Sygn. akt IV CNP 40/08
POSTANOWIENIE
Dnia 11 czerwca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Mirosława Wysocka
w sprawie ze skargi powódki
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w B.
z dnia 5 grudnia 2007 r., sygn. akt II Ca (…),
w sprawie z powództwa R. L.
przeciwko D. K.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 11 czerwca 2008 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Powódka wniosła skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego w B. z dnia 5 grudnia 2007 r., opierając ją „na podstawie
naruszeń przepisów postępowania, które spowodowały niezgodność orzeczenia z
prawem, a mianowicie art. 207 § 3 k.p.c., 233 § 1 k.p.c., art. 60 k.c. i art. 328 § 2 k.p.c.
oraz art. 391 § 1 k.p.c.”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
W skardze powódki w sposób niedopuszczalny zostały połączone dwa odrębne i
autonomiczne elementy skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia, wymienione w art. 4245
§ 1 pkt 2 i 3 k.p.c.
Niezależnie od tego, analiza treści skargi jednoznacznie wskazuje, że w istocie
została ona oparta wyłącznie na zarzutach dotyczących ustalenia faktów i oceny
2
dowodów, które w ogóle nie mogą być podstawą skargi (art. 4244
zd. 2. k.p.c.); oznacza
to, że skarga nie została oparta na ustawowej podstawie.
W rezultacie, skarga nie czyni zadość wymaganiom przewidzianym w art. 4245
§
1 pkt 2 i 3 k.p.c.
W skardze brak jest uprawdopodobnienia szkody, spowodowanej przez wydanie
orzeczenia, którego dotyczy, co oznacza niespełnienie istotnego wymagania,
przewidzianego w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. Wymaganie to jest spełnione, gdy skarżący
przedstawi prawnie uargumentowany wywód, przekonujący że szkoda nastąpiła,
określając jej wysokość, postać i czas powstania oraz powoła dowody lub inne środki,
które uczynią twierdzenie o wyrządzeniu szkody wiarygodnym (por. postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, OSNC 2006, nr 1, poz. 16 i z dnia
31 stycznia 2006 r., IV CNP 35/08, OSNC 2007, nr 7-8, poz. 41). Skarżąca w sprawie
niniejszej nie określiła wysokości poniesionej szkody ani sposobu jej obliczenia, co
więcej: podała, że „problem sprowadza się tylko do powołania biegłego, który by określił
wysokość szkody i sposób prowadzenia remontu”.
Z omówionych względów Sąd Najwyższy, na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c., orzekł
o odrzuceniu skargi.