Pełny tekst orzeczenia

Wyrok z dnia 3 lipca 2008 r.
III PO 3/08
Decyzja Ministra Sprawiedliwości-Prokuratora Generalnego o przeniesie-
niu prokuratora w stan spoczynku na podstawie orzeczenia lekarza orzecznika
ZUS o trwałej niezdolności do pracy powinna wynikać z oceny tego orzeczenia,
a nie wyłącznie z faktu, że zostało wydane.
Przewodniczący SSN Kazimierz Jaśkowski, Sędziowie SN: Zbigniew Hajn,
Jerzy Kwaśniewski (sprawozdawca).
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lipca 2008 r. sprawy z
odwołania Andrzeja B. od decyzji Prokuratora Generalnego z dnia 28 marca 2008 r.
[...] w przedmiocie przeniesienia w stan spoczynku z dniem 11 marca 2008 r.,
o d d a l i ł odwołanie.
U z a s a d n i e n i e
Minister Sprawiedliwości Prokurator Generalny decyzją z dnia 28 marca 2008
r. powołując się na art. 70 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów
powszechnych (Dz.U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) w związku z art. 62a ust. 1 ustawy z
dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz.U. z 2008 r. Nr 7, poz. 39) przeniósł An-
drzeja B. - Prokuratora Prokuratury Okręgowej W.-P. w W. z dniem 11 marca 2008 r.
w stan spoczynku ze względu na orzeczenie przez lekarza orzecznika Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych o trwałej niezdolności do pracy Andrzeja B. na stanowisku
prokuratora.
W uzasadnieniu powyższej decyzji wskazano, że w związku z treścią orzecze-
nia lekarza orzecznika ZUS wniosek o przeniesienie prokuratora Andrzeja B. w stan
spoczynku wniósł Prokurator Okręgowy W.-P. i wniosek ten poparł Prokurator Apela-
cyjny w W.
W odwołaniu od powyższej decyzji prokurator Andrzej B., powołując się na: „1)
obrazę prawa procesowego, mającego istotny wpływ na treść merytorycznego roz-
2
strzygnięcia; 2) błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę zaskarżone-
go rozstrzygnięcia procesowego,” wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekaza-
nie sprawy do ponownego rozpoznania.
W uzasadnieniu odwołania Andrzej B. podniósł, że orzeczenie lekarza orzecz-
nika stwierdzające jego trwałą niezdolność do pełnienia obowiązków prokuratora, nie
ma żadnego uzasadnienia. Nie wiadomo z czego wynika orzeczona trwała niezdol-
ność do pełnienia obowiązków prokuratora. Orzeczenie zostało wydane przez mło-
dego lekarza psychiatrę, który nie miał „nawet” uprawnień biegłego sądowego, po 20
minutowym bardzo powierzchownym badaniu, bez uprzedniego przeprowadzenia
kompleksowych badań. Nie dokonano także zgromadzenia i rzetelnej analizy dotych-
czas wytworzonej dokumentacji lekarskiej przez zespół doświadczonych lekarzy spe-
cjalistów. Tymczasem, zdaniem odwołującego „nie chorował na żadne choroby: psy-
chiczne, nerwowe lub somatyczne. Nie miał urazów głowy, ani urazów ciała, nie uległ
żadnemu wypadkowi, nie utracił zdolności czytania i pisania oraz logicznego myśle-
nia, nie przechodził żadnych operacji, nie korzystał z leczeń specjalistycznych, kli-
nicznych lub szpitalnych (...) nie korzystał w okresie swej ponad 35 letniej nienagan-
nej pracy z żadnych urlopów chorobowych, zwolnień lekarskich, z urlopów bezpłat-
nych, czy z urlopów dla poratowania zdrowia etc.”. Jako dowód odwołujący wskazał
między innymi akta osobowe.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zaskarżona decyzja Prokuratora Generalnego istotnie nie zawiera innych
ustaleń co do stanu zdrowia pana prokuratora Andrzeja B. i co do okoliczności po-
przedzających zastosowaną procedurę sprawdzenia jego zdolności do wykonywania
obowiązków prokuratora, poza ustaleniem formalnego rezultatu tej procedury. Można
się z tego powodu zgodzić z zarzutem odwołującego się, że zaskarżona przez niego
decyzja nie zawiera wystarczającego uzasadnienia; nie ma w tym uzasadnieniu
ustaleń, które ujawniałyby dokonanie przez Prokuratora Generalnego oceny (weryfi-
kacji) orzeczenia lekarza orzecznika ZUS. Uzasadnienie przyczyn oparcia się na
orzeczeniu lekarza orzecznika było potrzebne ze względu na strukturę przedmioto-
wego orzeczenia lekarza orzecznika polegającą na zaznaczeniu na formularzu druku
stwierdzenia trwałej niezdolności do pełnienia obowiązków prokuratora, bez podania
podstaw (okoliczności) takiej oceny orzeczniczej.
3
Pomimo wskazanych braków uzasadnienia decyzji Prokuratora Generalnego
Sąd Najwyższy uznał, że akta osobowe, na które powołał się odwołujący, umożli-
wiają wgląd w okoliczności, którymi musieli kierować się najpierw Prokuratorzy -
Okręgowy i Apelacyjny, a wreszcie Prokurator Generalny akceptując (nie kwestionu-
jąc) orzeczenia lekarza orzecznika ZUS. Istotne jest w szczególności wystąpienie
Prokuratora Okręgowego W.-P. do odpowiedniego organu ZUS, pismem z dnia 11
lutego 2008 r., o ustalenie „orzecznicze” co do zdolności prokuratora Andrzeja B. do
wykonywania obowiązków. W piśmie tym podane zostały powtarzające się incydenty
ewidentnie wskazujące na to, że pan prokurator Andrzej B. podlegał zaburzeniom
psychicznym uniemożliwiającym mu wykonywanie obowiązków prokuratora. Ze
względu na treść powyższego pisma przedstawiającego przyczyny, które spowodo-
wały rozpoczęcie z urzędu procedury wyjaśnienia „lekarskiego” stanu zdrowia pana
prokuratora Andrzeja B. nie można uznać, że zasadny jest jego zarzut jakoby za-
skarżona decyzja wynikała wyłącznie z niezwykle lakonicznego i pozbawionego ja-
kiegokolwiek oparcia w okolicznościach dotyczących stanu zdrowia i wykonywania
obowiązków służbowych - orzeczenia lekarza orzecznika ZUS. Tak jednak nie jest,
jak twierdzi skarżący, a jego twierdzenia, na których oparł podniesione w odwołaniu
zarzuty okazały się niewiarygodne w świetle dokumentu, który - jak należy przyjąć
stosownie do profesjonalnych sprawności prokuratora powołującego się na akta oso-
bowe - powinien być panu prokuratorowi Andrzejowi B. znany.
Z powyższych przyczyn Sąd Najwyższy doszedł do przekonania, że niekwe-
stionowane w odwołaniu „formalne” zachowanie w zaskarżonej decyzji ustawowo
ukształtowanych warunków (procedury) przeniesienia prokuratora w stan spoczynku
ze względu na orzeczoną trwałą niezdolność do pracy na stanowisku prokuratora -
nie nasuwa wątpliwości, na które powołał się skarżący.
========================================