Sygn. akt II CZ 15/09
POSTANOWIENIE
Dnia 20 marca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Józef Frąckowiak
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie z wniosku S.Ś. (wierzyciela i nabywcy licytacyjnego)
przy uczestnictwie Stowarzyszenia "R." (dłużnika i dotychczasowego właściciela
nieruchomości)
o wpis prawa własności,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 20 marca 2009 r.,
zażalenia dłużnika
na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 4 grudnia 2008 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w K. postanowieniem z dnia 4 grudnia 2008 r. odrzucił skargę
kasacyjną uczestnika postępowania wniesioną na postanowienie tego Sądu z dnia
29 sierpnia 2008 r., uznając ją za niedopuszczalną z tego względu, że
postanowienie sądu drugiej instancji oddalające zażalenie na postanowienie
o sprostowaniu usterki wpisu przez sąd nie ma charakteru postanowienia co do
istoty sprawy i kończącego postępowanie w sprawie.
W zażaleniu na to postanowienie skarżący zarzucił naruszenie art. 5191
§ 1
k.p.c. i wniósł o jego uchylenie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Sąd Rejonowy w S. w dniu 26 września 2006 r. dokonał wpisu w księdze
wieczystej, powołując jako jego podstawę postanowienia z dnia 18 października
2004 r. o udzieleniu przybicia na rzecz wnioskodawcy i 16 czerwca 2005 r., o
przysądzeniu na jego rzecz własności nieruchomości. Postanowieniem z dnia 13
maja 2008 r. Sąd Rejonowy w S. sprostował omyłkę dotyczącą wpisu z dnia 26
września 2006 r. w zakresie mylnie wskazanych orzeczeń sądowych stanowiących
podstawę wpisu. Zażalenie uczestnika postępowania na to postanowienie zostało
oddalone postanowieniem Sądu Okręgowego w K. z dnia 29 sierpnia 2008 r., które
z kolei uczestnik postępowania zaskarżył skargą kasacyjną. W jego ocenie
postanowienie Sądu Rejonowego w S. z dnia 13 maja 2008 r. miało za przedmiot
„zniesienie wadliwego orzeczenia" i tym samym Sąd Okręgowy oddalając zażalenie
orzekł ostatecznie co do istoty sprawy, faktycznie kończąc w tym zakresie
postępowanie w sprawie. Powyższa ocena skarżącego nie jest uzasadniona. Nie
może budzić wątpliwości, że orzeczenie sądu prostujące oczywiste pomyłki,
wydane na podstawie art. 350 § 1 k.p.c. nie ma charakteru postanowienia co do
istoty sprawy w rozumieniu art. 5191
§ 1 k.p.c. W postępowaniu
wieczystoksięgowym podobną rolę, co art. 350 § 1 k.p.c., pełni art. 62613
§ 2 k.p.c.,
który zezwala na sprostowanie tego rodzaju usterek wpisu, które nie mogą wywołać
niezgodności treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym. W świetle
tego przepisu nie jest wyłączone sprostowanie usterki wpisu w księdze wieczystej
3
dotyczącego powołania podstawy dokonania wpisu, w tych wypadkach, gdy wpis
został dokonany zgodnie z rzeczywistym stanem prawnym. Skarżący nie
kwestionuje zaś, że powołane w postanowieniu z dnia 13 maja 2008 r.
postanowienie Sądu Rejonowego w S. z dnia 19 kwietnia 2006 r. stanowiło
podstawę wpisu dokonanego 26 września 2006 r. Postanowienie z dnia 13 maja
2008 r. o sprostowaniu omyłki dotyczącej podstawy wpisu dokonanego w dniu
26 września 2006 r. nie miało zatem za przedmiot „zniesienie wadliwego wpisu", jak
zarzucał skarżący, lecz stanowiło czynność określoną w art. 62613
§ 2 k.p.c.
Usprawiedliwiona była zatem ocena Sądu Okręgowego, że na wydane w tym
zakresie postanowienie skarga kasacyjna nie przysługuje.
Z przyczyn wyżej wskazanych zażalenie było pozbawione uzasadnionych
podstaw i podlegało oddaleniu na podstawie art. 3941
§ 3 i 39814
k.p.c.