 r.,
zażalenia powódki
na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 28 sierpnia 2007 r., sygn. akt I ACa (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 28 sierpnia 2007 r. Sąd Apelacyjny odrzucił
skargę kasacyjną, bowiem przed jej złożeniem powódka nie złożyła wniosku o
sporządzenie i doręczenie wyroku z dnia 28 maja 2007 r., który został zaskarżony
skargą kasacyjną.
Rozpoznając zażalenie, w którym zawodowy pełnomocnik powódki wnosił o
uchylenie zaskarżonego postanowienia i zasądzenie kosztów postępowania
zażaleniowego, Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarżąca „odrzuciła” argumentację Sądu, która legła u podstaw zaskarżonego
postanowienia, twierdząc z powołaniem się na art. 387 § 4 k.p.c., że „ustawodawca
dopuszcza możliwość złożenia skargi kasacyjnej w sytuacji, gdy nie sporządzono
uzasadnienia wyroku”. Odrzucając motywy zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego
2
postanowienia pełnomocnik powódki pominął art. 387 § 3 zd. 1 k.p.c., zgodnie z którym
„orzeczenie z uzasadnieniem doręcza się tej stronie, która w terminie tygodniowym od
ogłoszenia sentencji zażądała doręczenia”, a także treść art. 3985
§ 1 k.p.c., który
stanowi, że „skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżone orzeczenie, w
terminie dwóch miesięcy od dnia doręczenia orzeczenia z uzasadnieniem stronie
skarżącej”. Przepis art. 387 § 4 k.p.c., na który powołał się pełnomocnik skarżącej
dotyczy sytuacji, gdy skarga kasacyjna wnoszona przez Prokuratora Generalnego lub
Rzecznika Praw Obywatelskich albo wypadków, gdy wnoszona jest skarga o
stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem, a uzasadnienie nie
zostało sporządzone, bo skarga dotyczy np. prawomocnego orzeczenia sądu pierwszej
instancji. Wadliwa interpretacja tych przepisów zaprezentowana w zażaleniu sprawia, że
zarzuty podniesione w zażaleniu należało uznać za oczywiście bezzasadne. Podobnie
ocenić należało zarzut nieważności postępowania. Okoliczność, że w wydaniu
orzeczenia zaskarżonego skargą kasacyjną uczestniczyła sędzia, która była w składzie
orzekającym o odrzuceniu skargi nie rodzi skutku nieważności postępowania, który
pełnomocnik skarżącej upatruje w naruszeniu art. 48 § 1 pkt 5 k.p.c. w zw. z art. 379 pkt
4 k.p.c. Wydanie wyroku zaskarżonego skargą kasacyjną oraz postanowienia
odrzucającego skargę kasacyjną odbywa się w postępowaniu prowadzonym w jednej
instancji. Nie wystąpiła zatem okoliczność, że sędzia brała udział w instancji niższej w
wydaniu zaskarżonego orzeczenia (art. 48 § 1 pkt 4 k.p.c.).
Bez znaczenia dla oceny zażalenia są – opisane w nim – okoliczności dotyczące
odroczenia terminu ogłoszenia wyroku. W utrwalonym orzecznictwie prezentowany jest
trafny pogląd, że w takim wypadku sąd nie ma obowiązku zawiadamiania przez
wezwanie o nowym terminie ogłoszenia, ani też nie jest zobowiązany do doręczenia
stronie orzeczenia z uzasadnieniem (por. uchwałę SN z dnia 25 czerwca 1968 r., III CZP
62/68, OSNCP 1969, nr 3, poz. 41 oraz postanowienie SN z dnia 17 października 1997
r., III CZ 67/97, OSNC 1998, nr 3, poz. 49).
Z przytoczonych względów zażalenie należało oddalić (art. 39814
w zw. z art.
3941
§ 3 k.p.c.).

II CZ 114/07

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia