Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CZ 92/08
POSTANOWIENIE
Dnia 29 stycznia 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Zbigniew Kwaśniewski
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie ze skargi M.G.
o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym postanowieniem
Sądu Okręgowego w K. z dnia 30 maja 2006 r., sygn. akt [...]
w sprawie z wniosku M.G.
przy uczestnictwie W.G.
o podział majątku dorobkowego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 29 stycznia 2009 r.,
zażalenia M.G. na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 21 listopada 2006 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 30 maja 2006 r. Sąd Okręgowy w K. uwzględnił
częściowo apelację wnioskodawczyni M.G., korygując postanowienie Sądu
Rejonowego w S. z dnia 7 lutego 2006 r. wydane w sprawie o podział majątku
wspólnego.
Postanowieniem z dnia 20 marca 2007 r. Sąd Najwyższy odmówił przyjęcia
skargi kasacyjnej wnioskodawczyni do rozpoznania.
W dniu 25 sierpnia 2006 r. M.G. złożyła skargę o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego z dnia 30 maja
2006 r., powołując się na podstawę restytucyjną (art. 403 § 2 k.p.c.), twierdziła
bowiem, że po zakończeniu postępowania w II instancji ujawniły się dowody, z
których nie mogła dotychczas skorzystać.
Postanowieniem z dnia 21 listopada 2006 r. Sąd Okręgowy oddalił skargę,
ponieważ - w ocenie Sądu – nie została spełniona przesłanka wznowienia.
Powołane przez skarżącą „nowe dowody” mogły być, bowiem, ujawnione
i wykorzystane w wieloletnim postępowaniu o podział majątku wspólnego; dotyczyły
one okoliczności znanych, będących przedmiotem postępowania.
Wnioskodawczyni, korzystająca w sprawie o podział majątku wspólnego
z profesjonalnego zastępstwa prawnego, nie może się w szczególności powoływać
na przyczyny subiektywne, np. na swój stan emocjonalny.
Wnioskodawczyni w zażaleniu domagała się uchylenia postanowienia z dnia
21 listopada 2006 r. zarzucając:
1) naruszenie art. 403 § 2 k.p.c. przez oddalenie skargi o wznowienie;
2) błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
polegający na przyjęciu, iż skarżąca miała obiektywną możliwość
przedstawienia dowodów powołanych w skardze;
3) naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. w związku z art. 13 § 2 k.p.c. poprzez
nierozważenie całokształtu okoliczności przytoczonych w skardze.
3
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest bezzasadne. Wznowienie postępowania z przyczyn
restytucyjnych (art. 403 § 2 k.p.c.) może nastąpić tylko przy wykazaniu, że istotnych
okoliczności i środków dowodowych strona nie mogła dotychczas wykorzystać. Sąd
Okręgowy trafnie zauważył, iż skarżąca nie wykazała istnienia przesłanek
restytucyjnych. Wynika to bądź z jej twierdzeń, bądź z niewiarygodności sugestii
o niemożności powołania się na pewne środki dowodowe w długotrwałej sprawie
o podział dorobku, w której badany był w sposób wszechstronny przedmiot
podziału, gdy z natury rzeczy małżonkowie mają szeroką wiedzę o ich sferze
majątkowej.
Niemożność powołania się na nowe dowody musi być obiektywna
i wykazana w sposób racjonalny. Sąd Okręgowy zasadnie uznał, że skarżąca nie
zadośćuczyniła temu wymaganiu. W konsekwencji należało oddalić zażalenie
(art. 39815
k.p.c. w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).

V CZ 92/08

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia