Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CZ 38/08
POSTANOWIENIE
Dnia 19 czerwca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Krzysztof Strzelczyk
SSN Kazimierz Zawada
w sprawie z powództwa A. W.
przeciwko (…) Tygodnikowi Regionalnemu Spółce z o.o. w Z.
o zapłatę i ustalenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 19 czerwca 2008 r.,
zażalenia powódki na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 3 kwietnia 2008 r., sygn.
akt I ACa (…),
uchyla zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 3 kwietnia 2008 r. odrzucił zażalenie na
postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej, sporządzone i wniesione przez
pełnomocnika zawodowego powódki, stwierdzając, że zażalenie nie zawiera wniosku o
zmianę lub uchylenie zaskarżonego postanowienia (art. 3701
w zw. z art. 397 § 2 i art.
394 § 3 k.p.c.).
Rozpoznając zażalenie zawierające zarzut naruszenia art. 3941
§ 3 k.p.c. przez
jego niezastosowanie oraz art. 3701
§ 1 k.p.c. przez jego zastosowanie oraz wniosek o
uchylenie zaskarżonego postanowienia, Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W orzecznictwie Sądu Najwyższego kwestia odpowiedniego stosowania
w postępowaniu zażaleniowym przepisu art. 3701
k.p.c., nie jest jednolicie rozstrzygana.
W postanowieniu z dnia 10 listopada 2005 r., III CZ 86/05 (niepubl.) Sąd Najwyższy
2
stwierdził, że skoro odesłanie z art. 397 § 2 k.p.c. o odpowiednim stosowaniu przepisów
dotyczących postępowania apelacyjnego odnosi się do „postępowania zażaleniowego”,
nie można rozciągać go na wymagania formalne dotyczące konstrukcji samego
zażalenia ani na skutki uchybienia tym wymaganiom, natomiast w uchwale z dnia 22
lutego 2006 r., III CZP 6/06 (OSNC 2007, nr 1, poz. 5), do której zgłoszone zostały
zastrzeżenia (glosa opubl. w Palestrze 2007, nr 3-4, s. 312) Sąd Najwyższy uznał, że
zażalenie sporządzone przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika patentowego,
niezawierające wskazania zaskarżonego postanowienia, wniosku o jego zmianę lub
uchylenie albo uzasadnienia (art. 394 § 3 k.p.c.), podlega odrzuceniu bez wezwania do
usunięcia tych braków (art. 3701
k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.).
Rozważanie, który z poglądów zaprezentowanych w powołanych orzeczeniach
oraz wypowiedzi w doktrynie zasługuje na akceptację, stało się bezprzedmiotowe po
ogłoszeniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 maja 2008 r., P 18/07,
stwierdzającego, że art. 3701
k.p.c. jest niezgodny z art. 45 ust. 1 oraz art. 78
Konstytucji. Wyeliminowanie z systemu obowiązującego prawa normy szczególnej,
wyrażonej w art. 3701
k.p.c. powoduje powrót do uregulowania o charakterze ogólnym,
zawartym w art. 130 § 1 k.p.c.
Z przytoczonych względów należało orzec, jak w sentencji (art. 39815
w zw. z art.
3941
§ 3 k.p.c.).

V CZ 38/08

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia