III CZ 31/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-05-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CZ 31/08
POSTANOWIENIE
Dnia 28 sierpnia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Gudowski (przewodniczący)
SSN Grzegorz Misiurek (sprawozdawca)
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie z powództwa J. W.
przeciwko Skarbowi Państwa-Ministrowi Skarbu Państwa i (…) Fundacji Promocji
Zdrowia im. (…) w likwidacji w K.
o stwierdzenie nieważności umowy darowizny,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 28 sierpnia 2008 r.,
zażalenia M. S. na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 16 kwietnia 2008 r., sygn.
akt I ACa (…),
I oddala zażalenie i nie obciąża M. S. kosztami postępowania zażaleniowego;
II przyznaje od Skarbu Państwa - Sądu Apelacyjnego radcy prawnemu M. V.
kwotę 3.600 zł. (trzy tysiące sześćset złotych) tytułem kosztów nieopłaconej
pomocy prawnej udzielonej M. S. z urzędu w postępowaniu zażaleniowym, z
uwzględnieniem podatku VAT.
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 16 kwietnia 2008 r. odrzucił skargę
kasacyjną M. S. i M. S. od wyroku tegoż Sądu z dnia 4 grudnia 2007 r. jako
niedopuszczalną. W uzasadnieniu wskazał, że skarżący utracili status interwenientów
ubocznych po stronie powoda wskutek wydanego z urzędu prawomocnego
postanowienia Sądu Apelacyjnego z dnia 4 grudnia 2007 r., w związku z czym nie są
legitymowani do wniesienia skargi kasacyjnej.
2
W zażaleniu na postanowienie odrzucające skargę kasacyjną M. S. wniosła o
jego uchylenie oraz rozpoznanie postanowienia z dnia 4 grudnia 2007 r. o odmowie
dopuszczenia jej i pozwanego M. S. do udziału w sprawie w charakterze interwenientów
ubocznych. W uzasadnieniu podniosła, że to ostatnie orzeczenie zostało
zakwestionowane w zażaleniu na postanowienie Sądu Apelacyjnego o odrzuceniu
apelacji, które nie zostało jeszcze rozpoznane. Według skarżącej w takiej sytuacji Sąd
Apelacyjny winien zawiesić postępowanie międzyinstancyjne dotyczące skargi
kasacyjnej na podstawie art. 177 § 1 pkt 1 k.p.c. do czasu rozstrzygnięcia zażalenia na
odrzucenie apelacji.
W odpowiedzi na zażalenie Prokuratoria Generalna Skarbu Państwa, działająca
za pozwany Skarb Państwa – Ministra Skarbu Państwa, wniosła o jego oddalenie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Sąd Najwyższy rozpoznając zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi
kasacyjnej może, na podstawie art. 380 w związku z art. 3941
§ 3 i art. 39821
k.p.c.,
poddać kontroli także - poprzedzającego to orzeczenie - inne postanowienie sądu
drugiej instancji (por. m.in. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 21 listopada 2001
r., I CZ 165/01, OSNC 2002, nr 7-8, poz. 102; z dnia 17 maja 2002 r., I CZ 31/02, nie
publ.; z dnia 23 września 2004 r., III CZ 71/04 nie publ.). Przeprowadzenie takiej kontroli
jest dopuszczalne przy kumulatywnym spełnieniu trzech warunków: 1) strona musi
zgłosić w tym zakresie wniosek; 2) wniosek może dotyczyć jedynie postanowień
niezaskarżalnych w drodze zażalenia; 3) postanowienie objęte wnioskiem musi mieć
wpływ na wynik sprawy.
Niewątpliwie wniosek skarżącej dotyczy postanowienia niezaskarżalnego.
Postanowienie niedopuszczające interwenienta ubocznego do udziału w sprawie
wydane z urzędu zarówno przez sąd pierwszej, jak i drugiej instancji nie podlega
zaskarżeniu zażaleniem (por. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 14 października 1992
r., III CZP 126/92, OSNC 1993, nr 3, poz. 37 oraz uzasadnienie postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 8 czerwca 1967 r., I CZ 24/67, OSNC 1968, nr 1, poz. 9). Nie
można natomiast uznać, że spełniona została trzecia z wymienionych przesłanek.
Skarżąca nie podjęła bowiem nawet próby wykazania, że odmowa dopuszczenia jej do
udziału w sprawie w charakterze interwenienta ubocznego po stronie pozwanej miała
wpływ na rozstrzygnięcie sprawy. Istnienia takiego wpływu nie mogą uzasadniać
wskazane przez nią działania Sądu drugiej instancji podjęte po wydaniu kwestionowanej
3
decyzji, polegające na doręczeniu wyroku z uzasadnieniem w terminie otwartym do
wniesienia skargi kasacyjnej.
Ocena kwestii legitymacji skarżącej do wniesienia apelacji nie może przesądzać
posiadania przez nią legitymacji do wniesienia skargi kasacyjnej. Stanowisko Sądu
drugiej instancji co do braku przeszkód do nadania biegu zażaleniu odrzucającemu
skargę kasacyjną trzeba więc uznać za trafne.
Z tych też względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w związku z art. 3943
§ 3 oraz art. 108 § 1 i art. 102 w związku z art. 39821
k.p.c. orzekł, jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 28 sierpnia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Gudowski (przewodniczący)
SSN Grzegorz Misiurek (sprawozdawca)
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie z powództwa J. W.
przeciwko Skarbowi Państwa-Ministrowi Skarbu Państwa i (…) Fundacji Promocji
Zdrowia im. (…) w likwidacji w K.
o stwierdzenie nieważności umowy darowizny,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 28 sierpnia 2008 r.,
zażalenia M. S. na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 16 kwietnia 2008 r., sygn.
akt I ACa (…),
I oddala zażalenie i nie obciąża M. S. kosztami postępowania zażaleniowego;
II przyznaje od Skarbu Państwa - Sądu Apelacyjnego radcy prawnemu M. V.
kwotę 3.600 zł. (trzy tysiące sześćset złotych) tytułem kosztów nieopłaconej
pomocy prawnej udzielonej M. S. z urzędu w postępowaniu zażaleniowym, z
uwzględnieniem podatku VAT.
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 16 kwietnia 2008 r. odrzucił skargę
kasacyjną M. S. i M. S. od wyroku tegoż Sądu z dnia 4 grudnia 2007 r. jako
niedopuszczalną. W uzasadnieniu wskazał, że skarżący utracili status interwenientów
ubocznych po stronie powoda wskutek wydanego z urzędu prawomocnego
postanowienia Sądu Apelacyjnego z dnia 4 grudnia 2007 r., w związku z czym nie są
legitymowani do wniesienia skargi kasacyjnej.
2
W zażaleniu na postanowienie odrzucające skargę kasacyjną M. S. wniosła o
jego uchylenie oraz rozpoznanie postanowienia z dnia 4 grudnia 2007 r. o odmowie
dopuszczenia jej i pozwanego M. S. do udziału w sprawie w charakterze interwenientów
ubocznych. W uzasadnieniu podniosła, że to ostatnie orzeczenie zostało
zakwestionowane w zażaleniu na postanowienie Sądu Apelacyjnego o odrzuceniu
apelacji, które nie zostało jeszcze rozpoznane. Według skarżącej w takiej sytuacji Sąd
Apelacyjny winien zawiesić postępowanie międzyinstancyjne dotyczące skargi
kasacyjnej na podstawie art. 177 § 1 pkt 1 k.p.c. do czasu rozstrzygnięcia zażalenia na
odrzucenie apelacji.
W odpowiedzi na zażalenie Prokuratoria Generalna Skarbu Państwa, działająca
za pozwany Skarb Państwa – Ministra Skarbu Państwa, wniosła o jego oddalenie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Sąd Najwyższy rozpoznając zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi
kasacyjnej może, na podstawie art. 380 w związku z art. 3941
§ 3 i art. 39821
k.p.c.,
poddać kontroli także - poprzedzającego to orzeczenie - inne postanowienie sądu
drugiej instancji (por. m.in. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 21 listopada 2001
r., I CZ 165/01, OSNC 2002, nr 7-8, poz. 102; z dnia 17 maja 2002 r., I CZ 31/02, nie
publ.; z dnia 23 września 2004 r., III CZ 71/04 nie publ.). Przeprowadzenie takiej kontroli
jest dopuszczalne przy kumulatywnym spełnieniu trzech warunków: 1) strona musi
zgłosić w tym zakresie wniosek; 2) wniosek może dotyczyć jedynie postanowień
niezaskarżalnych w drodze zażalenia; 3) postanowienie objęte wnioskiem musi mieć
wpływ na wynik sprawy.
Niewątpliwie wniosek skarżącej dotyczy postanowienia niezaskarżalnego.
Postanowienie niedopuszczające interwenienta ubocznego do udziału w sprawie
wydane z urzędu zarówno przez sąd pierwszej, jak i drugiej instancji nie podlega
zaskarżeniu zażaleniem (por. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 14 października 1992
r., III CZP 126/92, OSNC 1993, nr 3, poz. 37 oraz uzasadnienie postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 8 czerwca 1967 r., I CZ 24/67, OSNC 1968, nr 1, poz. 9). Nie
można natomiast uznać, że spełniona została trzecia z wymienionych przesłanek.
Skarżąca nie podjęła bowiem nawet próby wykazania, że odmowa dopuszczenia jej do
udziału w sprawie w charakterze interwenienta ubocznego po stronie pozwanej miała
wpływ na rozstrzygnięcie sprawy. Istnienia takiego wpływu nie mogą uzasadniać
wskazane przez nią działania Sądu drugiej instancji podjęte po wydaniu kwestionowanej
3
decyzji, polegające na doręczeniu wyroku z uzasadnieniem w terminie otwartym do
wniesienia skargi kasacyjnej.
Ocena kwestii legitymacji skarżącej do wniesienia apelacji nie może przesądzać
posiadania przez nią legitymacji do wniesienia skargi kasacyjnej. Stanowisko Sądu
drugiej instancji co do braku przeszkód do nadania biegu zażaleniu odrzucającemu
skargę kasacyjną trzeba więc uznać za trafne.
Z tych też względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w związku z art. 3943
§ 3 oraz art. 108 § 1 i art. 102 w związku z art. 39821
k.p.c. orzekł, jak w sentencji.