IV CZ 104/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-07-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CZ 104/08
POSTANOWIENIE
Dnia 14 stycznia 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Barbara Myszka (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie z wniosku G.N.
przy uczestnictwie [...]
o zniesienie współwłasności nieruchomości,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 14 stycznia 2009 r.,
zażalenia wnioskodawczyni
na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 22 października 2008 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 22 października 2008 r. Sąd Okręgowy odrzucił
skargę kasacyjną wniesioną przez wnioskodawczynię od postanowienia tego Sądu
z dnia 28 maja 2008 r., wydanego w sprawie o zniesienie współwłasności,
stwierdzając, że skarga nie spełnia wymagania określonego w art. 3984
§ 1 pkt 3
k.p.c., nie zawiera bowiem wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania
oraz jego uzasadnienia. Ze względu na nienaprawialny charakter braków w
zakresie wymagań określonych w art. 3984
§ 1 k.p.c., wniesiona przez
wnioskodawczynię skarga kasacyjna ulega, zgodnie z art. 3986
§ 2 k.p.c.,
odrzuceniu.
W zażaleniu na powyższe postanowienie wnioskodawczyni podniosła, że –
wbrew odmiennej ocenie Sądu Okręgowego – złożona przez nią skarga kasacyjna
spełnia wszystkie wymagania przewidziane w art. 393 i 398 § k.p.c., gdyż zgodnie
z poglądem wyrażonym w orzeczeniu Sądu Najwyższego z dnia 13 lutego 2006 r.,
II PZ 68/05, błędnie nazwany element skargi kasacyjnej, w którym wskazuje się, że
skarżącemu chodzi o rozpoznanie sprawy przez Sąd Najwyższy, powinien być
uznany za wniosek o przyjęcie jej do rozpoznania. W konkluzji żaląca wnosiła
o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wyrokiem z dnia 1 lipca 2008 r. Trybunał Konstytucyjny w sprawie SK 40/07
orzekł, że art. 3986
§ 2 i 3 w związku z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. w zakresie, w jakim
przewiduje odrzucenie – bez wezwania do usunięcia braków – skargi kasacyjnej
niespełniającej wymagań określonych w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., jest niezgodny
z art. 45 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 i art. 2 Konstytucji (Dz.U. Nr 120, poz.
779). Wyrok ten wszedł w życie z dniem 8 lipca 2008 r. i od tej chwili ma moc
powszechnie obowiązującą (art. 190 Konstytucji). Sąd Okręgowy był zatem
związany powołanym wyrokiem Trybunał Konstytucyjnego i, zgodnie z art. 316 § 1
k.p.c., obowiązany był uwzględnić go przy wydaniu zaskarżonego postanowienia.
Wobec wyeliminowania z porządku prawnego niekonstytucyjnego przepisu,
nakazującego zarówno sądowi drugiej instancji, jak i Sądowi Najwyższemu
odrzucenie skargi kasacyjnej bez wezwania do usunięcia braku elementów skargi
3
wymienionych w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., Sąd Najwyższy na podstawie art. 39815
§ 1 w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c. uchylił zaskarżone postanowienie.
POSTANOWIENIE
Dnia 14 stycznia 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Barbara Myszka (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie z wniosku G.N.
przy uczestnictwie [...]
o zniesienie współwłasności nieruchomości,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 14 stycznia 2009 r.,
zażalenia wnioskodawczyni
na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 22 października 2008 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 22 października 2008 r. Sąd Okręgowy odrzucił
skargę kasacyjną wniesioną przez wnioskodawczynię od postanowienia tego Sądu
z dnia 28 maja 2008 r., wydanego w sprawie o zniesienie współwłasności,
stwierdzając, że skarga nie spełnia wymagania określonego w art. 3984
§ 1 pkt 3
k.p.c., nie zawiera bowiem wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania
oraz jego uzasadnienia. Ze względu na nienaprawialny charakter braków w
zakresie wymagań określonych w art. 3984
§ 1 k.p.c., wniesiona przez
wnioskodawczynię skarga kasacyjna ulega, zgodnie z art. 3986
§ 2 k.p.c.,
odrzuceniu.
W zażaleniu na powyższe postanowienie wnioskodawczyni podniosła, że –
wbrew odmiennej ocenie Sądu Okręgowego – złożona przez nią skarga kasacyjna
spełnia wszystkie wymagania przewidziane w art. 393 i 398 § k.p.c., gdyż zgodnie
z poglądem wyrażonym w orzeczeniu Sądu Najwyższego z dnia 13 lutego 2006 r.,
II PZ 68/05, błędnie nazwany element skargi kasacyjnej, w którym wskazuje się, że
skarżącemu chodzi o rozpoznanie sprawy przez Sąd Najwyższy, powinien być
uznany za wniosek o przyjęcie jej do rozpoznania. W konkluzji żaląca wnosiła
o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wyrokiem z dnia 1 lipca 2008 r. Trybunał Konstytucyjny w sprawie SK 40/07
orzekł, że art. 3986
§ 2 i 3 w związku z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. w zakresie, w jakim
przewiduje odrzucenie – bez wezwania do usunięcia braków – skargi kasacyjnej
niespełniającej wymagań określonych w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., jest niezgodny
z art. 45 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 i art. 2 Konstytucji (Dz.U. Nr 120, poz.
779). Wyrok ten wszedł w życie z dniem 8 lipca 2008 r. i od tej chwili ma moc
powszechnie obowiązującą (art. 190 Konstytucji). Sąd Okręgowy był zatem
związany powołanym wyrokiem Trybunał Konstytucyjnego i, zgodnie z art. 316 § 1
k.p.c., obowiązany był uwzględnić go przy wydaniu zaskarżonego postanowienia.
Wobec wyeliminowania z porządku prawnego niekonstytucyjnego przepisu,
nakazującego zarówno sądowi drugiej instancji, jak i Sądowi Najwyższemu
odrzucenie skargi kasacyjnej bez wezwania do usunięcia braku elementów skargi
3
wymienionych w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., Sąd Najwyższy na podstawie art. 39815
§ 1 w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c. uchylił zaskarżone postanowienie.