Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CSK 41/08
POSTANOWIENIE
Dnia 19 czerwca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Krzysztof Strzelczyk
SSN Kazimierz Zawada
w sprawie z wniosku T. S. i P. S. następców prawnych zmarłej J. S.
przy uczestnictwie M. P.
o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 19 czerwca 2008 r.,
skargi kasacyjnej Prokuratora Generalnego od postanowienia Sądu Okręgowego w G. z
dnia 9 maja 2007 r., sygn. akt III Ca (…),
uchyla zaskarżone postanowienie, znosi postępowanie przed Sądem Okręgowym
w G. i przekazuje sprawę temu Sądowi do ponownego rozpoznania i
rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Sąd Rejonowy w R. postanowieniem z dnia 30 listopada 2006 r. stwierdził, że
wnioskodawczyni J. S. nabyła prawo własności szczegółowo opisanej nieruchomości
przez zasiedzenie z dniem 24 marca 2002 r. Od tego postanowienia wniosła apelację
uczestniczka postępowania M. P. Mimo że w dniu 29 grudnia 2006 r. wnioskodawczyni
zmarła, o czym Sąd Rejonowy w sposób pośredni powziął wiadomość z treści pisma z
dnia 7 marca 2007 r., apelacji nadany został bieg.
Sąd Okręgowy w G. postanowieniem z dnia 9 maja 2007 r. oddalił apelację.
Od postanowienia tego Prokurator Generalny wniósł skargę kasacyjną opartą na
podstawie naruszenia art.174 § 1 pkt 1 k.p.c. w zw. z art.13 § 2 k.p.c. Wnosił o uchylenie
2
zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego
rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W postępowaniu nieprocesowym śmierć uczestnika uzasadnia zawieszenie
postępowania, gdy jego interesy są sprzeczne z interesem innego uczestnika. Nie budzi
wątpliwości, że interesy wnioskodawczyni i uczestniczki postępowania są sprzeczne o
czym świadczy wniesiona apelacja. Istniała zatem podstawa do obligatoryjnego
zawieszenia postępowania z urzędu (art.174 § 1 pkt 1 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.).
Niezawieszenie postępowania spowodowało, że postępowanie apelacyjne zakończone
zaskarżonym orzeczeniem toczyło się z udziałem nieistniejącej osoby. Czynności
procesowe podejmowane przez pełnomocnika wnioskodawczyni należało potraktować
jako niedokonane; postępowanie było więc nieważne.
Z przytoczonych względów należało orzec, jak w sentencji (art. 39815
w zw. z art.
386 § 2 i art. 39821
k.p.c.).