Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CNP 123/08
POSTANOWIENIE
Dnia 20 lutego 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Kwaśniewski
w sprawie ze skargi A.M. i E.C.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w L.
z dnia 11 października 2006 r., sygn. akt [...],
w sprawie z powództwa SM "O."
przeciwko A.M.
o zapłatę
oraz w sprawie z powództwa SM "O."
przeciwko E.C.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 20 lutego 2009 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Wniesiona przez obie pozwane skarga o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w L. z dnia 11 października
2006 r. pozbawiona jest niektórych spośród niezbędnych elementów tej skargi
wymienionych w art. 4245
§ 1 k.p.c.
Po pierwsze, skarga pozwanych pozbawiona jest wskazania czy orzeczenie,
od którego jest wniesiona, zostało zaskarżone w całości czy w części (art. 4245
§ 1
pkt 1 k.p.c.). Brak ten jest szczególnie istotny w sytuacji, w której sentencja
zaskarżonego orzeczenia składa się aż z sześciu rozbudowanych punktów, a nie
jest zadaniem Sądu Najwyższego samowolne przesądzanie o zakresie zaskarżenia
w oparciu o obszerne uzasadnienie skargi.
Po wtóre, skarga, wbrew pozorom, nie spełnia również wymogu określonego
w art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c., ponieważ nie zawiera wskazania przepisu prawa,
z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne. Wymogu tego nie spełnia zawarte
na s. 4 sformułowanie: „Pogwałcenie ... cytowanych przepisów CZYNI
ZASKARŻONY WYROK NIEZGODNY Z PRAWEM ...”, ponieważ nie jest
spełnieniem wskazanego wymogu ustawowego skargi odwołanie się do podstaw
skargi i ich uzasadnienia, skoro ustawodawca wyraźnie, odrębnie i niezależnie
wyartykułował oba wymogi określone w pkt 2 i 3 art. 4245
§ 1 k.p.c.
W orzecznictwie jednoznacznie przesądzono, że wyraźne wskazanie przepisu
prawa, z którym – zdaniem strony skarżącej – kwestionowane orzeczenie pozostaje
w sprzeczności, należy do konstrukcyjnych wymogów tej skargi, a braku tego nie
sanuje okoliczność, że podane zostały liczne zarzuty naruszenia przepisów prawa,
których obszerne uzasadnienie jest wyłącznie przejawem przytoczenia podstaw
skargi oraz ich uzasadnienia. Tymczasem wymagania przewidziane w pkt 2 i 3 art.
4245
§ 1 k.p.c. są niezależne od siebie i spełniają, jako istotne elementy skargi,
różne funkcje (v. postanowienie SN z dnia 25 lipca 2006 r., III CNP 41/06, niepubl.;
postanowienie SN z dnia 26 lipca 2006 r., IV CNP 68/06, niepubl.).
Ponadto nie została spełniona kolejna przesłanka, a mianowicie wynikająca
z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c., ponieważ skarżący ograniczył się tylko do stwierdzenia,
że pozwanym nie przysługiwała skarga o wznowienie postępowania i dlatego
3
pozwane jej nie składały, a nadto że wyrok nie podlegał zaskarżeniu skargą
kasacyjną ze względu na wartość przedmiotu „sporu”. Takie sformułowanie nie jest
równoznaczne ze spełnieniem wymogu przewidzianego w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.
(por. postanowienie SN z dnia 17 sierpnia 2005 r., I CNP 5/05, OSNC 2006 r., nr 1,
poz. 17). Jego spełnienie polega na zawarciu w skardze wyodrębnionej jurydycznie
pogłębionej argumentacji dowodzącej w sposób wyczerpujący i niebudzący
wątpliwości, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków
prawnych nie było i nie jest możliwe (por. postanowienie SN z dnia 19 stycznia
2006 r., II CNP 2/06, OSNC 2006 r., nr 6, poz. 112; postanowienie SN z dnia
27 stycznia 2006 r., III CNP 23/05, OSNC 2006 r., nr 7-8, poz. 140).
W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji, na podstawie
art. 4248
§ 1 k.p.c.

IV CNP 123/08

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia