Pełny tekst orzeczenia

Postanowienie z dnia 5 czerwca 2008 r.
III ZS 4/08
Zaskarżenie do Sądu Najwyższego uchwały organu samorządu pielę-
gniarek i położnych należy do kompetencji Ministra Zdrowia i Opieki Społecz-
nej (art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 19 kwietnia 1991 r. o samorządzie pielęgniarek i
położnych, Dz.U. Nr 41, poz. 178 ze zm.). Skargi Ministra nie zastępuje pismo
jego pełnomocnika procesowego.
Przewodniczący SSN Jerzy Kwaśniewski (sprawozdawca), Sędziowie SN:
Roman Kuczyński, Andrzej Wróbel.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 czerwca 2008 r.
sprawy ze skargi Ministra Zdrowia na uchwałę Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położ-
nych w R. [...] z dnia 29 października 2007 r. w sprawie wyboru Przewodniczącej
Okręgowej Rady Pielęgniarek i Położnych w R.
o d r z u c i ł skargę.
U z a s a d n i e n i e
W dniu 17 kwietnia 2008 r. radca prawny Barbara P., w imieniu Ministra Zdro-
wia - powołując się na udzielone jej pełnomocnictwo oraz art. 6 ust. 1 ustawy z dnia
19 kwietnia 1991 r. o samorządzie pielęgniarek i położnych (Dz.U. Nr 41, poz. 178 ze
zm.) - wniosła do Sądu Najwyższego skargę na uchwałę [...] Sprawozdawczo-Wy-
borczego Okręgowego Zjazdu Pielęgniarek i Położnych w R. z dnia 29 października
2007 r. w sprawie wyboru Przewodniczącej Okręgowej Rady Pielęgniarek i Położ-
nych w R. Zaskarżonej uchwale zarzucono sprzeczność z art. 14 ust. 2 ustawy z dnia
19 kwietnia 1991 r. o samorządzie pielęgniarek i położnych polegającą na wyborze
Teresy K. na funkcję Przewodniczącej Okręgowej Rady Pielęgniarek i Położnych w
R. na trzecią następującą po sobie kadencję. Wniosek skargi dotyczył uchylenia za-
skarżonej uchwały.
2
Na rozprawie w dniu 5 czerwca 2008 r. pełnomocnik Ministra Zdrowia popierał
skargę, uważając, że Minister Zdrowia mógł zaskarżyć wskazaną uchwałę, działając
przez pełnomocnika procesowego. Pełnomocnik Okręgowej Izby Pielęgniarek i Po-
łożnych wniósł o oddalenie skargi ze względu na niedopuszczalne zaskarżenie przez
pełnomocnika procesowego. Pełnomocnik Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych
wniósł o utrzymanie w mocy zaskarżonej uchwały chociaż uznał zarzut skargi, iż Te-
resa K. została powołana na funkcję Przewodniczącej Okręgowej Rady Pielęgniarek i
Położnych w R. na trzecią następującą po sobie kadencję.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Ustawa z dnia 19 kwietnia 1991 r. o samorządzie pielęgniarek i położnych
(Dz.U. Nr 41, poz. 178 ze zm.), samorząd ten - dla reprezentowania zawodowych,
społecznych i gospodarczych interesów zawodów pielęgniarek i położnych (art. 1 ust.
1 ) - statuuje na zasadzie niezależności w wykonywaniu zadań do samorządu nale-
żących i podległości wyłącznie ustawie (art. 1 ust. 3). Zasada niezależności samo-
rządu, której granice oznacza tylko ustawa, jest oczywistym i niezbędnym punktem
odniesienia dla uchwycenia znaczenia art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie pielęgnia-
rek i położnych, który nadaje Ministrowi Zdrowia i Opieki Społecznej prawo zaskar-
żenia do Sądu Najwyższego, pod zarzutem sprzeczności z prawem, uchwały organu
samorządu. Powyższy przepis ustawy umożliwia kontrolę co do niesprzeczności z
prawem uchwały organu samorządu, kontrolę zewnętrzną wykonywaną wobec nie-
zależnego samorządu. Jest to ustawowo określona kompetencja Ministra Zdrowia i
Opieki Społecznej, będącego jednoosobowym, naczelnym organem administracji
rządowej. Kompetencja ta strukturalnie jest podobna do „resortowych” kompetencji
Ministra Zdrowia jako naczelnego organu administracji rządowej dotyczących wyda-
wania aktów normatywnych, wydawania decyzji administracyjnych i innych aktów
administracyjnych. Takiego strukturalnego znaczenia kompetencji Ministra Zdrowia i
Opieki Społecznej kontrolowania zgodności z prawem uchwał organów samorządu
pielęgniarek i położnych nie osłabia określona w ustawie forma i zakres kontroli, że
polega ona na zaskarżeniu uchwały organu izby do Sądu Najwyższego i że osta-
teczne rozstrzygnięcie sprawy przynależy do właściwości Sądu Najwyższego, który
„utrzymuje zaskarżoną uchwałę w mocy lub ją uchyla”.
3
W rozpatrywanej sprawie Sądowi Najwyższemu nie został przedstawiony do
rozpatrzenia akt zaskarżenia przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej uchwały
organu Izby. Nie ma skargi Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej stanowiącego reali-
zację kompetencji Ministra. Skargi takiej nie zastępuje pismo procesowe, nazwane
„skarga ... w imieniu skarżącego”, wniesione przez radcę prawną Barbarę P. zatrud-
nioną w Departamencie Prawnym Ministra Zdrowia na podstawie pełnomocnictwa
do: „reprezentowania Skarbu Państwa - Ministra Zdrowia przed sądami powszech-
nymi, Sądem Najwyższym, Wojewódzkimi Sądami Administracyjnymi, Naczelnym
Sądem Administracyjnym w sprawach z udziałem Skarbu Państwa - Ministra Zdro-
wia”.
Z przedstawionego pełnomocnictwa wynika, że ma ono charakter pełnomoc-
nictwa procesowego i to ograniczonego do zastępowania Ministra Zdrowia działają-
cego za Skarb Państwa. Podkreślić jednak trzeba, że w rozpatrywanej sprawie
istotne znaczenie ma omówiony wyżej brak zaskarżenia uchwały organu samorządu
Pielęgniarek i Położnych aktem kompetencyjnym Ministra Zdrowia i Opieki Społecz-
nej.
Z powyższych przyczyn zaskarżenie dokonane przez osobę nie mającą do
tego kompetencji podlegało odrzuceniu jako niedopuszczalne.
========================================