III CSK 116/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-04-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CSK 116/08
POSTANOWIENIE
Dnia 25 czerwca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie z wniosku Ogniska Towarzystwa K.(...) w K.
przy uczestnictwie Gminy K., Przedsiębiorstwa Komunikacji Samochodowej S.A. w K.,
Skarbu Państwa reprezentowanego przez Prezydenta Miasta K. wykonującego zadania
z zakresu administracji rządowej
o zasiedzenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 25 czerwca 2008 r., na skutek skargi
kasacyjnej wnioskodawcy od postanowienia Sądu Okręgowego w K. z dnia 25 lipca
2007 r., sygn. akt II Ca (…),
1) odrzuca skargę kasacyjną;
2) zasądza od wnioskodawcy na rzecz uczestnika postępowania: Skarbu
Państwa - Prezydenta Miasta K. kwotę 450 zł (czterysta pięćdziesiąt) tytułem
zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 25 lipca 2007 r. Sąd Okręgowy w K. oddalił
apelację Ogniska Towarzystwa K.(...) w K. od postanowienia Sądu pierwszej instancji
oddalającego wniosek tego Ogniska o stwierdzenie zasiedzenia nieruchomości bliżej
opisanej we wniosku o zasiedzenie.
Sąd odwoławczy dokonując analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego
w postaci zeznań świadków oraz dokumentów podzielił ocenę Sądu pierwszej instancji,
że posiadanie przedmiotowej nieruchomości przez wnioskodawcę nie miało charakteru
2
posiadania samoistnego i dlatego nie prowadziło do zasiedzenia, mimo upływu
stosownego czasu.
W skardze kasacyjnej wnioskodawca jako uzasadnienie wniosku o jej przyjęcie
do rozpoznania wskazał, że ponieważ zaskarżone postanowienie zostało wydane z
naruszeniem przepisów prawa określonych w skardze, jego utrzymanie w obiegu
prawnym będzie sprzeczne z zasadą państwa prawa, a ponadto z uwagi na treść rażąco
narusza także prawa i interes prawny skarżącego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie jest kolejnym zwykłym środkiem odwoławczym,
lecz nadzwyczajnym środkiem prawnym mającym na celu ujednolicenie wykładni prawa,
rozwój orzecznictwa sądowego i eliminację orzeczeń oczywiście naruszających prawo
lub wydanych w warunkach nieważności postępowania. Zgodnie z utrwalonym
stanowiskiem Sądu Najwyższego spełnienie kreatywnego wymogu skargi kasacyjnej
określonego w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. wymaga zatem wskazania w wyodrębnionym
wywodzie prawnym na występowanie w sprawie jednej z przesłanek tzw. przedsądu,
określonych w art. 3989
§ 1 k.p.c. i uzasadnienie, że rzeczywiście ona występuje
(porównaj między innymi orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 22 marca 2001 r. V CZ
131/00, OSNC 2001/10/156, z dnia 5 czerwca 2001 r. IV CZ 45/01, OSNC 2001/10/157 i
z dnia 10 stycznia 2003 r. VCZ 189/02, nie publ.).
Dla spełnienia wymagania art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. nie jest zatem wystarczające
odwołanie się przez skarżącego do jakichkolwiek okoliczności, które jego zdaniem
uzasadniają przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania. Nie wystarczy, jak uczynił
wnioskodawca, powołanie się na naruszenie wskazanych w skardze przepisów prawa
ani ogólne stwierdzenie, że wyrok narusza prawa skarżącego i jego utrzymanie będzie
sprzeczne z zasadą państwa prawa.
Jeżeli skarżący, jako uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania wskazuje na przesłankę przedsądu określoną w art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c.,
jak zdaje się czynić wnioskodawca, powinien wykazać dlaczego jego zdaniem skarga
kasacyjna jest oczywiście uzasadniona, co oznacza konieczność wykazania, że
zaskarżone orzeczenie jest niewątpliwie sprzeczne z zasadniczymi i nie podlegającymi
różnej wykładni przepisami prawa, które nie pozwalają także na swobodę ocen w
ramach procesu stosowania prawa lub z zasadami orzekania obowiązującymi w
demokratycznym państwie prawa, a sprzeczność ta jest oczywista, widoczna od razu
dla prawnika, bez potrzeby dokonania głębszej analizy (porównaj między innymi
3
orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 8 marca 2002 r. I PKN 341/01, OSNP 2004/6/100
i z dnia 10 stycznia 2003 r. V CZ 187/02, OSNC 2004/3/49).
Skarga kasacyjna wnioskodawcy nie spełnia tych wymagań, co prowadziło do jej
odrzucenia na podstawie art. 3986
§ 3 w zw. z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.
Na wniosek uczestnika postępowania Skarbu Państwa zawarty w odpowiedzi na
skargę kasacyjną Sąd Najwyższy zasądził na jego rzecz od wnioskodawcy koszty
postępowania kasacyjnego na podstawie art. 39821
w zw. z art. 108 § 1 i art. 520 § 2
k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 25 czerwca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie z wniosku Ogniska Towarzystwa K.(...) w K.
przy uczestnictwie Gminy K., Przedsiębiorstwa Komunikacji Samochodowej S.A. w K.,
Skarbu Państwa reprezentowanego przez Prezydenta Miasta K. wykonującego zadania
z zakresu administracji rządowej
o zasiedzenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 25 czerwca 2008 r., na skutek skargi
kasacyjnej wnioskodawcy od postanowienia Sądu Okręgowego w K. z dnia 25 lipca
2007 r., sygn. akt II Ca (…),
1) odrzuca skargę kasacyjną;
2) zasądza od wnioskodawcy na rzecz uczestnika postępowania: Skarbu
Państwa - Prezydenta Miasta K. kwotę 450 zł (czterysta pięćdziesiąt) tytułem
zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 25 lipca 2007 r. Sąd Okręgowy w K. oddalił
apelację Ogniska Towarzystwa K.(...) w K. od postanowienia Sądu pierwszej instancji
oddalającego wniosek tego Ogniska o stwierdzenie zasiedzenia nieruchomości bliżej
opisanej we wniosku o zasiedzenie.
Sąd odwoławczy dokonując analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego
w postaci zeznań świadków oraz dokumentów podzielił ocenę Sądu pierwszej instancji,
że posiadanie przedmiotowej nieruchomości przez wnioskodawcę nie miało charakteru
2
posiadania samoistnego i dlatego nie prowadziło do zasiedzenia, mimo upływu
stosownego czasu.
W skardze kasacyjnej wnioskodawca jako uzasadnienie wniosku o jej przyjęcie
do rozpoznania wskazał, że ponieważ zaskarżone postanowienie zostało wydane z
naruszeniem przepisów prawa określonych w skardze, jego utrzymanie w obiegu
prawnym będzie sprzeczne z zasadą państwa prawa, a ponadto z uwagi na treść rażąco
narusza także prawa i interes prawny skarżącego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie jest kolejnym zwykłym środkiem odwoławczym,
lecz nadzwyczajnym środkiem prawnym mającym na celu ujednolicenie wykładni prawa,
rozwój orzecznictwa sądowego i eliminację orzeczeń oczywiście naruszających prawo
lub wydanych w warunkach nieważności postępowania. Zgodnie z utrwalonym
stanowiskiem Sądu Najwyższego spełnienie kreatywnego wymogu skargi kasacyjnej
określonego w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. wymaga zatem wskazania w wyodrębnionym
wywodzie prawnym na występowanie w sprawie jednej z przesłanek tzw. przedsądu,
określonych w art. 3989
§ 1 k.p.c. i uzasadnienie, że rzeczywiście ona występuje
(porównaj między innymi orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 22 marca 2001 r. V CZ
131/00, OSNC 2001/10/156, z dnia 5 czerwca 2001 r. IV CZ 45/01, OSNC 2001/10/157 i
z dnia 10 stycznia 2003 r. VCZ 189/02, nie publ.).
Dla spełnienia wymagania art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. nie jest zatem wystarczające
odwołanie się przez skarżącego do jakichkolwiek okoliczności, które jego zdaniem
uzasadniają przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania. Nie wystarczy, jak uczynił
wnioskodawca, powołanie się na naruszenie wskazanych w skardze przepisów prawa
ani ogólne stwierdzenie, że wyrok narusza prawa skarżącego i jego utrzymanie będzie
sprzeczne z zasadą państwa prawa.
Jeżeli skarżący, jako uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania wskazuje na przesłankę przedsądu określoną w art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c.,
jak zdaje się czynić wnioskodawca, powinien wykazać dlaczego jego zdaniem skarga
kasacyjna jest oczywiście uzasadniona, co oznacza konieczność wykazania, że
zaskarżone orzeczenie jest niewątpliwie sprzeczne z zasadniczymi i nie podlegającymi
różnej wykładni przepisami prawa, które nie pozwalają także na swobodę ocen w
ramach procesu stosowania prawa lub z zasadami orzekania obowiązującymi w
demokratycznym państwie prawa, a sprzeczność ta jest oczywista, widoczna od razu
dla prawnika, bez potrzeby dokonania głębszej analizy (porównaj między innymi
3
orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 8 marca 2002 r. I PKN 341/01, OSNP 2004/6/100
i z dnia 10 stycznia 2003 r. V CZ 187/02, OSNC 2004/3/49).
Skarga kasacyjna wnioskodawcy nie spełnia tych wymagań, co prowadziło do jej
odrzucenia na podstawie art. 3986
§ 3 w zw. z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.
Na wniosek uczestnika postępowania Skarbu Państwa zawarty w odpowiedzi na
skargę kasacyjną Sąd Najwyższy zasądził na jego rzecz od wnioskodawcy koszty
postępowania kasacyjnego na podstawie art. 39821
w zw. z art. 108 § 1 i art. 520 § 2
k.p.c.