I CNP 9/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-10-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CNP 9/09
POSTANOWIENIE
Dnia 9 kwietnia 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie ze skargi Banku B. S.A. o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego w W.
z dnia 10 października 2006 r., sygn. akt [...], wydanego w sprawie
ze skargi W.W. AB
przy uczestnictwie Banku B. S.A.
na czynności komornika,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 9 kwietnia 2009 r.,
odrzuca skargę oraz zasądza od Banku B. S.A. na rzecz W.W.
AB kwotę 3600 (trzy tysiące sześćset) zł tytułem zwrotu kosztów
postępowania wywołanego skargą.
Uzasadnienie
2
Wniesiona w imieniu Banku B. S.A. skarga o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego w W. z dnia
10 października 2006 r. sprostowanego postanowieniem z dnia 27 października
2006 r. podlegała odrzuceniu z następujących przyczyn:
Przede wszystkim należy wskazać, że skarga o stwierdzenie niezgodności
prawomocnego orzeczenia z prawem w części określającej jej istotę (jej treść),
w której należy wykazać, że spełnia warunki przewidziane w art. 4245
§ 1 pkt 1 – 6
k.p.c., powinna zawierać między innymi uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody
spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt
4 k.p.c.).
Skarga będąca przedmiotem badania nie spełnia tego wymagania, bowiem
w jej treści nie są zawarte jakiekolwiek wywody prowadzące do uprawdopodobnienia
wyrządzenia szkody spowodowanej przez wydanie zaskarżonego orzeczenia.
Ponadto wskazać trzeba, że zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. skarga
powinna zawierać „wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze
innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe”. Takie ujęcie tego warunku
skargi oznacza, że skarżącego obciąża obowiązek przedstawienia analizy prawnej
przepisów dotyczących środków zaskarżenia, których zastosowanie – w odniesieniu
do zaskarżonego orzeczenia – jest niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno
nie mogłoby odnieść skutku. Również ten warunek nie został przez skarżącego
spełniony, bowiem treść skargi ogranicza się w tym zakresie jedynie do stwierdzenia,
że skarżący nie mógł skorzystać z przysługujących mu środków zaskarżenia,
a zmiana lub uchylenie skarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych
nie jest możliwa.
Skarga nie spełnia także wymagania określonego w art. 4245
§ 1 pkt 1 k.p.c.,
ponieważ nie określa granic zaskarżenia orzeczenia od którego została wniesiona.
Tego braku nie sanuje zawarte w ramach wymagania określonego w art. 4245
§ 1 pkt
6 k.p.c. stwierdzenie że „orzeczenie jest w całości niezgodne z prawem”.
Z przytoczonych względów należało orzec, jak w sentencji (art. 4248
§ 1
k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 9 kwietnia 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie ze skargi Banku B. S.A. o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego w W.
z dnia 10 października 2006 r., sygn. akt [...], wydanego w sprawie
ze skargi W.W. AB
przy uczestnictwie Banku B. S.A.
na czynności komornika,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 9 kwietnia 2009 r.,
odrzuca skargę oraz zasądza od Banku B. S.A. na rzecz W.W.
AB kwotę 3600 (trzy tysiące sześćset) zł tytułem zwrotu kosztów
postępowania wywołanego skargą.
Uzasadnienie
2
Wniesiona w imieniu Banku B. S.A. skarga o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego w W. z dnia
10 października 2006 r. sprostowanego postanowieniem z dnia 27 października
2006 r. podlegała odrzuceniu z następujących przyczyn:
Przede wszystkim należy wskazać, że skarga o stwierdzenie niezgodności
prawomocnego orzeczenia z prawem w części określającej jej istotę (jej treść),
w której należy wykazać, że spełnia warunki przewidziane w art. 4245
§ 1 pkt 1 – 6
k.p.c., powinna zawierać między innymi uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody
spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt
4 k.p.c.).
Skarga będąca przedmiotem badania nie spełnia tego wymagania, bowiem
w jej treści nie są zawarte jakiekolwiek wywody prowadzące do uprawdopodobnienia
wyrządzenia szkody spowodowanej przez wydanie zaskarżonego orzeczenia.
Ponadto wskazać trzeba, że zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. skarga
powinna zawierać „wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze
innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe”. Takie ujęcie tego warunku
skargi oznacza, że skarżącego obciąża obowiązek przedstawienia analizy prawnej
przepisów dotyczących środków zaskarżenia, których zastosowanie – w odniesieniu
do zaskarżonego orzeczenia – jest niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno
nie mogłoby odnieść skutku. Również ten warunek nie został przez skarżącego
spełniony, bowiem treść skargi ogranicza się w tym zakresie jedynie do stwierdzenia,
że skarżący nie mógł skorzystać z przysługujących mu środków zaskarżenia,
a zmiana lub uchylenie skarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych
nie jest możliwa.
Skarga nie spełnia także wymagania określonego w art. 4245
§ 1 pkt 1 k.p.c.,
ponieważ nie określa granic zaskarżenia orzeczenia od którego została wniesiona.
Tego braku nie sanuje zawarte w ramach wymagania określonego w art. 4245
§ 1 pkt
6 k.p.c. stwierdzenie że „orzeczenie jest w całości niezgodne z prawem”.
Z przytoczonych względów należało orzec, jak w sentencji (art. 4248
§ 1
k.p.c.).