Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CNP 35/08
POSTANOWIENIE
Dnia 26 czerwca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Mirosław Bączyk
w sprawie ze skargi Z. S. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w W. z dnia 25 stycznia 2006 r., sygn. akt V Cz (…),
wydanego w sprawie z powództwa Z. S.
przeciwko Gminnej Gospodarce Komunalnej O.(...) Spółce z o.o. w W.
o odszkodowanie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 26 czerwca 2008 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Powódka wniosła skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego z dnia 25 stycznia 2008 r., w którym oddalono
zażalenie tejże powódki złożone od postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 24 sierpnia
2005 r. Postanowieniem z dnia 25 sierpnia 2005 r. odrzucono apelację powódki
wniesioną od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 7 marca 2007 r. oddalającego
powództwo powódki o odszkodowanie i zadośćuczynienie.
W skardze powódka wskazała przepisy prawa procesowego, z którym jest
sprzeczne zaskarżone postanowienie (art. 368 § 2 k.p.c. i art. 130 § 1 k.p.c. w zw. z art.
370 k.p.c.). Podnosiła, że zaskarżone postanowienie wyrządziło jej szkodę i może być
ona uprawdopodobniona całokształtem materiału dowodowego znajdującego się w
sprawie, w której wydano wyrok z dnia 7 czerwca 2005 r. oddalający powództwo
powódki. Według skarżącej, wzruszenie zaskarżonego postanowienia w drodze innych
środków prawnych nie było i nie jest obecnie możliwe.
2
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4245
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia powinna zawierać m.in. uprawdopodobnienie wyrządzenia
szkody, spowodowanej wydaniem orzeczenia, którego skarga dotyczy. Skarżący wiąże
powstanie szkody z wydaniem prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego z dnia
25 stycznia 2006 r. (pkt 4 skargi) i dla uprawdopodobnienia tej szkody „zgłasza
całokształt materiału dowodowego, znajdującego się w aktach sprawy, na podstawie
którego wydany został wyrok z 7 czerwca 2005 r. (...) oddalający powództwo powódki
(...)”. W judykaturze Sądu Najwyższego akcentuje się to, że przewidziany w art. 4245
§ 1
pkt 4 k.p.c. wymóg uprawdopodobnienia szkody polega na złożeniu przez skarżącego
oświadczenia, że szkoda wystąpiła oraz uwiarygodnienie tego oświadczenia przez
powołanie i przedstawienie stosownych dowodów. Niezbędne jest przy tym
przeprowadzenie przekonywującego wywodu wskazującego czas powstania szkody
oraz związek przyczynowy pomiędzy nią a wydaniem zaskarżonego orzeczenia (np.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 listopada 2006 r., III CNP 55/06, nieopubl.).
Wywód skarżącej (s. 2 skargi) nie spełnia z pewnością takich wymagań. Zawiera tylko
ogólne stwierdzenie, że powódka poniosła szkodę, która została spowodowana
zaskarżonym postanowieniem o oddaleniu zażalenia. Skarżąca nie precyzuje natomiast
tego, na czym miałaby polegać eksponowana w skardze szkoda, jaki miałby to być
rodzaj szkody (szkoda majątkowa lub niemajątkowa) i jaka byłaby jej postać. Co więcej,
w judykaturze Sądu Najwyższego wypowiedziano trafny pogląd, że ogólne odesłanie
skarżącego do innych akt sądowych, mających stwierdzać istnienie szkody strony,
poniesionej w wyniku wydania kwestionowanego orzeczenia, nie spełnia wymogów
przewidzianego w art. 4245
§ 1 pkt 4 (tak np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6
lipca 2007 r., III CNP 92/07, nieopubl.).
W tej sytuacji z racji niespełnienia w skardze powódki wymogu przewidzianego w
art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. należało skargę odrzucić jako niedopuszczalną (art. 4248
§ 2
k.p.c.).