Pełny tekst orzeczenia

UCHWAŁA Z DNIA 10 LIPCA 2008 R.
SNO 29/08
Przewodniczący: sędzia SN Piotr Hofmański (sprawozdawca).
Sędziowie SN: Zbigniew Hajn, Iwona Koper.
S ą d N a j w y ż s z y – S ą d D y s c y p l i n a r n y z udziałem protokolanta
w sprawie sędziego Sądu Rejonowego po rozpoznaniu w dniu 10 lipca 2008 r. w
związku z zażaleniem sędziego na uchwałę Sądu Apelacyjnego – Sądu
Dyscyplinarnego z dnia 13 lutego 2008 r., sygn. akt (...), w przedmiocie zawieszenia
sędziego w czynnościach służbowych na podstawie art. 130 § 3 i art. 131 § 1 u.s.p.
u c h w a l i ł : z m i e n i ć zaskarżoną u c h w a ł ę o tyle, że określić czas trwania
zawieszenia do dnia 31 sierpnia 2008 r.
U z a s a d n i e n i e
W dniu 29 stycznia 2008 r. Prezes Sądu Rejonowego wydał zarządzenie w
przedmiocie natychmiastowej przerwy w czynnościach służbowych sędziego tego
Sądu Rejonowego. Powodem tej decyzji było stwierdzenie uzasadnionego podejrzenia
popełnienia przez sędziego Sądu Rejonowego przestępstwa określonego w art. 270 § 1
k.k., polegającego na posłużeniu się przez niego jako autentycznym przerobionym
zaświadczeniem o zarobkach. Zarządzenie to zostało przedstawione Sądowi
Apelacyjnemu – Sądowi Dyscyplinarnemu, który uchwałą z dnia 13 lutego 2008 r.,
sygn. akt (...), na podstawie art. 130 § 3 i art. 131 § 1 u.s.p. zawiesił sędziego w
czynnościach służbowych.
Uchwała powyższa zaskarżona została przez sędziego Sądu Rejonowego, który
podniósł w zażaleniu zarzut błędów w ustaleniach faktycznych poczynionych przez
Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny, polegającego przede wszystkim na przyjęciu
zawyżonej kwoty, na jaką opiewał wniosek kredytowy złożony w banku P.(...) EFG
S.A. a także na ustaleniu, że przedłożone zaświadczenie było przerobione. Zarzucił
także, że przed podjęciem decyzji Prezes Sądu Rejonowego nie wysłuchał go.
Rozpoznając zażalenie Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co
następuje:
Za konieczną uznana została korekta zaskarżonej uchwały w takim zakresie, w
jakim nie określa ona okresu, na który zawieszenie nastąpiło. W orzecznictwie Sądu
Najwyższego – Sądu Dyscyplinarnego przyjmuje się, że instytucja zawieszenia w
czynnościach służbowych sędziego, określona w art. 130 § 3 u.s.p., jest środkiem o
2
charakterze tymczasowym i w związku z powyższym sąd dyscyplinarny, zawieszając
sędziego w czynnościach służbowych, powinien określić termin, do którego
zawieszenie to ma trwać. W przeciwieństwie bowiem do zawieszenia w czynnościach
służbowych na podstawie art. 129 § 1 u.s.p., następującego w związku z wszczęciem
przeciwko sędziemu postępowania dyscyplinarnego, brak jest przepisu, który
określałby termin, w którym zawieszenie ex lege ustaje. W związku z powyższym Sąd
Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zmienił zaskarżoną uchwałę w ten sposób, iż określił
termin końcowy biegu zawieszenia w czynnościach służbowych na dzień 31 sierpnia
2008 r.
Trzeba jednak zwrócić uwagę na fakt, że uchwałą z dnia 18 kwietnia 2008 r.,
sygn. akt (...), Sąd Dyscyplinarny – Sąd Apelacyjny zezwolił na pociągnięcie sędziego
Sądu Rejonowego do odpowiedzialności karnej, jednocześnie jednak nie zawiesił go w
czynnościach służbowych, wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 129 § 2 u.s.p.
Powodem tego zaniechania było zapewne to, że w dacie wydania powyższej uchwały
sędzia Sądu Rejonowego był zawieszony w czynnościach służbowych mocą uchwały z
dnia 13 lutego 2008 r. (nieprawomocnej w dniu orzekania w przedmiocie zezwolenia
na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności karnej). W obecnej sytuacji, w
związku z rychłym wyekspirowaniem terminu określonego w niniejszej uchwale, Sąd
Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny powinien rozważyć konieczność uzupełnienia
uchwały z dnia 18 kwietnia 2008 r. o rozstrzygnięcie w przedmiocie zawieszenia
sędziego w czynnościach służbowych na podstawie art. 129 § 2 u.s.p.
Zażalenie sędziego Sądu Rejonowego okazało się niezasadne. Najogólniej rzecz
ujmując, kwestionuje on ustalone okoliczności dotyczące przedłożenia w banku P.(...)
EFG S.A. zaświadczenia o zarobkach oraz dokonaną w oparciu o te fakty ocenę, iż
zachodzi uzasadnione podejrzenie popełnienia przez niego przestępstwa. Sąd
Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zajmuje stanowisko, że w postępowaniu
zainicjowanym zażaleniem na uchwałę podjętą w trybie art. 130 § 3 u.s.p. nie jest jego
zadaniem dokonywanie pogłębionych ocen zachowania sędziego, które spowodowało
podjecie wobec niego uchwały o zawieszeniu go w czynnościach służbowych. Zadanie
to musi być pozostawione organom ścigania i sądom w postępowaniu karnym, a także
sadowi dyscyplinarnemu, jeśli postępowanie dyscyplinarne wobec sędziego Sądu
Rejonowego zostanie wszczęte. Z punktu widzenia oceny zasadności zaskarżonej
uchwały miarodajne jest ustalenie, że wobec zaistniałych zdarzeń dobro wymiaru
sprawiedliwości wymaga, aby sędzia odsunięty został od pełnienia czynności
służbowych. Nie służy bowiem powadze wymiaru sprawiedliwości sytuacja, w której
za stołem sędziowskim zasiada sędzia, na którym ciąży podejrzenie dopuszczenia się
czynu zabronionego przez prawo. W tym kontekście bezprzedmiotowe byłyby
dywagacje na temat szczegółów zdarzenia, które dało asumpt do zarządzenia przerwy
sędziego w czynnościach służbowych, a następnie do zawieszenia go w tych
3
czynnościach. Nawet zatem jeśli zgodzić się ze skarżącym, że wskazana przez Sąd
Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny kwota, na którą opiewał wniosek kredytowy, została
zawyżona (co wynika z dokumentów przedłożonych przez sędziego Sądu Rejonowego
na posiedzeniu odwoławczym), to nie zmienia to w niczym ustalenia, że wobec
zaistniałego zdarzenia, pełnienie przez sędziego czynności służbowych do czasu
wyjaśnienia sprawy w przewidzianym prawem trybie, nie służyłoby powadze wymiaru
sprawiedliwości.
Z tych powodów Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny orzekł, jak w uchwale.